menu

Astral & Shit - The Wait (2013)

mijn stem
4,50 (1)
1 stem

Rusland
Electronic
Uitgebracht in eigen beheer

  1. The Wait (32:34)
totale tijdsduur: 32:34
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
4,5
CorvisChristi (crew)
The Wait bevat één compositie van ruim een half uur en laat de kwaliteiten horen van Ivan Gomzikov's eenmansproject Astral & Shit. Het is een ambient/drone-compositie die groots opent met galmende drones die in elkaar versmolten lijken te zitten. Deze houden minutenlang aan, maar vervelen geen seconde, gezien deze hypnotiserende klanken me meteen vastgrijpen en meetrekken naar een desolate, mysterieuze wereld waar onwerkelijke, maar niet per se onaangename verschijningen zich aan mijn geestesoog voltrekken.
De drones lijken op een gegeven moment krachtiger te worden rond de zesde minuut, maar dit zorgt er alleen maar voor, dat de sfeer versterkt wordt. Op een gegeven moment lijken ze weer wat zachter te worden, maar dijen tegelijkertijd uit, waardoor het geheel des te meer allesomvattend lijkt te gaan klinken.

In mijn verbeelding zie ik mezelf rondlopen in een onmetelijk groot bos, waar bomen met gouden herfstbladeren zodanig ver uit elkaar staan, dat ik ontzettend ver voor me uit kan kijken. Tegelijkertijd zorgt een vreemd, maar tegelijkertijd warm en aangenaam licht die door het dichte bladerdek van de boomtoppen weet door te dringen ervoor, dat er een aangenaam licht in het woud schijnt. Het is alsof herfstachtige taferelen in een enorm, uitgestrekt woud, tot leven komen. Maar het is niet zomaar een woud. Dit woud heeft iets buitenaards, vanwege het licht, vanwege het type bomen. Het voelt herkenbaar en aangenaam aan, maar ook vreemd. Misschien heeft het te maken met dat de plek vreemd en onbekend aanvoelt; het woud is zo onmetelijk, dat het zomaar weleens zou kunnen zijn, dat er geen eind aan komt. En je daar middenin bevinden, voelt, ondanks de pracht en praal, dan toch beangstigend. Eenzaam, omdat het zomaar zou kunnen, dat je de enige bent.
Op een gegeven moment lijken er van alle kanten stemmen te horen te zijn. Ze klinken hoog en houden continue één toon aan. Als witte verschijningen overal om me heen vanuit het niets boven m'n hoofd lijken te verschijnen en langzaam in het woud afdalen, lijken ze te groeien. Lijkt het woud ook lichter te worden. Ik voel mezelf opstijgen als het licht me omringt en ik een deel van dat licht lijk te worden. Sterker nog, mijn lichaam wordt net zo licht. Zijn het engelen die me komen halen uit het woud waar ik me zonet bevond? Was het woud een tussenstation, een schemerwereld tussen leven en dood en komen ze me halen om me naar m'n laatste, misschien wel eeuwige bestemming te voeren? is deze bestemming een plek waar ik bang voor moet zijn of waar ik gelukkig zal zijn?
Als de stemmen langzaam verdwijnen en ik steeds verder meegevoerd wordt, ontaard zich aan mijn geestesoog een stad in de verte die lijkt te stralen in licht. De vele gebouwen die baden in dit licht, lijken van binnenuit ook verlicht te worden, door allerlei afzonderlijke lichtjes. Deze lichtjes blijken niets anders te zijn, dan meer van dit soort verlichte wezens, die al oneindig lang op deze plek verblijven. Is dit een plek waar de engelen wonen? Is het een stad op een verre planeet? Is het de hemel? Waar ben ik? Ik weet dat ik bang ben, omdat ik de omgeving niet ken, maar iets zegt me dat ik niet bang hoef te zijn en dat de wezens me hier niet voor niets naar toe hebben gebracht. Mijn uiteindelijke bestemming zal er één zijn van ongekende schoonheid, waar ik voor altijd mag blijven. Het woud was het tussenstation, de stad is het eindstation. Ik ben dood, maar leef toch verder. En het is niet erg. Ik ben gelukkig.

Het is nauwelijks te beschrijven wat deze vorm van muziek met je kan doen. Het is zo indringend en sfeervol, dat het je de adem beneemt. Er zullen werkelijk enorm veel mensen zijn die dit niet zullen begrijpen en dergelijke muziek simpelweg stront-saai zullen vinden. Deze mensen moeten dan ook vooral doorgaan met het luisteren naar bijvoorbeeld Marco Borsato en Adele. Ik voel me simpelweg gezegend dat ik kan genieten van deze onwereldse klanken, gezien de impact/grootsheid ervan een adembenemende schoonheid met zich meebrengt. Het werkt ook vanaf de eerste tonen ontzettend op de verbeelding; ik heb geen drugs nodig om de meest fantasierijke beelden aan mijn verbeelding te laten ontspruiten. En d.m.v. van de muziek deze beelden een verhaal te laten vertellen.

The Wait van Astral & Shit is een uitstekend voorbeeld van de indringende ambient/drone-klanken die dit project te bieden heeft. Het heeft iets warms, prachtigs, maar tegelijkertijd iets beangstigends/vreemds over zich.
Als je jezelf hiervoor openstelt, wordt je getrakteerd op iets zeer verrassends. En elke luisterbeurt zal elke keer weer een nieuwe/andere ervaring met zich mee brengen. Tegelijkertijd zal het ook voor iedere liefhebber een strikt persoonlijke ervaring zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:06 uur

geplaatst: vandaag om 11:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.