menu

Mark Stewart + the Maffia - Learning to Cope with Cowardice (1983)

mijn stem
3,93 (23)
23 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Avant-Garde / Electronic
Label: On-U

  1. Learning to Cope with Cowardice (6:13)
  2. Liberty City (5:37)
  3. Blessed Are Those Who Struggle (5:13)
  4. None Dare Call It Conspiracy (5:41)
  5. Don't You Ever Lay Down Your Arms (4:58)
  6. The Paranoia of Power (5:38)
  7. To Have a Vision (3:35)
  8. Jerusalem (3:46)
  9. The Wrong Name and the Wrong Number (DJ Battle) * (5:04)
  10. High Ideals and Crazy Dreams * (3:08)
  11. High Ideals Live * (4:22)
  12. Live Paranoia * (6:47)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 40:41 (1:00:02)
zoeken in:
avatar van korenbloem
4,0
Mark Stewart zei ooit eens:
"It was not punk. Punk had already happened. We were a year or two younger than the punk bands. And I'd always loved black music. I'd always gone to funk clubs… so I wanted to play funk. We really thought we were funky, but we couldn't play very well and we played out of time, so people thought we were avant-garde. All these old journalists would come up to you and start talking about Captain Beefheart. I couldn't stand Captain Beefheart. We thought we were like Bootsy Collins or something

Op Learning to Cope with Cowardice, creëert Stewart een extreem paranoïde sfeer, waarin de leden van de mafia hun radicale muzikale experimenten weten los te laten. Een tijd waarin de koude oorlog nog bestond. "Het grote gevaar" heeft een centrale rol in veel mensen levens en bepaalde het wereldbeeld. De wereld leefde in een soort isolement.
Deze ongrijpbare angst, lijkt centraal te staan in dit album.
Het album heeft een angstig en paranoïde sfeer van wanhoop, chaos en isolatie.

Stewart en the mafia hebben zich laten inspireren door verschillende stijlen van muziek. Hierdoor ontstaat er een mengeling van aritmische funk met een on dansbaar technobeat. Afrikaanse ritmes worden omgevormd tot abstracte elektronisch grooves.
Op het album wordt (zoals we misschien gewent zijn van stewart) wordt met elektro omgegaan alsof het freejazz is. Een grote variatie aan sterke baslijnen, drones, scatches strake aritmische electrodrums als gevolg.

Stewart + the mafia doen (ondanks de input van verschillende muziekstromingen) geen concencies. Ze weten een eigen sound te maken. Toch is de muziek van Stewart zelf zeer herkenbaar. De agressieve funk ritmes van The Pop Group zijn duidelijk terug te horen. Maar dat is goed. Ze weten heel duidelijk hun eigen weg te vinden met deze invloeden.
Wat mij betreft een erg goed en strak album, wat zeker meer stemmen verdient dan 7.

4,5
Mijn eerste kennismaking was het titelnr. ergens op de radio, waanzinnig al die echo's met die weirde stem. Was al wat jamaicaanse dub gewend maar nu met distorted vocals. Dit heb ik ook nog op een flexi single ergens. Liberty City is bijna pure dub. Een ander hoogtepunt is Jerusalem, heb ik ook nog een 12" van die nog beter is. Die samples zijn briljant.
Absolute topplaat.
De opvolger "Veneer" is nog extremer en veel politieker, wat wel logisch was in de tijd van Thatcher waar Mark op zijn zachtst gezegd not amused mee was.

avatar van Cellulord
4,5
korenbloem schreef:
Stewart + the mafia doen (ondanks de input van verschillende muziekstromingen) geen concencies. Ze weten een eigen sound te maken. Toch is de muziek van Stewart zelf zeer herkenbaar. De agressieve funk ritmes van The Pop Group zijn duidelijk terug te horen. Maar dat is goed. Ze weten heel duidelijk hun eigen weg te vinden met deze invloeden.


ja, heerlijke plaat.
En leuk die uitspraak van Mark Stewart

avatar van Cellulord
4,5
You spend a live by "going to do" and die with nothing done.

