menu

John Cale - Slow Dazzle (1975)

mijn stem
3,78 (75)
75 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Island

  1. Mr. Wilson (3:17)
  2. Taking It All Away (2:59)
  3. Dirty-Ass Rock 'n' Roll (4:44)
  4. Darling I Need You (3:38)
  5. Rollaroll (3:59)
  6. Heartbreak Hotel (3:14)
  7. Ski Patrol (2:12)
  8. I'm Not the Loving Kind (3:12)
  9. Guts (3:27)
  10. The Jeweller (5:07)
totale tijdsduur: 35:49
zoeken in:
avatar van Rufus
4,0
Mijn favoriete nrs. zijn 1-2-7-9
Waarom het gesproken verhaaltje van The Jeweller er op staat is mij een raadsel.

avatar van Rufus
4,0
Ik mis van John Cale "caribbean sunset"

Thunder
Het derde album van John Cale dat ik nu 'officieel' op plaat heb weten te bemachtigen. Ook van alle albums die ik verder van Cale heb gehoord, is dit tot nu toe (op Paris 1919 na) mijn grote favouriet. Van begin tot eind bestaat deze plaat uit sterke composities. Alle nummers blijven na een aantal luisterbeurten hangen (goed teken), en de productie is enorm sterk.

Al bij het eerste nummer (een ode aan Brian Wilson van de Beach Boys) weet je dat dit een veelbelovend album wordt. Wat ik ook erg knap vind is dat John Cale een van de weinige artiesten is die mij kan overtuigen binnen het blues/rock and roll genre. Normaal gesproken zijn dat niet bepaald mijn fabouriete stijlen. En toch betrap ik mezelf erop dat ik Darling I Need You keer op keer meezing en stil verlang naar een bruin café waar je nog geoorloofd een peuk kunt roken.

Schande trouwens dat ik nu pas als tweede persoon reageer op dit album. om de vergelijking dan toch maar te maken: Cale doet in niets onder voor Lou Reed, behalve dat ik Cale zowel als persoon als muzikant interessanter vindt, maar helaas pas veel later heb ontdekt. Ik denk dat dit voor veel mensen geldt. Cale blijft toch altijd wat obscuurder om de een of andere al even obscure reden (misschien vanwege het ontbreken van een monsterhit a la 'Walk On The Wild Side'?) Hoe dan ook, luisteren dus!

Down_By_Law
Vreemd dat dit album nooit een klassieker is geworden. Misschien komt dat nog, maar ik vind het duidelijk zijn beste werk op "Paris 1919" na. Geen enkel nummer is echt minder, en zijn versie van 'Heartbreak Hotel' is misschien wel de beste Elvis-cover die ik ken. Verder als hoogtepunten 'Taking It All Away', 'Guts', 'The Jeweller', 'Dirty Ass Rock & Roll', 'Mr Wilson', 'I'm Not The Loving Kind' en 'Darling I Need You'. Laatstgenoemde had van een andere, commerciele artiest zo een grote hit kunnen zijn.

Stijn_Slayer
Heb deze plaat vaak in handen gehad, maar steeds maar weer teruggezet. John Cale goes Lou Reed, althans dat is wat de hoes je doet geloven. Cale moet zijn eigen ding doen, Reed het zijne en anders doen ze het maar samen.

Ik zat er met dat vermoeden niet eens zo ver vanaf. Het album is muzikaal gezien minder inventief en interessant dan z'n voorganger en opvolger. Het klinkt ook een stuk commerciëler. Geen slechte plaat, maar Reed komt met dit soort rockmuziek beter weg. Hij heeft veel meer de natuurlijke bravoure, het cynisme en de rauwheid die je nodig hebt om deze muziek iets extra's te geven. Het gaat om een bepaald soort attitude. Cale houdt zich in en daarom blijft het wat beschaafder. Het mag best wat viezer.

'Heartbreak Hotel' is inderdaad een hoogtepunt.

avatar van wizard
3,5
Een album met twee gezichten. Aan de ene kant is er de redelijk ongecompliceerde rock à la Dirty-Ass Rock 'N' Roll en Rollaroll, waar ik John Cale's stem net niet bij vind passen. Ben het eens met Stijn: net te netjes. Aan de andere kant staan er op Slow Dazzle een aantal pareltjes. Ten eerste Mr. Wilson, een ode aan de Beach Boys waarop Cale zelf een beetje klinkt als de Beach Boys. Daarnaast is er een prachtige cover van Elvis' Heartbreak Hotel en ook het ingetogen I'm Not the Loving Kind bevalt me goed. Ski Patrol heeft een heerlijk refrein, de rest van het nummer komt echter niet zo goed uit de verf.
Het album sluit, niet geheel in stijl, af met The Jeweller, een stuk gesproken tekst dat niet erg goed bij de rest van het album past en dat los daarvan ook weinig interessant is als muziekstuk. Wat het op dit album doet, is mij dan ook een raadsel.

Een half geslaagd album van John Cale. Gelukkig was Helen of Troy weer beter.

3,5*

avatar van Tonio
4,0
Ben de Island-albums weer eens opnieuw aan het beluisteren. Eigenlijk ontlopen de drie albums elkaar niet zo veel in kwaliteit.

Zijn zeer bijzondere bewerking van Elvis' klassieker Heartbreak Hotel is een hoogtepunt, samen met I'm not the Loving Kind.

Lachende derde
I'm not the Loving Kind is hartverscheurend mooi.
Alleen al om dit lied 5*.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:11 uur

geplaatst: vandaag om 00:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.