The Beatles - Rubber Soul (1965)

Ernie schreef:



Je hebt een punt, al moet ik zeggen dat CD's van The Rolling Stones uit de Decca periode (1963-1969) ook nog altijd onverminderd duur blijven. Die zweven in mijn woonplaats Assen tenminste altijd op een niveau van € 19,99. Het materiaal uit de periode erna is heel vaak goedkoper, afgeprijsd of mid price.
Bij een aantal acts, waaronder The Rolling Stones, heb ik vaak een vermoeden dat albums ineens goedkoop worden omdat er oude voorraad moet worden gedumpt waarna er ineens een uitgebreide remaster op de markt wordt losgelaten. Sta je er weer met een weliswaar goedkope CD, maar wel met een gevoel dat je misschien die remaster met een beter geluid en extra tracks ook wel zou willen hebben.....

Sinds kort heb ik ook een hele trits Beatles albums (Please Please Me tot en met Magical Mystery Tour en als aanvulling Past Masters) opnieuw op CD gekocht. Ten eerste kon ik mijn 'oude' exemplaren voor een aardig bedrag aan een geïnteresseerde kwijt en ten tweede lagen ze bij Plato in Groningen voor maar € 9,99 per stuk.
Bij de Beatles albums op CD vond ik het altijd, dus ook bij de eerste release in 1987, dat men de bijbehorende singles, B-kantjes en EP's had kunnen bijvoegen als bonus tracks, misschien zelfs aangevuld met een paar 'work in progress' tracks. Nu is het zo dat je een relatief kort album op CD hebt en als je de hits wilt horen moet je er een aparte verzamelaar bijkopen.

Laatst op de platenbeurs een Nederlandse pressing van dit album voor 25 euro gekocht. Worth it!

Mooie score Linius van een hoogwaardig Beatlealbum
Heb Rubber Soul in 3 variaties... de 1965 vinyl, de 2009 CD, remaster...de 2014 U.S release, CD + ook nog hiervan getrokken de 1965 vinyl single Michelle/Girl
b t w...hele mooie nr 1 heb jij trouwens

Ook een mooie nummer 2 t/m 10, maar volgens mij gaan wij ook vaak naar dezelfde concerten Linius.

Hier gingen The Beatles de goeie kant op. Sommige songs zijn toch nog wel iets te gelikt in my opinion..

Ik word iedere keer weer verliefd op die liefelijke riff van In My Life

Zet 'Lucy in the sky' (met die flauwige mystificaties) eens tegenover 'The word': die tremlerende bas van McCartney en die spitse samenzang. Iedere Britpop band die zoiets vandaag de dag zoiets uit brengt is meteen weer 'hot'. Ja ook dat waren the Beatles! En eigenlijk vind ik alle nummers op Rubber soul beter dan die op Sgt. Peppers.

Sgt. Pepper is vaak melig, maar Rubber Soul is inderdaad het prototype Britpop album. Heerlijk. Mijn favoriete Beatlesalbum qua album. Qua nummers blijft The White Album toch het best.

vind niet dat je Rubber Soul met Pepper of White Album kunt vergelijken,en ook niet Pepper met White Album
Het karakter van het album in combinatie van het tijdsbeeld heel verschillend.. en ja alle BeatleAlbums komen uit de '60,s maar bij the Beatles ging die ontwikkeling binnen een jaar of 8 in bijzonder snel tempo
Begrijp me goed ik heb 5 BeatleAlbums (waaronder genoemde 3) op de volle 5* staan
Waarvan Abbey Road mijn favoriet is ,maar ook niet te vergelijken met bv. Revolver ,ook alle 2 ..5*

Dat begrijp ik maar al te goed. Het minimalistische geluid van The White Album is overigens ook een directe reactie op het bombastische van Sgt. Pepper.

Maar dit album, Rubber Soul, heeft de beste flow van allemaal.

Mooiste Beatles album wat mij betreft. Staat geen slecht nummer op!

Intussen ben ik iets milder geworden in mijn oordeel over dit album. Het slechtst vind ik nog steeds You Won't See Me. Er zijn enkele nummers die me weinig doen of zelfs lichtelijk irriteren. Maar daar staat best wat moois tegenover. Favorieten zijn Michelle, Girl en In My Life.

71/100

Het onvermijdelijk is gebeurd: Naar aanleiding van de Beatlesmeter dit album wekelijks meerdere keren op staan via spotify. Ik word er van voor tot achter meer dan vrolijk van dus het laatste halfje moet erbij. Volle bak *****

Bij Norwegian Wood (This Bird Has Flown) kreeg ik hele goede hoop, aangezien dit precies het soort folkrock is die ik heel erg goed trek. Het is daarnaast jammer dat ik de zangpartijen op The Word echt verschrikkelijk vind, want muzikaal gezien is dit een van de betere songs die ik tot nu toe van ze heb gehoord. Michelle wil ik daarentegen nooit meer horen. If I Needed Someone heeft gelukkig nog wel weer die mooie folkrockvibe en is zodoende muzikaal ook weer prima aan te horen. Het grote spektakel blijft echter alsnog uit. Het gaat nu langzaamaan wel qua albums naar een dikke 3 sterren in plaats van twijfelachtige 3 sterren, maar ik kom er nog steeds slecht in.

