Roger Waters - The Wall - Live in Berlin (1990)

Waters had meer tijd moeten nemen en krijgen. Het was in alle opzichten een haastklus en dus slecht voorbereid.
De gastoptredens waren wisselvallig, en vaak niet passend, maar wat Heer Hendrik al terecht opmerekt ; In historisch opzicht een memorabel gebeuren, maar het had zoveel beter kunnen uitpakken met de juiste poppetjes en zonder technisch falen.
Dat de hele handel grotendeels opnieuw is ingespeeld, geeft mij een slecht gevoel.

Het klopt wel dat The scorpions spetterend begonnen en Bryan Adams was ook prima.

Ik heb lang getwijfeld om hier een stem uit te brengen, toch doe ik het niet! Voor de uitvoering komt de laagste score in aanmerking, maar de (originele) muziek heb ik op 5 sterren gezet, dan zou ik zo rond de 2,5 of 3 sterren uitkomen, maar dat is gewoon te veel naar mijn gevoel. Ik hou aan deze uitvoering inderdaad eenheel slecht gevoel(bikkel2) over, maar om dan de muziek met een laag cijfer te waarderenstrijkt mij tegen de haren in!

Het originele concept is voor mij ook geen discussie( zie mij album toplijst) maar ik ken de uitvoering ( toendertijd op video opgenomen van TV) en dat was nogal teleurstellend.
Afgezien van de technische problemen en nogmaals, de vaak matige uitvoeringen van artiesten die daar niet echt op hun plaats waren, vind ik het bedrog dat het ineens helemaal gladgestreken is hier.
Dit is namelijk niet meer echt live, en dat blijft in mijn achterhoofd hangen.
We hebben het hier over een produkt wat mij niet bevalt, en daar kan ik niet mild over zijn.

Nogmaals nobel initatief, maar uiteindelijk niet geslaagd.

Allemaal waar natuurlijk en ook ik heb gemengde gevoelens bij dit album i.c.m. de show die ik op tv destijds heb gezien. Alleen benader ik dit album zoals Waters dat graag had willen laten horen op tv. Om diverse favorieten tracks van dit album eens door iemand anders te horen zingen, is voor de afwisseling wel eens leuk. Comfortably numb, Hey you, Young lust en In the flesh zijn daar voorbeelden van.
Ineens herinnerde ik mij ook weer het optreden van O'Conner met leden van The Band op Mother. Ik dacht dat dat destijds ook zo dramatisch klonk, maar net even youtube en de cd beluisterd en kreeg er toch wel kippenvel van. Zal dit overigens gelijk in de tracklist op MuMe toevoegen.

Grappig. De uitvoering van O' Connor en The Band van Mother, was origineel niet om aan te horen.
De heren van The Band zongen de coirtjes zo vals als een kraai. Sinead zong het overigens wel goed.
Ook weer een voorbeeld van opnieuw ingezongen in de studio.

Ja, was iets te vroeg met mijn enthousiasme. Op YouTube de 'echte' versie inmiddels gehoord en The Band is daar dramatisch. Sinead zingt wel erg goed en ook echt een nummer voor haar, alleen had bijvoorbeeld Waters de 2e vocals voor zijn rekening moeten nemen. Je krijgt dan een soort "Don't give up"-duet.

Tijdens de show op tv heb ik ook regelmatig moeten wegkijken. Af en toe vals en vaak liep het voor geen meter. De cd verder vind ik verder prima. Ik heb het idee dat het wel vaker voorkomt dat een live cd op een dergelijke manier bewerkt wordt.

Er staan overigens enkele juweeltjes op waaronder "Hey You" met Paul Carrack. En dat was tijdens de live-uitzending ook al een beauty. Kippevel!

Ben ik de enige 5-sterren-stemmer?

Mijn waardering is waarschijnlijk beinvloed door de gemasterde cd-versie en de opgeschoonde dvd-registratie......

Bovenal tijds-historisch-monument na de val van de echte muur....

Gast-artiesten maken deze cd compleet

Die gast-artiesten breken het voor mij af. Behalve de inbreng van Bryan adams en Paul Carrack... Maar Cyndi Lauper, Jerry Hall en O'Çonnor... NEE!!!

Al heel lang niet meer naar gekeken en/of geluisterd. Als die hard PF en RW fan vind ik deze registratie erg rommelig. Vanuit tijds historisch perspectief natuurlijk een sterk staaltje. De gast optredens zijn idd wisselend. Mag er zo nu en dan vooral graag na kijken. De cd zet ik bijna nooit meer op. Jammer dat destijds tegen het eind de stroom uitviel. De dvd is met knip en plakwerk (repetitie opnames) toonbaar gemaakt.

