Glen Hansard is al 25 jaar actief binnen de muziekwereld. Eerst met de Ierse band The Frames en later als onderdeel van het succesvolle Tsjechisch/Ierse duo The Swell Season (met Markéta Irglová). Zijn solodebuut maakte hij drie jaar geleden met het in emoties gedrenkte Rhythm and Repose. Voor zijn tweede album groef hij nog dieper door de specifieke ideeën die hij had en nam hij nummers op in verschillende landen.
Grace Beneath the Pines opent met de dreigende klanken van de strijkers, gevolgd door de krachtige zang van Hansard. Tekortkomingen in zijn leven geeft hij hoop met de tonen van de piano en het ondersteunende blazers ensemble. Tijdens moeilijke tijden spreekt hij zichzelf moed in, omdat hij weet dat zijn fouten vergeven zullen worden. Op Wedding Ring zijn het de akoestische klanken van de gitaar die de liefde in drijven. In samenzang met Samuel Beam (Iron and Wine) zoekt hij zijn weg in de warmte van dierbaren. De eerste single van het album Winning Streak zorgt voor een arm om je schouders in de tijden dat je het niet zo ziet zitten. Sam Amidon sluit zich aan in de zang op de klanken van de piano en mandoline. De volkse en oplevende melodieën zorgen met de teksten van Hansard voor de terugkeer van je levenskracht.
Through summers long and winters cold
May you always have someone good to hold,
And may good fortune wait on every bend,
And may your winning streak,
May it never end
Her Mercy is de live vertolking van Hansard en heeft gedurende de jaren vorm gekregen. De gospel en hoorns stuwen het nummer op naar het moment waarop de zegen wordt uitgesproken en je losgelaten wordt van de persoon die je eens liefhad. McCormack’s Wall lijkt met zijn pianoklanken verwantschap te vertonen met The National. De violen zorgen voor de ruige wind tijdens koude winterdagen. De drank houd je in leven en creëert de gedachten aan die fijne dagen samen, waarna de Ierse folklore de dans opent. Lowly Deserter is het bombastische nummer, met zijn mandoline, strijkers en drums. Wanneer de hoorns aanzwellen geven we de mensen in oorlogsgebieden een beetje hoop, hoop op een betere toekomst waarin de soldaten hun weg naar huis vinden.
Lowly deserter, sing that old song,
And sing a new one for the men
Still in battle, far from heaven;
Raise your voice up and sing to them
Met Paying My Way gaat Glen terug naar het leven van alledag. Het werken aan zowel een carrière als een relatie, waarbinnen tegenslagen een obstakel vormen voor de rest van het verloop. Het gebruik van de elektrische gitaar en de spaarzame klanken van de synths versterken de emotionele laag van het nummer. My Little Ruin opent met het vinger-pikkende gitaarspel van Hansard. Je staat op voor een vriend die worstelt met het leven en probeert de persoon moet in te praten. De prachtige melodieën stormen op tot een klankenregen aan emoties. Just to Be the One zwelt aan met de klanken van de blazers, in een warme stem die je toespreekt. Het steuntje in de rug tijdens de moeilijke dagen wordt versterkt door de opfleurende klanken van de fluit en trombone. Sluitstuk Stay the Road laat je terugkijken op alles wat je hebt bereikt in je leven en de mensen die je hierbij hebben geholpen. De rustgevende klanken gaan diep in op de gevoelens die je voor een ander hebt. Met het vertrouwen en de hoop op een mooie toekomst sluit Glen het album af.
I’ve been mining down a dark hole,
I’ve been mining in the rocks
For a heart of gold that can’t be bought or sold
She’s got there inside of her.
Glen Hansard weet met zijn zang de nodige emoties uit de mens te halen. Vanaf Grace Beneath the Pines slaagt hij erin vrienden en familie te ondersteunen, los te laten of hoop te geven. Muzikaal gezien straalt het album zowel de Ierse folkmuziek uit als de stuwende krachten van de gospel. Het minimale gebruik van instrumentatie in enkele nummers zorgt er voor dat het album niet over de gehele linie even sterk is. De emotionele kracht van de zang van Glen gaat echter zo diep dat zijn kwaliteiten op zijn tweede album weer uiterst fraai tot leven komen.
4*
Afkomstig van
Platendraaier.