3,5
Toen ik een cd in handen had van Ian King (Panic Grass & Fever Feu) , die ik op de site zal/wil plaatsen zag ik dat deze folk/rootsplaat geproduceerd was door Adrian Sherwood. Die naam kende ik, maar ik was er van overtuigd dat Adrian Sherwood weinig te maken had met folk/roots. Was dat niet iets met dub muziek ? UIteindelijk ben ik aan het zoeken geslagen op internet en zag ineens een connectie met Mark Stewart, waarvan een aantal platen geproduceerd waren door Sherwood. En zo kwam ik ook bij deze plaat van Mark Stewart + Maffia. Maar die plaat moest ik nog ergens hebben. En jawel na even zoeken deze plaat uit 1983 maar weer eens op de platendraaier gelegd. Mijn uitgave is van plexus records, dus waarschijnlijk Nederlandse uitgave. Ik weet nog niet waarom ik deze plaat gekocht heb. 1983 : voor mij waren de hoogtijdagen van de post punk muziek van Joy Division etc toch wat voorbij. Ik ging iedere week naar een klein patenzaakje 'Sinking Ship Record Shop' en ik had wel het idee dat ik in mijn eentje er voor zorgde dat het platenzaakje zijn naam geen eer aan deed. Weggaan zonder iets te kopen , dat kon niet. De platenboer had altijd wel iets speciaals voor mij staan. Waarschijnlijk heb ik toen deze plaat maar meegenomen voor 19,95 gulden. Nu was ik in die tijd wel heel ruim in wat ik kocht en luisterde , het kon eigenlijk niet vreemd genoeg zijn. Als ik zie wat ik allemaal nog heb staan voor totaal obscure platen (Schleimer K, Inc, Holy Toy, Throbbing Gristle, Virgin Prunes, van Kaye and Ignit, Chrome, Normal Hawaiians etc ). ik stond overal voor open. En dit was ook weer vrij uniek. Ik denk dat de platenboer kant 2 opzette en dat begin vond ik wel aardig.
Het is geen plaat die je zo maar voor de lol opzet. De dub die Adrian Sherwood er in pompte is duidelijk aanwezig en waarschijnlijk vond ik dat ook wel aantrekkelijk. Reggae op zich vond ik ook wel aardig en dit heeft zo nu en dan de dub reggae als basis. Het is een bizar geheel met reggae, dub, instrumenteel, free jazz, rock, wereld, noise en sample muziek door elkaar geroerd, zonder ook maar één keer na te denken in hoeverre dit beluisterbaar is. Kant a is het meest experimenteel,kant B iets minder. De teksten van Martk Stewart zijn in het Verenigd Koninkrijk van Margaret Thatcher vanzelfsprekend uiterst politiek. The Maffia bestond uit artiesten uit de stal van Adrian Sherwood. Ik moet zeggen dat na al die jaren er bij mij geen herinneringslampje gaat branden. Dat betekent dat ik deze plaat weinig op heb gezet, het vinyl ziet er dan ook nog bijzonder gaaf uit. De plaat eindigt met Jerusalem, waarbij allerlei flarden van Engelse hymns door de dub muziek klinken, bijzonder vervreemdend. Wat moet je nu stemmen bij zo'n bijzonder vreemde, maar o zo originele plaat. Laat ik het maar houden op een veilige score : 3,5.

avatar van Jonestown
Eerste kennismaking met Stewart was met de Pop Group, wiens debuutalbum Y opviel door die bizarre hoes en de nog vreemdere muziek die op de LP was te horen. De toon werd al meteen gezet dat dit geen muziek was voor een klassefeestje. Na een tweede knaller van de Pop Group (For How Much Longer Do We Tolerate Mass Murder?) was het tijd voor een solo-album. Onder productionele leiding van Adrian Sherwood, die al naam had gemaakt met zijn On u Sound label en dub opnieuw definieerde, ging hij op Learning to Cope with Cowardice helemaal los. Reggae, dub, noise, experimentele muziek, niks was Stewart en Sherwood te dol. Het resultaat was een album dat veertig jaar later nog steeds behoort tot één van de meest extreme producties. Het beste resultaat valt te behalen op een soundsystem die alle frequenties tussen 20 hz en 20 khz aan kan, want dan pas zijn alle geluiden, trucs en manipulaties optimaal te horen en vooral te ondergaan die Sherwood heeft over de hele speelduur van het album toegepast. Menig koptelefoon en matige geluidsinstallatie zal het einde van dit album niet ongeschonden halen. Learning to Cope with Cowardice was een beest van een plaat en is dat nog steeds. Anarchodubpsychedelica op zijn best.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:03 uur

geplaatst: vandaag om 20:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.