Halsey - Badlands (2015)

Een beetje een kruising tussen elektropop à la CHVRCHES en Lana del Rey. Maar voorlopig blijft het bij mij niet echt hangen: niet zo catchy als CHVRCHES, niet zo mooi gezongen als Lana del Rey. De nummers hebben wat leuke momenten, maar duren met drieënhalve minuut vaak al te lang. De plaat blijft zowel muzikaal als tekstueel heel erg op de vlakte, en blijft bij mij voorlopig steken op een 2,5*.

Eigenlijk een plaat vol overgeproduceerde en oppervlakkige niemendalletjes dit. Nergens slecht, maar ook nooit aanstekelijk of aandoenlijk. Artieste zelf is een mix van meerdere populaire artiesten uit de hitparade, wat op zich prima is mits je er zelf nog iets aan toe weet te voegen. Haar stem is vaak ook onherkenbaar wegens de vele effecten die ze er soms overheen gooien (zoals bij de meest recente Lykke Li).

Kortom, niet erg om langs te horen komen, maar zal deze ook snel weer vergeten.

De eerste keer dat ik deze albumhoes zag, moest ik even met mijn ogen knipperen. Had de zangeres van Paramore een soloplaat opgenomen en wederom haar bekende oranje lokken ingewisseld voor een blauwe coupe of was Badlands toch van iemand anders? Badlands is niet van Hayley (Williams), maar van Halsey, een 21-jarige zangeres die een anagram van haar echte naam gebruikt als artiestennaam. Typisch hoe één letter verschil en een soortgelijk opvallend kapsel voor verwarring kunnen zorgen.

Halsey (Ashley Nicolette Frangipane) heeft een grote fanschare opgebouwd op social media en kreeg een platencontract aangeboden bij Astralwerks, het label waar indiegrootheden zoals Sia en Bat For Lashes muzikaal gehuistvest zijn. Met Badlands hoopt Halsey op gelijke hoogte te komen.

Badlands vangt aan met 'Castle' een elektronisch nummer dat wat betreft tekst en geluid net zo goed op Lordes' Pure Heroine had kunnen staan. 'I'm headed straight for the castle, they wanna make me their queen', zingt Halsey, maar door de grote overeenkomsten met Lordes' authentieke geluid zal dit nummer nooit betiteld worden tot het koningsnummer van Halsey. Sommige mensen hadden zelfs het gevoel dat Halsey met Lordes' kroonjuwelen er vandoor wilde gaan. Het zal voor opkomende zangeressen sowieso moeilijk worden om Lorde van haar alternatieve poptroon te stoten, want 'Royals' blijft een ijzersterke popsong.

Met 'New Americana' doet Halsey wederom een gooi naar de troon. Helaas doorklinkt in dit nummer een echo van Lana Del Reys' 'National Anthem' waardoor dit nummer eveneens niet in staat is om Halsey van een eigen gezicht te voorzien. De vele tekstuele verwijzingen naar Biggie, Nirvana en James Dean in 'New Americana', benadrukken alleen maar hoe graag Halsey een 'anthem' op haar naam wil hebben voor generatie Z , maar door een gebrek aan authenticiteit dit niet zal bereiken. De door Halsey bezongen zekerheden: 'We know very well who we are, so we hold it down', kan je bijna ironisch opvatten.

De zoektocht naar een eigen geluid blijft een terugkomend thema op Badlands. Op 'Ghost' klinkt Halseys' stem in de snellere stukken als Ellie Goulding en 'Roman Holiday' ademt dezelfde sfeer uit als Halcyon van Ellie Goulding. 'Roman Holiday' en 'Colors' hebben de meeste radiopotentie en het opbeurende 'Control' ontleent zich prima voor de onheilspellende series van dit najaar. Een ding is zeker: dit najaar zal op muzikaal gebied nog niet in het teken staan van Halsey door het gebrek aan authenticiteit.

Authentiek of niet? Het kan me werkelijk geen moer interesseren; Badlands staat vol met ontzettend fijn in het gehoor liggende popsongs die ook na meerdere luisterbeurten overeind blijven. Lekkere koptelefoonplaat bovendien.

Mee eens. Als de muziek goed is zal het me een worst wezen of het op een andere artiest lijkt of niet. Persoonlijk vind ik Halsey niet op Ellie Goulding en Lana del Rey lijken, de vergelijking met Lorde kan ik wel begrijpen. Mijn vriendin is een beetje fan van Halsey, dus zo heb ik Badlands ontdekt. Roman Holiday, Drive, Colors en Ghost zijn de beste nummers in mijn ogen, maar er staat eigenlijk geen enkele echte misser op dit album. Badlands is best een fijn popplaatje om af en toe eens te draaien, niks mis mee.

Eens met alles wat je zegt. Lorde was ook de enige die in me opkwam bij het beluisteren. Op Lana lijkt het in de vérste verte niet... Ze zijn beiden vrouw en ze zingen, daar houdt de vergelijking wel zo'n beetje op.

Als ik de TicketSwap pagina mag geloven dan zijn er meer dan 1700 personen opzoek naar één of meer kaartjes voor het concert. Dat zou betrekken dat ze dus eigenlijk in de grote zaal van Paradiso zou moeten staan en niet in The Max van de Melkweg!

Nu pas tijd om eens dit album te luisteren, heb het lang uitgesteld omdat New Americana me behoorlijk irriteert maar gelukkig staat meer op dat me veel beter bevalt.

Nogal heul late reactie, maar Melkweg the Max en Paradiso hebben dezelfde capaciteit: 1500.

On-topic: Ik gooi er nog een puntje bij op. Blijft een heerlijk plaatje. Niet elk nummer is even goed, maar de uitschieters zijn dan ook wel erg sterk. Fijn lichtelijk eigenzinnig, niet opdringerig stijltje ook.