menu

Steeleye Span - Below the Salt (1972)

mijn stem
3,93 (59)
59 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Rock
Label: Chrysalis

  1. Spotted Cow (3:06)
  2. Rosebud in June (3:41)
  3. Jigs (3:11)
  4. Sheep-Crook and Black Dog (4:44)
  5. Royal Forester (4:34)
  6. King Henry (7:09)
  7. Gaudete (2:25)
  8. John Barleycorn (4:48)
  9. Saucy Sailor (5:47)
totale tijdsduur: 39:25
zoeken in:
avatar van Jan Wessels
5,0
Terwijl ik eind jaren 70 helemaal in (o.a.) 10CC en Supertramp was had een vriend van mij veel interesse in folkmuziek. Dubliners, Chieftains, Alain Stivell en Steeleye Span. Eén album van Steeleye Span sprong er uit: Below the salt (in de middeleeuwen was het dure zout op tafel de scheidslijn tussen rijk en arm). Na lang zoeken eindelijk de cd in amerika kunnen bestellen. En alle nummers bleken nog in mijn hoofd te zitten. Dit album bevat veel oude engelse folk, soms opnieuw gearrangeerd en met moderne instrumenten gespeeld. Mooie teksten (dramatiek, sarcasme, politiek (King Henry)) en een geweldige uitvoering door deze band. Gaudete was in Engeland tot hun verbazing zelfs een hitje. Nummers van dit album spoken voortdurend door mijn hoofd. Een 5/5 en in mijn top 10.

avatar van postman
3,5
het album live at last is ook zeker het beluisteren waard.

avatar van koho
4,0
Een overgangsfase van Steeleye Span. Oprichter en folkrock's eminence grise Ashley Hutchings was na het vorige album vertrokken om zich nog verder te verdiepen in typisch Engelse folk in The Albion Country Band (zie aldaar!); hij nam de op het 2e en 3e Steeleye album zeer aanwezige zanger/gitarist Martin Carthy met zich mee.
Met nieuwkomers Rick Kemp en Bob Johnson gingen de overblijvers Maddy Prior, Tim Hart en Peter Knight stug door en dat resulteerde in dit album, nog even duister/middeleeuws van sfeer als de eerste drie Steeleye albums. Hoogtepunt is het angstaanjagende King Henry en de kleine acapella hit (in het Latijn!) Gaudete.
Kort hierna werd een drummer toegevoegd (Nigel Pegrum), werd de sound gaandeweg commerciëler wat na nog enkele albums resulteerde in de megahit All Around My Hat, geproduceerd door Mike Batt. En daar kent iedereen Steeleye Span van. Da's jammer eigenlijk. Ik prefereer de vroege albums.
Niet zo fenomenaal als voorgangers Hark! The Village Wait, Please To See The King en Ten Men Mop Or Mr Reservoir Butler Rides Again (ja, hun albumtitels waren ook vrij excentriek), maar zeker een van de betere Steeleye Span albums.
4****

avatar van ThisCharmingMan
4,5
Dit was eind jaren 70 éém van mijn favoriete platen. Het gedragen Sheep-Crook and Black Dog, het etherische Gaudete, de prachtige ballads John Barleycorn en Saucy Sailor, maar toch vooral het epische, prachtig opgebouwde King Henry. Het geluid was genoeg pop om mij te pakken, genoeg folk om te boeien. Maar ook nu nog steeds een prachtige plaat, waarbij de knop van de versterker gerust een streepje hoger mag.

Misterfool
Heel interessante, middeleeuws klinkende folkmuziek met een neerslachtige sfeer. De stem van Maddy Prior kende ik al via Incantations van Mike Oldfield. Een prachtig heldere stem die, op dit album, elk nummer net iets extra's geeft. De armoedige, angstige tijdsbeelden die de band hier schets spreken mijn verbeelding erg gaaf aan. je waant jezelf haast" in The Dark Ages. 4*

avatar van Jaep
4,0
Prima album van Steeleye Span, de eerste met een deels nieuwe line-up. Het haalt net niet het niveau van de voorgangers (met name het wonderschone debuut Hark! The Village Wait), maar prima plaat voor donkere winterse dagen zoals vandaag.

4,0
Ik had de cd al, maar afgelopen zaterdag zag ik daar de vinyl plaat voor 1,50 euro in de Vinylloods. Geen geld natuurlijk voor deze klassieker. Dus het zwarte vinyl maar even op de platenspeler gelegd. Hoewel ik niets tegen de cd heb (heb er ten slotte heel veel en het is makkelijk + kwaliteit vaak ook beter) heb ik toch altijd een ander gevoel bij vinyl. Steeleye Span leren kennen door All Around My Hat (ja, wie niet) en in die tijd een verzamelplaat gekocht, waar juist dat nummer niet op stond. Zeker de laatste jaren weer veel interesse gekregen in de Engelse folkmuziek en mijn collectie uitgebreid. Ik ben ook altijd blij dat op dit forum een aantal mensen zitten die veel extra informatie hebben en dat ook delen. Een mooie plaat, leuke uitklaphoes met daarin ook alle teksten op normale grootte. De folkkant is wat meer aanwezig dan de rock kant, ook door het ontbreken van drums. Maddy Prior blijft een ongeëvenaarde zangeres en herkenbaar uit duizenden. De plaat is over het algemeen wat duister, zoals ook de eerste platen van Steeleye Span. Maar ik denk dat veel Engelse folk zonder meer duister is, zeker veel traditionals. Het landschap en weer (mist) roept de wat donkere verhalen ook vanzelf op. Misschien zijn die traditionals al een voorbode van de Brexit..... Hier ook weer een aantal prachtige nummers, die in het geheugen blijven zitten. Mooie klassieke plaat van Steeleye Span. Ik heb de 50e stem uitgebracht, op naar de 100.

avatar van Brunniepoo
4,5
De eerste kennismaking met volledige Steeleye Span-albums was via de twee voortreffelijke Chrysalis-boxjes. “Below the Salt” was dan ook de eerste plaat die ik in zijn volledigheid hoorde, en deze fase van de band is voor mij dan ook lang het begin- en referentiepunt geweest. Toen ik later de eerste drie albums hoorde, meende ik dan ook dat er sprake was van een flinke verandering in het bandgeluid. Nadere beluistering wijst echter uit dat de overgang veel geleidelijker is geweest.

Ashley Hutchings en Martin Carthy vertrokken na “Ten Man Mop, Or Mr. Reservoir Butler Rides Again” maar de band gaat gewoon verder waar ze gebleven waren. Bassist Rick Kemp en gitarist Bob Johnson kwamen de gelederen versterken, en zij brachten meer rockinvloeden met zich mee, maar dit zou eigenlijk pas op latere albums meer gaan domineren.

“Below the Salt” is een beetje een tussenplaat, met een A-kant die redelijk onopgemerkt voorbij gaat, enkel de prachtige harmoniezang op Rosebud in June valt echt op. De B-kant is veel beter. King Henry is een topper in het oeuvre van Steeleye Span gebleken en Gaudete is zowel mooi als hoogst origineel. John Barleycorn is een tamelijk legendarisch folknummer, waar dan ook ongelooflijk veel versies van te vinden zijn. Deze vind ik dan niet per se een van de betere.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:33 uur

geplaatst: vandaag om 15:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.