Vanuit het #metoo gebeuren: de tekst van Run For Your Life kan echt niet meer. “I’d rather see you dead, little girl, than to be with another man.” Haha, oh John, John, John...

Voorlopige tussenlijst:
1. Rubber Soul
2. Help!
3. A Hard Day's Night
4. With The Beatles
5. Beatles For Sale
6. Please Please Me

Vanuit het #metoo gebeuren: de tekst van Run For Your Life kan echt niet meer. “I’d rather see you dead, little girl, than to be with another man.” Haha, oh John, John, John...

Voorlopige tussenlijst:
1. Rubber Soul
2. Help!
3. A Hard Day's Night
4. With The Beatles
5. Beatles For Sale
6. Please Please Me [/quote]

John Lennon heeft zijn bewondering voor Elvis nooit onder stoelen of banken gestoken (of ziekenhuisbedden) en haalt hier de geweldige regels aan uit Elvis' Baby Let's Play House, een stuk beter nummer ook. Voor ieder geinteresseerde; luister eens naar die versie en naar het spontane en oprechte gelach van Elvis aan het einde van dat nummer. Het bevat een speelplezier dat ik zelden ontdek bij The Beatles.

Ik heb dit album vrij recentelijk weer eens een kans gegeven, maar het raakt me allemaal niet. Nowhere Man vind ik dan nog het aardigste lied. Is het een knap album, muzikaal vernieuwend? Ja, dat zeker wel. Bij The Beatles loop ik altijd tegen de scheiding van gevoel en verstand aan: Een gevoel krijg ik er niet bij, maar dat het allemaal reuze knap en revolutionair is, ja, dat is evident.

Ah, dat verklaart nog wat. Is wel een enkele zin zie ik, maar ik vind Elvis in dat geval ook beduidend beter.

Vind het wel interessant om te zien hoe veel mensen zeggen 'ik krijg het gevoel er niet bij, maar het is wel knap' en dan voor 4 sterren gaan. Is dat dan niet vrij hoog voor een album dat je dus eigenlijk niets doet?

Dank fish ! Zo goed heb ik voor mijzelf nooit onder woorden kunnen brengen. Ik zou daar dan nog aan toe kunnen voegen dat het wel heel gezellig voortkabbelt op de achtergrond als ik aan het klussen ben. Een heel hoge Arbeidsvitaminen faktor dus. Yeah yeah yeah ......

Om ook nog even de Romeinse senator Cato te parafraseren: En voorts ben ik van mening dat de MONO miksen van die Bietels albums in de losse verkoop moeten komen ........

Lekker album weer. Deze hoes sprak me altijd tot de verbeelding vanwege de manier waarop de albumtitel getekend is. Qua stijl ligt het in het verlengde van Help!. Het is niet meer dat jongensachtige van de eerste platen, maar de psychedelische effecten zijn nog niet gearriveerd. Ook hier is vooral de A-kant erg goed. Drive My Car is lekker vrolijk. Norwegian Wood is prachtig. Tikje jammer dat de teksten vooral over meisjes gaan. Daar kun je als getrouwde dertiger niet zoveel meer mee. Toch zijn The Word en Michelle prachtige songs.

Waar Help! flinke steken laat vallen met flauwe covers, houdt The Beatles het gelukkig bij zelfgeschreven werk. Van Help! vind ik individuele songs beter dan die van Rubber Soul, maar deze luistert wel wat makkelijker weg. Het is wel een lastige keuze om een van de twee platen de voorkeur te geven. Ik vind het gemiddelde wel ongelooflijk hoog overigens, maar aan de andere kant allang blij dat de middelmatige platen achter me liggen.

Tussenstand:
1, Rubber Soul
2. Help!
3. A Hard Day's Night
4. Please, Please Me
5. Beatles For Sale
6. With The Beatles

Help! heeft een aantal krakers, maar Rubber Soul is zo ontzettend consistent, er staat echt geen zwak nummer op.

