Hm, zo te zien ben ik vergeten de link te droppen naar mijn
recensie. Goede plaat van Martens, dit keer onder eigen naam. Hij rapt nog wel, maar zingt minstens zoveel of doet aan gesproken woord. De begeleiding is hoofdzakelijk akoestisch, en die combinatie van roots en hiphop doet in de verte wat denken aan Sage Francis of Cecil Otter ('Madam Jeanette' heeft zeker iets
Li(f)e-achtigs). Maar wat het beste is aan het album: het verhaal en hoe dat verteld is. Ik blijf er nieuwe dingen en kleine details in ontdekken, en het verschil tussen de dorpse Marco en de stadse 'ik' pakt gebalanceerd uit.