menu

Noah Gundersen - Carry the Ghost (2015)

mijn stem
4,00 (59)
59 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Country
Label: Dualtone

  1. Slow Dancer (3:30)
  2. Halo (Disappear / Reappear) (3:54)
  3. Selfish Art (4:25)
  4. Show Me the Light (4:11)
  5. The Difference (4:01)
  6. Silver Bracelet (3:07)
  7. I Need a Woman (5:00)
  8. Jealous Love (3:26)
  9. Empty from the Start (4:48)
  10. Blossom (3:43)
  11. Topless Dancer (3:55)
  12. Heartbreaker (7:14)
  13. Planted Seeds (3:58)
  14. Fire Don't Die * (3:57)
  15. Alright * (3:14)
  16. Running for Cover * (4:06)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 55:12 (1:06:29)
zoeken in:
avatar van Lura
4,0
Van dit album is ook een deluxe versie. Drie extra tracks.

avatar van clayhill
5,0
Prachtig ! Heartbreaker is het prijsnummer. Sfeer en stem deden mij overigens onmiddellijk denken aan het onvolprezen The Gathering Field van zo'n 20 jaar geleden. Luister maar eens naar Lost in America uit '96 (sinds 2014 weer bij elkaar, nieuwste cd "Wild Journey")

Hendrik68
Bij Ledges had ik kritiek op zijn fluisterstem. Maar buiten die kritiek was Ledges ook geen echte topper. Op dit album kan hij dat ingehouden gefluister ook lang niet altijd laten. Verschil met Ledges is wel dat de songs vrijwel stuk voor stuk veel sterker zijn. Ik heb eigenlijk nog maar weinig platen gehoord dit jaar in het rootsgenre die beter songmateriaal hadden. Maar ik heb er al wel 100 gehoord die qua zang beter waren. Als ik een song als Jealous Love hoor dan heb ik toch echt wel het idee dat hij best wel aardig kan zingen. Als Robert Ellis of Sturgill Simpson dit had ingezongen had je een 4,5 gehad. Maar deze stem kost minimaal een volle ster. Jammer.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Noah Gundersen - Carry The Ghost - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De Amerikaanse singer-songwriter Noah Gundersen maakte vorig jaar flink wat indruk met zijn officiële debuut Ledges, dat uiteindelijk kon worden geschaard onder de beste rootsplaten van het afgelopen jaar.

Ledges, dat me meer dan eens deed denken aan de betere platen van Ryan Adams, bleek een vrij traditionele rootsplaat zonder al te veel tierelantijntjes, al gaven de invloeden uit de gospel en het buitengewoon fraaie vioolspel van zus Abby het officiële debuut van Noah Gundersen absoluut een eigen geluid.

Voor opvolger Carry The Ghost kon Noah Gundersen beschikken over een ruimer budget en dat is te horen. Carry The Ghost klinkt bij vlagen voller en rijker dan Ledges en pakt af en toe uit met een bijna groots klinkend geluid, waarin gelukkig nog steeds een plekje is ingeruimd voor de viool en cello van Abby Gundersen.

Tegenover de wat grootser aandoende songs staan nog altijd volop uiterst intieme rootssongs waarin de bijzondere vocalen van Noah Gundersen de meeste aandacht krijgen. Vorig jaar was lang niet iedereen overtuigd van de vocale kwaliteiten van de Amerikaan, maar persoonlijk vind ik zijn emotievolle en soms fluisterzachte vocalen prachtig.

Invloeden uit de gospel zijn nauwelijks te horen op Carry The Ghost en zijn vervangen door een breed spectrum aan invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek (met een hoofdrol voor de countryrock uit de jaren 70) en daarbuiten.

Ook in de wat meer ingetogen tracks kan de muziek van Noah Gundersen overigens behoorlijk uit de bocht vliegen, maar veel songs op de plaat hebben gelukkig de beklemmende intimiteit van het zo bewierookte debuut. Carry The Ghost is hierdoor een plaat die je makkelijk bij de strot grijpt, maar het is ook een plaat die door alle dynamiek nog lang blijft verrassen.

Ook bij beluistering van Carry The Ghost moet ik met enige regelmaat denken aan de platen van Ryan Adams, maar zo goed als Noah Gundersen op zijn nieuwe plaat is Ryan Adams al heel lang niet meer geweest.

Carry The Ghost is een aardedonkere plaat van een enorme schoonheid, die uiteindelijk nog stukken beter is dan het al zo goede debuut. Wat een prachtplaat. Erwin Zijleman

avatar van muziekobsessie
4,5
voor mijn doen nog iets te roots-achtig, maar die tokkel nummers raken me wel. mooie teksten!

avatar van muziekobsessie
4,5
muziekobsessie schreef:
voor mijn doen nog iets te roots-achtig, maar die tokkel nummers raken me wel. mooie teksten!
maar meneer gundersen weet mij zozeer te overtuigen, wie weet wordt ik hierdoor nog een roots fan. En wat een geweldige productie, zeker heartbreaker is een instant klassieker die ik graag live zal willen horen. topplaat!

avatar van Lura
4,0
muziekobsessie schreef:
maar meneer gundersen weet mij zozeer te overtuigen, wie weet wordt ik hierdoor nog een roots fan.

