Ontdekking van een nieuwe band. Altijd leuk als het aanslaat. Die Nerven presenteren op zich niets nieuws. Vele punky, alternatieve rock bands hebben met dit bijltje gehakt. Toch klinkt Out fris. Deels door de open productie van Max Rieger en Ralv Milberg, maar ook door de speelwijze van de band. Als trio moeten ze alle drie aan de bak, maar zelden zitten ze elkaar in de weg. Niemand hoeft te vechten voor zijn plaats. Er lijkt geen strijd te zijn binnen Die Nerven, waardoor zij alle drie een plek hebben en mogen schijnen. Er is een duidelijke balans, onderling, maar ook in de opbouw van het album.
Dat resulteert in een fraaie, gevarieerde set. Regelmatig merk ik dat mijn brein een signaal afgeeft en zich afvraagt wat er nu weer gebeurd. met andere woorden, ik ben vrijwel de gehele plaat er automatisch met mijn aandacht bij.
De stem van Julian Knoth past prefect bij deze muziek. Hij is het meest punky element van Die Nerven. Afstandelijk, boos, betrokken, schijt aan alles. Het zit er allemaal in en meer. Daaronder kan het rustig zijn en stormen. Zoals 'Jugend Ohne Geld' eindigt in een straatprotest, waar Die Nerven tot voorbij het achterste van hun tong gaan, tot het braaksel de monden uitspuit, op weg naar opluchting en beter voelen.
De plaat is anderhalf jaar uit. Als dat niet zo geweest was, had hij nu op de shortlist voor mijn favoriete platen van 2017 gestaan. Voor nu moet de band het doen met een eervolle vermelding hier en op
WoNo Magazine.