menu

Kacey Musgraves - Pageant Material (2015)

mijn stem
3,85 (47)
47 stemmen

Verenigde Staten
Country
Label: Mercury

  1. High Time (2:56)
  2. Dime Store Cowgirl (3:35)
  3. Late to the Party (3:37)
  4. Pageant Material (3:56)
  5. This Town (2:57)
  6. Biscuits (3:18)
  7. Somebody to Love (3:14)
  8. Miserable (3:00)
  9. Die Fun (3:29)
  10. Family Is Family (2:33)
  11. Good Ol’ Boys Club (3:17)
  12. Cup of Tea (2:41)
  13. Fine (3:37)
  14. Are You Sure (3:56)

    met Willie Nelson

totale tijdsduur: 46:06
zoeken in:
avatar van fabrice
5,0
Deze plaat per direct besteld, Kacey heeft een prachtige stem!
Goede teksten met soms ook een beetje humor ...

Niet te geloven dat haar vorige album (country album vh jaar) hier zo weinig waardering krijgt, jammer.

avatar van LuukRamaker
4,0
"You can take me out of the country, but you can't take the country out of me."

Zo zong bijvoorbeeld Alabama en zo laat ook Kacey Musgraves weten op haar tweede noemenswaardige album. Ze maakt niet zozeer old school country, maar laat zich gelukkig ook niet volledig meesleuren in de verpopping van Nashville. Het ligt allemaal bijzonder fijn in het gehoor en tekstueel gezien is het ook nog eens behoorlijk boeiend.

De vergelijking met Brandy Clark is gauw gemaakt, zeker gezien ze de nodige nummers samen schreven. Zo schreef Musgraves op dit album ook zelf weer mee aan alle nummers en weet ze weer geweldig pakkende teksten uit de mouw te schudden. Mooi is bijvoorbeeld hoe ze in Dime Store Cowgirl (zingend over haar achtergrond) vermeldt hoe ze op de foto staat met Willie Nelson en vervolgens het album afsluit met een duet met de beste man.

Laat je dus vooral niet misleiden door de cover/titel-combinatie, want met Pageant Material borduurt ze gewoon op heel aardige wijze voort op haar vorige album.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Kacey Musgraves - Pageant Material - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Kacey Musgraves behoort in de Verenigde Staten inmiddels een aantal jaren tot de jonge en zeer succesvolle countryzangeressen. Het is een categorie die in Nederland, zeker onder de liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek, op weinig steun hoeft te rekenen. Dat is meestal terecht, maar soms wel eens jammer. In het geval van Kacey Musgraves is het heel jammer.

De vorige plaat van de Texaanse zangeres, Same Trailer Different Park, besprak ik uiteindelijk als ‘guilty pleasure’, maar het was veel meer dan dat. Same Trailer Different Park was een prima plaat van een singer-songwriter die hard werkte aan een eigen geluid en het was een eigen geluid dat naar veel meer smaakte.

De nieuwe plaat van Kacey Musgraves, Pageant Material, zal in de Verenigde Staten ongetwijfeld in grote aantallen over de toonbank gaan, maar wat mij betreft verdient de plaat ook in Nederland aandacht, ook van muziekliefhebbers die hun dagelijkse portie country bij voorkeur op alternatieve wijze bereid zien.

Op Pageant Material kiest Kacey Musgraves op het eerste gehoor voor radiovriendelijke popliedjes, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Taylor Swift, is ze de countrymuziek trouw gebleven. Sterker nog, op haar nieuwe plaat heeft Kacey Musgraves de country alleen maar steviger omarmd en gaat ze op fraaie wijze aan de haal met invloeden uit het verleden. 'You can take me out of the country, but you can't take the country of out me' zingt Kacey Musgraves in Dime Store Cowgirl en zo is het maar net.

Pageant Material is een heerlijk lichtvoetige plaat vol lome en dromerige popliedjes, die stuk voor stuk zijn voorzien van een flinke dosis country. Het is de country waar ze in de Verenigde Staten gek op zijn, maar het is ook country die niet tegen de haren van de liefhebbers van traditionele Amerikaanse rootsmuziek hoeft in te strijken.

Kacey Musgraves schreef de meeste songs op haar nieuwe plaat samen met producers Shane McAnally en Luke Laird, maar ook Brandi Clark, die de stap van de contemporary country naar de alternatieve country inmiddels heeft gemaakt, staat Kacey Musgraves bij op haar nieuwe plaat.