Het zesde album van The Fab Four werd uitgebracht op 3 december 1965, het jaar waarin ook de film en gelijknamige soundtrack “HELP” verscheen en maar liefst 9 singles in de Nederlandse Top 40 kwamen. Daarvan stonden er 5 dat jaar op de eerste plaats, voorwaar een succesvol jaar voor John, Paul, George en Ringo. “RUBBER SOUL” verscheen dus in de laatste maand van 1965 en laat de ontwikkeling horen die in 1966 met “REVOLVER” verder gestalte kreeg. Het waren niet alleen meer de lekker in het gehoor liggende uptempo liedjes met prachtige samenzang die te horen waren, maar ook songs met meer lagen, ballads, midtempo songs, het geheel was gevarieerder dan ooit tevoren. De 14 songs vormen één geheel en gaan van start met het uptempo “DRIVE MY CAR” en het kleine orkestrale “NORWEGIAN WOOD (this bird has flown)” laat de ontwikkeling van de heren uit Liverpool goed horen. Prachtige arrangementen, afwijkende popmuziek instrumenten, werkelijk schitterend gedaan. George Harrison mocht 2 tracks aanleveren en die ook zingen, Ringo Starr schreef mee aan “WHAT GOES ON” en mocht dit countrypop liedje dan ook zingen. De rest komt voor rekening van Lennon & McCartney. Enkele toppers, al doe ik daar de rest misschien mee tekort, zijn “NOWHERE MAN” met mooie vocale arrangementen, het wat rauwere “THINK FOR YOURSELF”, het klein gehouden “GIRL”, “IN MY LIFE” en de heerlijk uptempo song “RUN FOR YOURSELF”. “RUBBER SOUL” luidde eigenlijk het einde van de optredende Beatles in, die met dit album nog wel de planken op gingen, maar in de studio de mogelijkheden hadden ontdekt om meer met hun albums te kunnen doen. Dit blijft een geweldig album met ruim 35 schitterende muziek van één van de beste bands die ooit heeft bestaan…maar dat wisten we eigenlijk al!

Lekker luchtig, overwegend vrolijk album met songs die allemaal (You Won't See Me uitgezonderd) onder de drie minuten klokken. Het blijkt de perfecte formule voor dit makkelijk weghappende album, dat ook nog eens uitstekend geproduceerd is. Met de countrypop van What Goes On (geschreven en gezongen door Ringo Starr) kan ik niet zoveel, maar de overige tracks zijn bijzonder fijn.

Niet helemaal mee eens. Het is juist allemaal minder luchtig tov de voorgaande lp's. Het is de lp die de overgang weergeeft naar een andere fase. Kijk maar naar de hoes.
Ik kan niet helemaal over de mono mix oordelen maar de stereo versie schreeuwt om een remix. 14 had van mij niet gehoeven, de rest is meer dan voldoende en ook nog eens opgenomen onder zwarte tijdsdruk.
Norwegian wood is voor mij het belangrijkste nummer op dit album want hierdoor startte mijn liefde voor The Beatles. Dat was begin 1981 op een vakantie waar een cassettebandje lag alhoewel ik nog steeds niet weet of het om de Engelse of Amerikaanse versie van Rubber Soul ging? Waarschijnlijk de Amerikaanse want er stond Odeon op, wie het weet mag het zeggen. I once had a girl or should I say she once had me. Dat zong in toen mee maar begreep er niets van, haha.

Gezongen wel...
maar voor de rest...zo bijdehand was hij nu ook weer niet
Van oorsprong een (vooral Lennon) & McCartney werkje

Ook dat klopt niet het is de enige enige echte Lennon/McCartney/Starkey compositie. Hoewel het oorspronkelijke idee al in 1961 door Lennon is ontstaan.

Klopt idd...maar mijn bericht ook
Ik wil er mee zeggen het lag bij Lennon al ergens geparkeerd en dat daardoor het aandeel Starkey wss minimaal was
Mss was de Country wending zijn idee
Of mss de tekst iets aangepast
Dat zijn naam er bij gepoot is wel bijzonder maar zegt natuurlijk weinig want..bv
onder Michelle staat Lennon/McCartney..ik denk of weet bijna wel zeker dat het schrijversaandeel Lennon nihil of niks is

caravelle schreef:



Dat was dan een Duitse uitgave van de Britse versie. Odeon was een Duits label. Ik heb in dezelfde periode een cassettebandje van Rubber Soul aangeschaft (https://www.discogs.com/The-Beatles-Rubber-Soul/release/7344620) waarop bovenin het hoesje staat EMI Electrola. Op het blauwe cassettebandje is op rood papier met zwart aangegeven EMI Odeon. Ik heb het tape-je al jaren niet meer gedraaid, durf het eigenlijk ook niet meer.
De Odeon uitgaves kwam je op vinyl ook regelmatig tegen in de donkerblauwe box set uit begin tachtiger jaren. Ik heb altijd de indruk gehad dat die box set is opgebouwd uit overstock vinyl uit half Europa.

Dank nlkink, dan heb ik op vakantie kennelijk de Amerikaanse versie gehoord en zelf in 1983 de Odeon cassette aangeschaft bij de plaatselijke platenzaak. Ik vond het altijd al vreemd dat ik mij Drive my car nooit kon herinneren! Heb niet meer het idee dat ik de tape nog ergens heb liggen. Ga toch nog eens zoeken....

Norwegian Wood (This Bird Has Flown) en Nowhere Man zijn de parels van dit heerlijke album.