The Paper Kites - Twelvefour (2015)

Leuke nieuwe ontdekking....stem volgt.

Wat een prachtig mooi sfeervolle plaat is dit zeg.......Deze band verdient meer aandacht wat mij betreft. Dit album is sfeervol, met over het algemeen rustige nummers; het is een soort "war on drugs light" om de muziek te omschrijven. Goede zanger en mooi sfeervol gitaarspel. Zegt het voort!! Ik ben fan, waar is de rest?
Donderdag 2 februari in Paradiso (voor 14 euro!); ik kan helaas niet.

Klinkt inderdaad alleraardigst, veel moois maar ook iets te weinig om in te bijten. De nieuwe EP ligt lekker in lijn met dit album.

Gevoelig plaatje. Laat zich inderdaad wel een beetje omschrijven als een light-versie van The War On Drugs. Met name bij uptempo nummers, als Renegade en Revelator Eyes. Ik hoor bij vlagen ook Justin Nozuka, zeker als het gaat om de soulvolle stem van de Paper Kites frontman.

Soms ook net wat te weinig om het lijf, zoals hier al eerder werd vermeld. Zo is Neon Crimson behoorlijk saai. Maar al met al evenwel een fijne plaat.

Van The War On Drugs ben ik liefhebber van het eerste uur. De vergelijking is hier zeer zeker terecht. Ook hoor ik Fleetwood Mac erin terug.
Een soort War On Drugs meets Fleetwood Mac met een dikke vleug country.
Het klinkt iets te gelikt maar is wel een aangenaam uitstapje. Zeker een prima album. Of de houdbaarheidsdatum lang is betwijfel ik nog. Tijd zal het leren.

Vier sterren voor deze heerlijke zondagse muziek.