Het is een plaat die, zeker in de wat minder gepolijste songs, raakt aan de muziek van door mij zeer gewaardeerde zangeressen als Gretchen Wilson en Miranda Lambert, maar ook als Kacey Musgraves kiest voor radiovriendelijke songs met een acceptabele dosis pop, blijft Pageant Material vrij makkelijk aan de goede kant van de streep.

Kacey Musgraves wordt in Nederland over het algemeen in de hoek van de countrypop geduwd, maar Pageant Material is meer country dan pop. En meer alt-country dan country. Het is (alt-)country die alleen maar een glimlach op je gezicht kan toveren; zeker wanneer de zon zo nadrukkelijk schijnt als op het moment.

Dankzij het enorme succes van Same Trailer Different Park in de Verenigde Staten zat er ongetwijfeld flink wat druk op de nieuwe plaat van de Texaanse, maar hier is niets van te merken. Pageant Material is een ontspannen en eerste klas feelgood plaat, maar het is ook een plaat die veel knapper in elkaar steekt dan je op het eerste gehoor zult vermoeden.

Zo is de redelijk sobere instrumentatie zeer smaakvol en zit deze bovendien vol verrassingen, bijvoorbeeld wanneer de strijkers aan mogen zwellen of wanneer de muziek een aantal decennia terug gaat in de tijd.

avatar van fabrice
5,0
Aanwezig: 22 november, Melkweg Amsterdam!
Ook kwaliteit verkoopt, 3e iTunes album top 100 in de US.
??

avatar van Arrie
fabrice schreef:
Aanwezig: 22 november, Melkweg Amsterdam!
Ook kwaliteit verkoopt, 3e iTunes album top 100 in de US.
??

Goh, wat een verrassing. Country is waanzinnig populair in de VS. Top honderd is eerlijk gezegd ook niet zo indrukwekkend...

avatar van fabrice
5,0
Ook geen verrassing dat men in Nederland (hét land van smaak) snel een mening heeft over een 'country' album en er geen aandacht aan geschonken wordt - in dit geval onterecht!.
Musgraves krijgt in de US veel tegenwind en wordt minder gedraaid op radiozenders, dit door haar nogal 'on-countryachtige/gedurfde' teksten.
✌️

avatar van Arrie
Men heeft in Nederland nou eenmaal erg weinig met country, dus dat het in Nederland niet aanslaat, zegt erg weinig. Ik zou je daar niet druk om maken, en gewoon lekker luisteren naar wat je zelf wilt. Als jij van country houdt, is het natuurlijk frustrerend dat Nederlanders daar niks mee ophebben, maar ik vrees dat je je daarbij moet neerleggen.

Ik lees dat nu trouwens ook dat haar teksten controverse oproepen, en dat ze inderdaad maar beperkt gedraaid wordt. Er is dan ook weinig conservatiever dan de Amerikaanse country-scene...
Haar albums verkopen dan wel weer prima.

avatar van GaiusBertus
4,0
Wat een perfecte binnenkomer is "High Time", geweldige 'classic country-feel'. De rest van het album is ook prima luisterbaar: gevatte teksten, Kacey's prachtige stem en een goede productie. Soms een beetje té pop misschien maar dat is voor mij geen probleem. En de laatste nummer ("Fine" en het duet met Willy Nelson) zorgen ervoor dat het hele album ook nog eens zeer waardig wordt afgesloten.

avatar van heartofsoul
3,5
Heel aardig maar toch ook een beetje glad klinkend album dat voor mij veel meer pop is dan country, sorry... Tegenwoordig noemen ze alles maar country, bah.. Eén keer beluisterd, maar dat vind ik wel genoeg.

Rudi1984
heartofsoul schreef:
Heel aardig maar toch ook een beetje glad klinkend album dat voor mij veel meer pop is dan country, sorry... Tegenwoordig noemen ze alles maar country, bah.. Eén keer beluisterd, maar dat vind ik wel genoeg.


Wat vind je er niet country aan dan? Ik bedoel dat absoluut niet aanvallend, maar vraag het uit interesse. Zelf was ik namelijk bang voor wat je schetste, vanwege haar vorige album en stiekem ook wel vanwege haar looks ("Ze is te mooi voor country" heb ik letterlijk horen zeggen). Dit album heeft me echter verrast omdat deze veel authentieker klinkt dan STDP.

