Net als Romeo + Juliet werd Craig Armstrong's score pas eer aangedaan bij een Volume 2. Echter wat score stukken missen nog, die wel op de promo staan. De componist begon ooit al in de popwereld bij artiesten als U2 en Massive Attack, viool arrangementen schrijvend. Voor Moulin Rouge werden verscheidene originele songs aangepast, gemoderniseerd met Armstrong in de meeste gevallen de muziek componerend. Come What May schreef de Schot oorspronkelijk voor Romeo and Juliet. Hij werkte hier weer samen met Marius de Vries aan die het overzicht hield als music supervisor. De vele songs zijn vol pracht melancholieke piano noten van Armstrong, zijn kenmerkende dramatisch orkest arrangementen en uitstekende elektronische inbreng, nog verrijkt met koor. Daarnaast zie ik ook eens de charme in van de vele songs, waarbij ik mij niet erger aan zang en tekst. Dit komt mede dankzij de gehele constructie van het geheel, maar vooral de composities van Armstrong. Zelf hoor ik in de popwereld (waar ik over het algemeen totaal niks mee heb) prachtige composities met orkest en alles, die zwaar, zwaar aan kracht inboeten door vreselijke zang. Dit is een uitzondering, zoals ik ook diens songs van Space Between Us en As If To Nothing. Mooie zang van vele mensen.
De gebreken wel op de promo zijn een groot verlies. Wat ow want wat zijn dat toch de mooiste stukken van de score met een zwaar thema voor Satine, vol tragiek en composities in het verlengde van hetzelfde getitelde Death Scene van Romeo + Juliet. Satine's Death ook een van de hoogtepunten van Armstrong ooit. Onweerstaanbare kenmerken, over de top heerlijk dramatisch. Ben al blij met al solo melancholie die op de Volume 2 terechtis gekomen.
Ondanks de kritiek van gebreken ook weer een waar meesterwerk.