Misschien dat je Servant of love van Patty Griffin aanstaande vrijdag eens kan proberen?!

avatar van davido1986
4,5
Ik vind Noah Gundersen bij Heartbreaker wel wat weg hebben van Keaton Henson...

avatar van muziekobsessie
4,5
begint stiekem plaat van t jaar te worden....zwaar verslavend! super rake teksten...prachtige stem

4,5
Voor mij vooralsnog het album van het jaar, en de kans dat dit zo blijft lijkt me redelijk zeker. Al laat me ik uiteraard graag verrassen. Man wat een plaat.

avatar van Hedser
4,0
Het debuutalbum van Noah Gundersen was vorig jaar voor mij één van de leukste ontdekkingen van het jaar. Nu is er al snel weer een opvolger, maar die vind ik vooralsnog een tikkeltje minder. Dit komt vooral omdat het album wat een de lange kant is en Gundersen mij niet op alle dertien nummers weet te overtuigen. Ook mis ik een beetje de country-achtige sound die sommige nummers op Ledges wel hadden.

Toch staan op Carry the Ghost weer een aantal prachtige nummers. Een aantal persoonlijke favorieten zijn Halo en Heartbreaker, nummers die lekker uit de bocht vliegen en wat harder zijn dan we van Gundersen gewend zijn. Maar ook rustige nummers als Blossom en vooral Selfish Art vind ik schitterend. Met name die laatste is prachtig gezongen.

Indien Gundersen nog wat in de tracklist geknipt zou hebben was dit voor mij een topalbum geweest, maar dat is het nu helaas (nog) niet.

avatar van Broem
Deze release heb ik gemist. Vond Ledges vorig jaar een puik album. Had wat tijd nodig om te groeien maar staat nog steeds met regelmaat op. Zal 'm eens checken. Ben benieuwd.

avatar van HugovdBos
4,0
Nu het tegen het einde van het jaar het wat rustiger wordt rondom nieuwe releases heb ik de kans om albums die ik hoog heb gewaardeerd, maar nog niet van een recensie voorzien, te recenseren.

De 26-jarige Amerikaan Noah Gundersen bracht met zijn voormalige band The Courage al twee albums uit, voordat hij vorig jaar debuteerde met zijn eerste volledige soloalbum genaamd Ledges. Waar op zijn voorgaande album de akoestische gitaar de intimiteit van de totaalproductie behield kiest hij op Carry the Ghost voor een voltallige band (met onder meer zijn broer en zus) en een ruiger geluid. Toch bouwde hij zijn nummers op met zijn akoestische gitaar en piano, om daarna met zijn band het geheel een wat voller geluid te geven. Voor het album haalde hij onder andere inspiratie uit Neil Young’s Tonight’s the Night en kijkt hij terug op de afgelopen jaren, waarbinnen geloof, liefde en een zoektocht naar een muzikantenbestaan de boventoon voeren.

Opener Slow Dancer is een break-up song in zijn puurste vorm. Gundersen’s voert met zijn pianospel de luisteraar mee in de uitingen van boosheid na een stuk gelopen relatie. De gitaarklanken zorgen voor de hatelijke reacties, terwijl het drumspel alles in toom probeert te houden. Het vervolg met Halo kent een gitaarspel dat blij vlagen doet denken aan Neil Young. De melodielijnen voeren zich door de emoties van Noah heen, waarbij zijn zus Abby voor de zachte vocale ondersteuning zorgt. Het nummer bouwt zich op naar het moment waar een krachtsexplosie aan geluid op ons neerdaalt. De ruige gitaarklanken vermengen zich hierbinnen met het drumritme en de vocale uithalen. Selfish Art bouwt zich op rondom de roots van zijn bestaan. De akoestische gitaar brengt hem terug naar de dagen waarop het artiestenbestaan onzeker was. Om zijn persoonlijke gevoelens om te zetten in muziek waarnaar mensen luisteren geeft hem een onzeker gevoel. Een gevoel dat hem doet kijken naar het egoïsme en de oneerlijkheid dat de wereld vult. Show Me the Light lijkt in zijn ritme een link te leggen naar Cowgirl in the Sand. Op muzikaal gebied begeeft het nummer zich in de rust van zijn bandgeluid. De pianomelodie en het drumritme voeren zich met de viool naar het licht toe, waarbinnen zijn christelijke opvoeding hem verder van het geloof verwijderd.