Oké, het klinkt nog steeds vlot, catchy en vaak lichtvoetig, maar dat maakt het nog geen pure pop. De instrumentatie is vaak erg traditioneel en Kacey heeft ook een fijne twang in haar stem. Met name een rustiger nummer als 'Somebody To Love' laat horen dat ze nog veel meer in haar mars heeft.

Veel meer dan Mind your own biscuits and life will be cravy kortom, hoewel dat zinnetje wel verdomde catchy is.

Rudi1984
Was er nog vergeten bij te zeggen dat ik een groot liefhebber van country ben, met name van artiesten als Gram Parsons, Merle Haggard en Emmylou Harris.

avatar van heartofsoul
3,5
Rudi1984:
Zullen we het maar op een kwestie van smaak houden? Toen ik ooit mijn eerste countryplaat kocht raakte ik al snel in de ban van het genre. Het was een plaat van Hank Williams die ik nu nog steeds met trillende vingers uiit de hoes haal. Even later hoorde ik George Jones , en toen was er geen houden meer aan. Buck Owens, Merle Haggard, Ernest Tubb... Dat is muziek met ballen. Bluegrass, daar luister ik ook heel graag naar, en natuurlijk naar Jimmie Rodgers (luister eens naar die man) en The Carter Family.
En al ben ik dan geen purist, heel veel zogenaamde "country" van tegenwoordig klinkt in mijn oren te verwaterd en oppervlakkig. Daniel Romano (die heeft dan wel weer ballen) nam laatst niet voor niets afstand van het begrip "country" (zie het interview in de Volkskrant van vorige week).

Rudi1984
heartofsoul schreef:
Rudi1984:
Zullen we het maar op een kwestie van smaak houden?


Dat sowieso. En ik kan me heel goed inleven in je toelichting. Mijn vraag was vooral bedoeld uit interesse; waar liggen volgens jou de grenzen van wel/niet country. Vooral omdat ik zelf het antwoord daarop niet weet.

Taylor Swift - mijn absolute favoriet - wordt/werd vaak country genoemd, maar daar kan ik bijvoorbeeld helemaal niets mee. Niet één nummer van haar is in mijn ogen country; het is allemaal (buitengewoon goede) pop. Maar met de nieuwe Kacey Musgraves weet ik het domweg niet. Maakt de lichtvoetigheid (muzikaal en/of tekstueel) het pop? Of is het puur een gevoelskwestie en is country geen vastomlijnd genre?

avatar van Editoor
3,5
De vibe die bij country hoort zijn bij veel mensen denk ik wel bekend. Het gaat een probleem worden als je country met pop gaat mengen. Dan krijgt het genre te maken met verwatering. Doe water bij de wijn en de smaak van wijn wordt minder herkenbaar. Een artiest als Taylor Swift heeft naar mijn weten nog geen pure country nummer gemaakt. Taylor Swift een country artiest noemen is dan denk ik niet helemaal juist.

avatar van heartofsoul
3,5
Rudi1984 en Editoor: bedankt voor jullie reacties. Country heeft natuurlijk diepe wortels (luister maar eens naar The Carter Family) maar verloor al wat van haar "authenticiteit" in de zestiger jaren. Toen kwamen er steeds meer countrypop nummers op de markt, maar zolang het niet al te glad klonk en de songs niet al te oppervlakkig waren (althans in mijn perceptie) was er voor mij genoeg te genieten. Het "probleem" van de laatste decennia is uiteraard een zó grote verwatering dat je van "country" niet goed meer kunt spreken. Kacey Musgraves is dan misschien een twijfelgeval, maar Taylor Swift is, hierin heeft Editoor volgens mij gelijk, absoluut geen "country" meer. Daarvoor mist het bezieling en hartstocht, en die hoor ik wél bij bijvoorbeeld Dwight Yoakam en Daniel Romano, maar bij heel veel country-artiesten die nu furore maken helaas niet meer. En ik vind dat jammer. Vandaar mijn reactie een paar berichten terug die emotioneel gekleurd was. Ik heb op die dag snel een album van Loretta Lynn opgezocht om die smaak weg te spoelen.

Rudi1984
Ook allebei bedankt voor jullie reacties. Ik kan me er goed in vinden, hoe jullie het schetsen. Om overigens een mogelijk misverstand recht te trekken (of ik lees het verkeerd): ik vind Taylor Swift ook absoluut geen country.

