Enya - A Day Without Rain (2000)

Pure pracht. Prachtige liederen gezongen door de magistraal mooie stem van enya. Tuurlijk haar werk vertoont veel eenzijzigheid maar dit is gewoon prachtige muziek waar ik veel naar kan luisteren.

10/10

Bleh, bah, bleg. Hier kan ik echt nachtmerries van krijgen. Maar voor wat respect voor de liefhebbers, zal niet stemmen.

Ik hou niet zo van haar muziek, maar soms zetten mn ouders die cd's van haar op en dan moet ik wel luisteren.
Wel rustige muziek om te ontspannen.
- ik stem er niet op-

Eerlijk gezegd kwam mijn moeder aanzetten met deze cd en was ik in eerste instantie totaal niet onder de indruk.

Maar ik moet zeggen, langzaam aan draai ik het cd'tje meer dan zij. Het is heerlijk ontspannend en je word er lekker rustig van.

Niet geschikt voor elke dag van de week, maar wel op de dagen dat je behoefte hebt aan rust en een beetje tijd voor jezelf. een 3,5 dus... Misschien gaat ie nog stijgen.

Hm..ben de cd kwijt. Zonde, wilde hier eigenlijk wel op stemmen, maar ben een aantal nummers 'vergeten'.

Wel zonde, heb er goede herinneringen aan.

Prachtige muziek, zowel vocaal als muzikaal

4.5

Heb van Enya maar 1 album en dat is Amarantine. Prima muziek, maar verwacht er niet te veel van. Lekker om te relaxen om of als achtergrondmuziekje te gebruiken als je eters op bezoek hebt. Een jaar geleden was ik nog helemaal vol van deze zangeres, maar is inmiddels behoorlijk gedaald. Wel vind ik het nummer Only Time van dit album een prachtige song

En ik heb bij haar het gevoel dat ze qua muziek en zang totaal niet vooruit gegaan is. Ik bedoel, luister eens naar een van haar eerste nummers Orinoco Flow en leg dan een album van 10 jaar later op, praktisch geen verschil. Haar bijdrage aan de film van Lord of the Rings (May It Be) vind ik nog wel een uitzondering, maar voor de rest laat ik haar lekker met rust

Ik ken de rest van het album niet eigenlijk. Maar wil toch wel even opmerken dat Only Time werkelijk een zeer welkome prachtige afwisseling is tussen al die drukke muziek van tegenwoordig.
Prachtige Keltische ballade!

Tijd om eens een heel album te beluisteren?

Mijn vader heeft dit album en ik houd echt helemaal niet van dit soort muziek, veel te zweverig. Maar ik moet toegeven, het nummer Only Time is wel een heel erg mooi nummer!

The First Autumn....

dit is wel een goed album, maar ik val ervan in slaap.
fallen embers is mooi

Daar heb je gelijk in. Maar tot nu toe verveelt het me nog niet. Al komt dat natuurlijk ook omdat Enya nu niet meteen de muziek is die je elke dag draait. De noemer 'tijdloos' komt nu ook wel in me op. Ik vind dit album een van haar betere, en voor mij een pak beter dan de opvolger Amarantine.

Ja, dit vind toch de mooiste, ook waarschijnlijk omdat het de "vrolijkste" van Eithne Patricia Ní Bhraonáin AKA Enya is.

Erg mooi album met kippenvel nummers zoals Only Time, One By One en Lazy Days. Ook het mysterieuze nummer Tempus Vernum is de moeite waard om eens te beluisteren.

Helemaal mee eens. Prachtige melodielijnen en fraai songmateriaal. Na dit 4e album kun je de rest van Enya wel vergeten want het wordt vlakker en saaier. Amarantine kon mij iig weinig boeien en heb ik al snel van de hand gedaan.

In algemeenheid lijken alle albums van Enya erg veel op elkaar. Het is in principe het recept met behulp van electronica een keltische sfeer scheppen en de stem naast stem ook te gebruiken als instrument. Op dit album is dit opnieuw op smakelijke wijze gelukt.

Met het ingetogen A Day Without Rain schept Enya ondanks de titel een iet wat desolate sfeer. Het roept een sfeer op van grijze wolken die zich een dagje gedeisd houden. Heel wat vrolijker is Wild Child in een gedachte zie ik een kind spelen die de gevaren van het leven nog niet kent. Het doet optimistisch aan. Uit een song als Only Time spreekt duidelijk een sfeer van vergankelijkheid. Het leven gaat door, maar hoelang nog? In een dreigende sfeer begint Tempus Vernum in gedachte zie ik de wolken samentrekken. Heel wat gemoedelijker is Deora Ar Mo Chroi het roept een gevoel op van alleen in een kerk te zijn. Een song als Flora's Secret roept een sfeer op van de lente is aantocht. De blaadjes komen weer aan de bomen en de jonge dieren mogen voor het eerst in hun leven de wei in.