Opgepoetst en het meeste opnieuw ingezongen. IK waardeer Waters enorm. Maar hier vangt hij mij niet mee.

Ik heb ooit eens gelezen dat men na dit optreden de hele zooi weer zou hebben opgebouwd en wederom opgevoerd. Eerlijk gezegd lijkt me dit vreemd, maar weten mensen dit te beamen die er destijds geweest zijn?

Ik weet wel dat de avond ervoor er een generale repetitie heeft plaatsgevonden, hiervan is dus ook beeld materiaal gebruikt en er is idd ook veelvuldig geknipt en geplakt danwel weggehaald. Logisch ook wel en ook al is het nu niet meer echt 'live' dan nog blijft het een mega productie en prachtige aankleding, Niet elk optreden vangt me, maar vooral Adams laat Young lust heerlijk klinken. En de opgepoetste versie maken Mother idd genietbaar, het origneel zoals opgevoerd was idd om te huilen!
Het originele optreden heb ik ook nog op VHS, meer als tijdsdocument bewaard. De dvd kijk ik soms, blijft indrukwekkend uiteraard. Ben ook benieuwd naar een nieuwe versie van de huidige tour omtrent dit album.

Een nieuwe versie op blu Ray zal wel waanzinnig zijn. Ik heb de the Wall in de Geldredom gezien... spectaculair.

Bijgaand een link met wat wetenswaardigheden. Leuk om te weten.

Artikel Roger Waters The Wall Live in Surround - hifi.nl

Dat het origineel beter is staat buiten kijf. En nagenoeg elk "live" concert is naderhand opgepoetst. Wat we nu te horen krijgen is goed, maar nergens beter dan het origineel.

Ondanks al het geklaag hierboven, over dat voor de cd en dvd veel vocalen opnieuw zijn opgenomen etc etc, ben ik van mening dat we pas écht mogen klagen als er na het rommelige optreden dat op tv te zien was (ik was 14 en al aardig PF fan), er helemaal geen postproductie zou hebben plaatsgevonden! Dan hadden we naar valse koortjes en wegvallende vocalen moeten luisteren etc.

En ik denk dat élk live-album of live-dvd dat is uitgebracht, bestaat uit het nodige knip en plak werk. Want wat we hier horen én zien is een prachtig monumentaal werkje, waarbij sommige nummers nog meer rocken dan de orginele versies (Another Brick pt. 2, Empty Spaces/Young Lust...).

Natuurlijk wordt er vaak postproduktie gedaan. ik denk echter niet dat bovenstaande zozeer geklaag is, maar meer het vasttellen van het feit. Omdat het nu eenmaal gemakkelijk vergelijk is, velen hebben het destijds live gezien en opgenomen. Je herkent en herinnert de foutjes en dus ook direct de gerepareerde stukken.
Van veel andere live opnames is dit natuurlijk niet het geval, je hebt er vaak geen herinnering van, geen radio tv uitzending, bootlegs daargelaten. Dit soort optredens of bv een Live aid of Freddie Mercury tribute dus wel.
Dus het klopt wat je zegt dat je pas echt mag gaan klagen als ze de slechte uitvoering onbewerkt hadden uitgebracht. ?

Blijkbaar heb ik deze dubbel-cd al jaren in de kast staan bij mijn PF-cd's zonder er acht op te slaan. Afgelopen week de deluxe dvd gekocht en kwam er per toeval achter dat ik de cd ook heb, hahaha.

Apart dat Comfortably Numb (met The Band én Van Morrison, kan hem vanaf mijn mobiel niet toevoegen hierboven) de meeste votes krijgt, terwijl ik het maar een zeer matige uitvoering vind en het zelfs dé reden is om geen 5 sterren te geven.

Overigens zie ik Scorpions ook op In The Flesh meespelen, al zie ik ze in de credits er niet bij staan.

Haythijs, ik heb beide Live Aid dvd's en ook de Freddy Mercury tribute. Kan mij vaag dingen van Live Aid herinneren (ik was 8 of 9 maar wist wel dat het groots was), maar weet niet hoe het op tv overkwam, net als Live8 en FMT.

Trouwens, wat ziet Ute Lemper er aangenaam uit op The Thin Ice

Live aid herinner ik me als de dag van vandaag, en nog steeds met open en mond het ultieme demonstratie optreden van Queen ( de dvd heeft ook weinig postproduktie volgens mij) Het FM tribute herinner ik me ook scherp, morgen precies 23 jaar geleden. The wall in berlin herinner ik me ook nog, ook een mooie warme dag, evenals live aid en Fm Tribute

Alle 3 heb ik wel op dvd, en bij deze vind je dus gelijk de naproduktie terug.