Loretta Lynn ga ik eens checken!

avatar van Lambchop
4,0
Wat een prachtige plaat is dit toch. Tijdje niet meer gehoord maar echt waar, fantastisch.

avatar van popstranger
2,5
Waar haar vorige bij mij wel de gevoelige snaar wist te raken, valt deze gewoon tussen de snaren door. Ik word er niet warm of koud van. Het vervalt voor mij teveel in stereotypen alhoewel ik ook wel weet dat dat een beetje bij de country hoort. Op Same Trailer Different Park was elke song puntiger en gewoonweg beter. Ook de muziek sprak me meer aan terwijl je evengoed kan zeggen dat dit album 'toch wel in de lijn ligt van...' hoor ik een beduidend verschil.
Jammer maar soms moet je je er gewoon bij neerleggen dat de ene plaat je meer doet dan de andere.

avatar van heartofsoul
3,5
De afgelopen maanden nog eens een paar maal naar dit album geluisterd, en het is inderdaad een redelijk
goed popalbum. En al zijn er dan overduidelijk country-invloeden, en al heeft Kacey Musgraves een prima stem, ik hoor geen diepte in haar voordracht, geen hartstocht. Laten we het daarom maar op een goede countrypopplaat houden, die ik daarom met een halve * verhoog.

avatar van nico1616
4,5
Golden Hour was mijn kennismaking met Kacey Musgraves en liet me verlangen naar meer.
Pageant Material is wat meer country en wat minder pop en geeft veel prijs over het conservatieve milieu waar ze vandaan komt. Op het eerste gehoor komen sommige tracks nogal simpel over, al zorgde haar fantastische stem ervoor dat ik de plaat opnieuw bleef beluisteren. Uiteindelijk hoor ik een plaat vol subtiliteit en oorwurmen. Verbijsterend is dat haar teksten in de US vaak als te progressief worden beschouwd in countrymiddens, waardoor ze een rolmodel wordt dat haar eigen gang gaat.
Kacey, ik ben nu definitief fan

avatar van vinylbeleving
4,0
nico1616 schreef:
Golden Hour was mijn kennismaking met Kacey Musgraves en liet me verlangen naar meer.
Pageant Material is wat meer country en wat minder pop en geeft veel prijs over het conservatieve milieu waar ze vandaan komt. Op het eerste gehoor komen sommige tracks nogal simpel over, al zorgde haar fantastische stem ervoor dat ik de plaat opnieuw bleef beluisteren. Uiteindelijk hoor ik een plaat vol subtiliteit en oorwurmen. Verbijsterend is dat haar teksten in de US vaak als te progressief worden beschouwd in countrymiddens, waardoor ze een rolmodel wordt dat haar eigen gang gaat.
Kacey, ik ben nu definitief fan


Hier precies hetzelfde. Golden Hour wordt hier in huis inmiddels grijs gedraaid, en dat had ik op voorhand nooit gedacht. Met deze plaat heb ik pas net kennis gemaakt, maar hoewel dit meer country en minder pop is, kan ik hier ook erg van genieten. Kacey heeft het talent om lichtvoetig maar ook diepgaand te klinken, en dat maakt haar een interessante artieste!

4,0
Fijn album van Kacey. Poppy? Zeker. Kwaliteit? Prima. Dus de discussies eerder gaan aan mij voorbij.

avatar van Juul1998B
5,0
imo het meest consistente en meest country leunende album van Kacey, hierna is ze (helaas) meer de pop kant opgegaan

avatar van Zwaagje
geplaatst:
vinylbeleving schreef:
(quote)


Hier precies hetzelfde. Golden Hour wordt hier in huis inmiddels grijs gedraaid, en dat had ik op voorhand nooit gedacht. Met deze plaat heb ik pas net kennis gemaakt, maar hoewel dit meer country en minder pop is, kan ik hier ook erg van genieten. Kacey heeft het talent om lichtvoetig maar ook diepgaand te klinken, en dat maakt haar een interessante artieste!

Het bijzondere is dat ik ook bij golden hour ben aangehaakt en daarna nooit achterom heb gekeken. Deze periode is dus tot nu toe langs me heen gegaan. Zeker een hoger country gehalte, maar dat hoeft geen probleem te zijn; country is mijn eerste "jeugdliefde". In dit geval weer even wennen nu ik de poppy en folk kant van haar zo waardeer. Nu de eerste luisterbeurt en wie weet.....

Gast
geplaatst: vandaag om 11:19 uur

geplaatst: vandaag om 11:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.