Fallen Embers is opnieuw zo'n Enya song die me aan breekbaarhied doet denken. Silver Inches geeft mij het gevoel of ik kijk naar mensen die folkoristisch aan het dansen zijn. Pilgrim is daarna een mooi rustpunt te noemen. Het lijkt hier wel of Enya me een verhaal vertelt over zaken uit de geschiedenis. One by One is typisch zo'n liedje wat geschreven lijkt te zijn voor op de radio. The First of Autumn is een mooie en ietwat bombastisch stukje muziek. Lazy Days is daarop een mooi contrast, het is een stuk lichtvoetiger en op de een of andere manier spreekt er hoop uit. Ja, en hier stopt mijn versie van dit album van Enya, want de track Isobella staat er bij mij niet op.

Als de cd dan stopt denk ik dan ook. Het is Enya opnieuw gelukt een goed album te maken, waar genoeg variatie in zit om bij de les te blijven. Wel begin ik me zorgen te maken hoelang ze dit kan blijven volhouden, want een formule raakt een keer uitgewerkt, maar tot die tijd mag dit album nog regelmatig de binnenzijde van de cd-speler zien.

Nou foei dan

Ik heb deze cd wel eens gehoord op mijn werk, vind ik (euh... de bewoners) lekker rustig. Maar ken het album dus maar vaag; zal het snel maar eens aandachtig beluisteren.

Ik val hier ook van in slaap, en dat is geen enkele band behalve Enya op een positieve manier gelukt.

Ik vind het nummer ''Only Time'' een prachtige keltische ballade

Ik vind het nog altijd een prachtig album.

Ik kwam net bij toeval de volgende (engelse) recensie tegen:
"If Enya were a Pokemon, she'd be Jigglypuff, the little pink monster who renders her opponents powerless by singing them to sleep.... The Irish multi-instrumentalist-singer-composer's skill at ephemeral sonic watercolors has grown wearisome, like a relative who tells the same stories every holiday."
Ik dacht: dit moet ik ff op MusicMeter zetten want ik lachte me kapot. Ergens heeft de recensent ook nog wel gelijk... Je wordt er wel rustig en slaperig van!

One by one zal mij m'n leven lang achtervolgen; Here am I, yet another goodbye; een liefde 2x gevonden en 2x verloren........

Voor 1,50 gekocht. Enya is geen muziek die ik vaak op zet. Ik heb alleen deze en Watermark. En daar zal het bij blijven. Het kabbelt allemaal te veel, het lijkt wel of Enya meer dan 1000 sporen heeft gebruikt bij de opnames. Prima muziek voor op de achtergrond of om bij in slaap te vallen.

Haha, dat snap ik wel. Zelf ben ik wel een liefhebber van die mystieke Ierse klanken. Ik heb bijvoorbeeld ook een heel rijtje Clannad-albums en solo-albums van die andere zangeres, Maire Brennan.

Met uitzondering van Watermark heb ik me echter nooit voor een reguliere aanschafprijs (en die was toen al midprice) aan een Enya-album gewaagd. Het aardige is dat je ze vrijwel allemaal voor een habbekrats bij de kringloop kan vinden en op die basis heb ik dan ook de eerste vier in huis gehaald. Op zijn tijd prachtige muziek, al kun je ook zeggen dat alle Enya-albums op elkaar lijken en ik het eigelijk ook met een goede verzamelaar had afgekund. Ook ik heb derhalve geen behoefte aan méér Enya, ook al zie ik ze nog zo goedkoop liggen.

Van deze plaat vind ik Only time en de titelsong de uitschieters. Die krijgen dan ook de vinkjes. Verder heb ik het idee dat dit album de minste is van de vier die ik heb, maar dat kan ook komen omdat het de laatste in aanschaf was en het gehele output steeds meer op elkaar begint te lijken.

Vergelijkbaar verhaal hier. Begonnen met het singletje Evening Falls... en daarna het album Watermark op cd. Later uit de kringloopwinkel voor een euro 't stuk: Enya, Sheperd Moons, The Memory of Trees, A Day Without Rain, And Winter Came... en de verzamelaar Paint the Sky with Stars. Van de reguliere albums ontbreken alleen Amarantine en Dark Sky Island nog.

Toch staan er op al de Enya albums, naast de vele overlappende tracks ook wel enkele oorspronkelijke uitschieters die elk album dan weer onderscheid van de andere albums.

Memory of trees is denk ik mijn favoriet, vanwege de fraaie opening.