Comfortably Numb ben ik overigens ook niet weg van in deze uitvoering.

Het idee was leuk. De muur die oost en west Berlijn scheidde was nog maar net weg en Roger Waters kwam met het plan om precies op die plek een groot theatraal theaterstuk van ' zijn' wall uit te voeren. Live uitgezonden in heel veel landen. Het is nog steeds jammer dat de uitvoeringen mager waren en de artiesten op een bepaalde manier niet bij het concept paste. Brian Adams die nummers van PF ging zingen of de altijd boze en eeuwig verongelijkte Senead stond daar met haar bekende slachtofferschap vijandig het publiek in te kijken.
Het idee was leuk, zelfs uniek, maar het was net alsof Roger Waters de uitgenodigde artiesten niet kon motiveren waardoor het niet geloofwaardig was.

Bryan Adams vind ik hier dan wel weer lekker klinken. Young lust past eigenlijk wel bij hem, maar het staat dan weer verder af dan het origineel van PF zelf. Ook het gedeelte van Empty spaces wat hij samen met Roger zingt, krijgt door zijn rauwe manier van zingen net ff dat extra scherpte wat ik toch wel bij dat nummer vind passen

Adams en zeker ook Paul Carrack kregen de voor hun geschikte nummers aangereikt, dus die kwamen goed uit de verf.
Maar bij de anderen ging dat minder voor de hand liggend.
Cindy Lauper ging over de top en The Band pastte ook niet echt.
Van the Man zijn timing tijdens "Numb"was ook heel beroerd.
Nee, een slecht voorbereid geheel met een opzichtige verbetering door het meeste in de studio over te doen.
Visueel geslaagd, muzikale uitvoering + keuzes van de gasten........zeer matig.

Was erbij in Berlijn. In het stof. Toiletten? Licht op het stoffige terrein? Welnee. Drama. Geluid? Drama. En ja, show was ook niet best. Maar.....hij deed het. Daar. Historisch. Dus 5*

Ben al fan vanaf begin de jaren 70.ik vind de dvd prachtig en kan vreselijk genieten van alles van PF , Gilmour en Waters .als iemand zoveel kritiek heeft ,luister dan niet .
Net zoals dat eeuwige gedram wie beter is Gilmour of Waters !elk concert heeft zijn eigen charme
Nogmaals ik geniet nog elke dag van die gasten ,in welke vorm dan ook

Iconisch....

Gedenkwaardig....

Het zal.

Zoals al eerder geschreven: het moment waarop.

Maar wat een matige prestatie.

Het is omdat hij in de verzameling hoort.
Daar staat -ie mooi tussen.

Niet het beste concert ,veel tenenkrommende optredens , maar er zaten ook een een paar uitschieters tussen , het optreden van Adams en Carrack waren erg goed , maar het absolute hoogstepunt vond ik het gitaarduel tussen Rick Di Fonzo en Snowy White in Comfortably Numb

Vandaag de dubbel CD weer eens beluisterd na lange tijd.
Het optreden destijds op TV met o.a. het vals zingende koortje kan ik me nog goed voor de geest halen. Natuurlijk is dat op de CD niet het geval, Roger Waters is perfectionistisch genoeg om een goed klinkend album af te leveren. Ik kan me herinneren dat Phil Collins eens tijdens een groot live liefdadigheidsoptreden, dat uitgezonden werd op TV, overduidelijk een valse noot op de piano aansloeg en daar een verongelijkt gezicht bij trok. Het is live, dat soort dingen gebeuren nu eenmaal, daar moet m.i. niet te dramatisch over worden gedaan.
Ik vind de eerste helft van dit The Wall concert duidelijk minder goed dan het laatste deel. Er zit minder pit in het begin lijkt het wel en mijn indruk is dat de geluidskwaliteit daar soms wat achterblijft. Indrukwekkend blijft op het eind het massieve geluid van de vallende muur (leve de uitvinding van de subwoofer) en de uitzinnige reactie van het publiek daarop. Ook het afsluitende The Tide Is Turning wordt erg mooi uitgevoerd. Met de bijdrage van Cindy Lauper heb ik weinig problemen, ze doet hoorbaar haar best en het geeft wat extra leven in de brouwerij.
Ik geef geen beoordeling hier en ga het geheel ook niet met andere live uitvoeringen vergelijken want dit concert was een unieke gebeurtenis.