I watched you watching Jesus like you’re watching a star
Started praying you’d find room for both of us in your heart
But the more I tried the more I’d find I could not pretend
To give a damn for your religion or for all your shitty friends

Het prachtige klankenpalet van The Difference is opgebouwd rondom de kernideeën van het album. Waar zelfs de synths zich naar het ritme van Radiohead slepen weet Noah in zijn zang de emoties bloot te leggen. De grauwe dagen van het bestaan vormen de levensvragen in het nummer. Een ander break-up song vinden we terug in Silver Bracelet. De akoestische gitaar weet zijn weg te vinden naar een verloren relatie. Zijn zus Abby zorgt voor de diepte met de strijkers, waar Noah de kunst van stem ten volle benut. Emotievol in de simpelheid en met een knipoog naar Up on Cripple Creek van The Band. I Need a Woman volgt eenzelfde patroon, al is het hier zijn pianospel en opvolgende gitaarspel die het diepste uit zijn herinneringen naar boven haalt. Bij momenten klinkt het allemaal erg zoet, maar juist de harmonieën geven het nummer extra kracht. Jealous Love is misschien wel het meest toegankelijke nummer van het album. In zijn zoektocht naar een nieuwe relatie neemt hij zijn fouten uit zijn mislukte relaties mee. Noah zoekt op het nummer voor de veilige weg, waardoor de diepte van de rest van het album ontbreekt. Op Empty from the Start wordt de afstand die hij van het geloof heeft genomen pijnlijk duidelijk. De betekenis van het leven krijgt vorm in de manier waarop eenieder een invulling geeft. Het heden en het verleden verbinden zich in de liefde en vriendschappen die zich tijdens het leven vormen. Niemand buigt zich over je lot en de start van het leven begint voor Noah bij iedereen op dezelfde manier.

I think I heard a good man say
God is love and love has made us
But have you seen the news today
I have and I think God is gone away
If he was ever there anyway

Blossom grijpt zich vanaf de start vast aan de emoties van het gitaarspel en de zang. Opbouwend krachtig in de eenvoud van de melodielijnen. De opbloeiende klanken weten zich te ontwikkelen met de strijkers en het herhalende drumritme van Jonathan Gundersen. Wanneer Noah zijn gitaar aan het werk zet wordt de wereld geopend voor de liefde. Topless Dancer voert zich naar de schaamte van het seksueel verlangen van de mens. In het karakter van een topless danseres weet Noah onderwerpen onder de aandacht te brengen, waar de schaamte door veel geloven wordt opgelegd. Op het eerste oog doen de klanken en zang wat vlak aan, maar de schoonheid zit verborgen in de diepere gedachten. Heartbreaker was al te horen op de deluxe versie van zijn album Ledges en zijn EP Twenty-Something, maar krijgt een extra dimensie in de zeven minuten lange versie van het album. De openingsklanken linken zich aan Cortez the Killer van Neil Young. De live sound doet zich de instrumentatie samen voegen tot één lang klankenpalet. De eenzaamheid van het muzikantenleven doet verlangen naar de warmte van de liefde om je heen. Op productioneel vlak klinkt het door de live opname bij momenten wat dof, maar wanneer het volume toeneemt komt deze manier van opnemen goed tot zijn recht. Het seksueel verlangen grijpt zich vast in het scherpe gitaarspel en indringende klanken. Zelfs de post-rock doet zich nog even aan in de voornamelijke folk en roots muziek. Nadat de hartverscheurende klanken weer zijn neergedaald eindigt het album in het piano gedreven Planted Seeds. De zaden die geplant worden groeien uit tot prachtige bloemen, alhoewel de tijd die we wachten en de verzorging bepalend zijn voor de afloop.

And talk to me
In languages we like to speak
In the alphabet of planted seeds
With a hope for what they’ll grow

De keuze van Noah Gundersen om op zijn tweede soloalbum voor het geluid van een voltallige band te kiezen pakt goed uit. Zijn vocale bereik weet hij uit te breiden in de nummers waar de gitaren en drums het volume opschroeven. Het zijn echter zijn persoonlijke geesten die het album de verdieping geven om meer uit de woorden en klanken te halen. De levensvragen en zijn persoonlijke ontwikkeling vormen de prachtig uitgewerkte melodielijnen en de hevige ontwrichtingen hierbinnen. Zijn jonge leeftijd geeft hem daarbij de kans te experimenteren binnen de muziek, net als zijn inspiratiebron Neil Young. Met zijn persoonlijke herinneringen nog in het geheugen weet hij in zijn muziek afscheid te nemen van de geesten uit het verleden, om met een frisse blik zijn muzikale weg te vervolgen.

4*

Afkomstig van Platendraaier.

Hoogtepunten: Slow Dancer, Halo en Heartbreaker.

4,5
Mooie plaat van een talentvolle Noah Gundersen, die prachtige breekbare liedjes tevoorschijnd tovert of het niets is. En de productie van deze vinylrelease is superb

avatar van Joeri_000
3,5
Ik had eerst een aantal live optredens gezien/gehoord op youtube en ben Noah terecht gekomen via de serie sons of anarchy waar het nummer Day is Gone te horen was..

Aantal liedjes komt live iets beter uit de verf (met name Halo, zo jammer van d achtergrondzang) .. Soms fluistert hij te veel .. Ik vind het erg mooi als hij de hoogte in gaat met zijn stem, live gaat hij helemaal op in zen liedjes

Algehele sfeer vind ik zeer aangenaam.. Heb verder alleen niets met het geloof, dan probeer ik maar even niet op de tekst te letten

Blijvertje denk ik, ook leuk om even zijn bio door te spitten

Gast
geplaatst: vandaag om 07:33 uur

geplaatst: vandaag om 07:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.