"That whole album we did with Mention my name in Sheboygan and all that – I don't know what the hell we were thinking," schijnt Phil Everly later te hebben gezegd. Tja, als je even afgesneden bent van de songschrijvers van wie je normaliter je liedjes betrekt en je krijgt zelf vanwege persoonlijke problemen je pen niet op papier, dan ga je wellicht al gauw over tot het plunderen van het Great American Songbook, of beter gezegd de enorme voorraad showtunes en semi-klassiekers uit de eerste helft van de 20ste eeuw. De muzikanten op deze plaat zijn gewillig genoeg en de arrangementen zijn redelijk ingetogen gehouden, maar helaas passen de melancholische stemmen van de broers absoluut niet bij de enigszins manische uitstraling van nummers als My gal Sal en Mention my name in Sheboygan, en het hoogtepunt van de eerste vinylkant ("For Dancing") werkt alleen maar omdat de broers geen al bij voorbaat mislukte poging ondernemen om te concurreren met de melodramatische voordracht van Al Jolson toen die My mammy tot een soort lijflied maakte.
Gelukkig is kant 2 ("For Dreaming") aanzienlijk beter, want de intieme liedjes en meer ballade-achtige arrangementen daarvan passen veel beter bij de stemmen: Hi-lili, hi-lo en When I grow too old to dream zijn mooie trage ballades, Don't blame me "is" voor mijn gevoel van Johnnie Ray maar krijgt hier toch een passende intense uitvoering, en het slotnummer geeft de plaat nog net een climactisch einde waardoor het geheel achteraf misschien beter lijkt dan het tijdens het beluisteren eigenlijk was. Met de samenzang is verder natuurlijk helemaal niets mis, en dankzij de tweede helft krijgt dit album als geheel van mij nog net een voldoende, maar het zit op het randje.
In 2001 opnieuw uitgegeven samen met Instant party plus acht bonustracks (waaronder Crying in the rain) op één CD, met een zeer informatief boekje en uitstekend geluid.