menu

Lyle Lovett - Joshua Judges Ruth (1992)

mijn stem
3,86 (25)
25 stemmen

Verenigde Staten
Roots
Label: Curb

  1. I've Been to Memphis (4:56)
  2. Church (6:01)
  3. She's Already Made Up Her Mind (4:49)
  4. North Dakota (5:42)
  5. You've Been So Good Up to Now (4:15)
  6. All My Love Is Gone (4:23)
  7. Since the Last Time (7:12)
  8. Baltimore (4:53)
  9. Family Reserve (4:00)
  10. She's Leaving Me Because She Really Wants To (4:08)
  11. Flyswatter / Ice Water Blues (Monte Trenckmann's Blues) (3:45)
  12. She Makes Me Feel Good (3:34)
totale tijdsduur: 57:38
zoeken in:
4,0
Heel hard geïnspireerd op hospel. Waarschijnlijk zijn beste album (te samen met zijn eerste), zeker zijn meest samenhangende...

shappy1010
Weinig berichten hier voor deze fantastisch plaat. Dit is toch een songwriter van jewelste die zich niet zomaar in het labeltje Country laat plakken.

avatar van Tony
4,5
Een jaar voordat hij met Julia Roberts trouwde, zette hij enkele van de allerbeste break-up songs ooit op deze plaat. She's Already... en She's Leaving... Zou hij er na zijn breuk met Julia zelf nog naar geluisterd hebben?

3,5
Struinend voor mijn cd collectie kom ik ineens deze cd tegen. Lyle Lovett, hoe klinkt dat ook al weer. Eigenlijk geen idee meer. Dus deze cd maar weer eens opgezet. Lyle Lovett uit Houston Texas wordt vaak wat in de country hoek geduwd. Hij is inderdaad in de tijd dat new country opkwam, maar deze stroming is zeer divers.
Dit album van de altijd strak in het pak zittende singer-songwriters is absoluut geen mainstream country, verre van dat zelfs. Lyle is een singer-songwriter die raakvlakken heeft met folk, country, jazz, blues, rock and roll en gospel. Echte americana zullen we maar zeggen. Dat zorgt voor veel afwisseling. Nummer 2 'Church' is een heerlijk gospelnummer met alle toeters en bellen die daar bij horen, blazers en een bijzonder goed gospelkoortje. 'Since the last time' doet dat nog eens dunnetjes over met het refrein 'Sing Hallelujah' Het nummer North Dakota is een prachtig gevoelige ballad, waarbij Ricky Lee Jones nog meezingt. Zo wie zo zijn er nogal wat bekende muzikanten aanwezig. Na North Dakota komt er net zo gemakkelijk een blues rock nummer. Nee Lyle Lovett is niet voor één gat te vangen. Hij is bekender door zijn korte huwelijk met Julia Roberts dan van zijn muziek. Zijn teksten zijn net als die van Randy Newman licht sarcastisch en sommigen herkennen in de teksten een vermeende vrouwenhaat. Maar Lyle ontkent dit en vindt het jammer dat men niet altijd de dubbele lagen in zijn teksten herkent. Je moet wel houden van de aanpak van Lyle, bij sommige nummers lijkt het meer een zanger in een nacht club, daarna net zo gemakkelijk zanger op een folkfestival. Deze plaat is uitgekomen na zijn gestrande huwelijk en enkele nummers gaan daar waarschijnlijk over. Een wat vergeten singer-songwriter, ook hier op Music Meter. Misschien ook wel door zijn totaal eigen aanpak, die je wel moet liggen.

Sounds of Purpose
Teacher schreef:
Struinend voor mijn cd collectie kom ik ineens deze cd tegen. Lyle Lovett, hoe klinkt dat ook al weer. Eigenlijk geen idee meer. Dus deze cd maar weer eens opgezet. Lyle Lovett uit Houston Texas wordt vaak wat in de country hoek geduwd. Hij is inderdaad in de tijd dat new country opkwam, maar deze stroming is zeer divers.
Dit album van de altijd strak in het pak zittende singer-songwriters is absoluut geen mainstream country, verre van dat zelfs. Lyle is een singer-songwriter die raakvlakken heeft met folk, country, jazz, blues, rock and roll en gospel. Echte americana zullen we maar zeggen. Dat zorgt voor veel afwisseling. Nummer 2 'Church' is een heerlijk gospelnummer met alle toeters en bellen die daar bij horen, blazers en een bijzonder goed gospelkoortje. 'Since the last time' doet dat nog eens dunnetjes over met het refrein 'Sing Hallelujah' Het nummer North Dakota is een prachtig gevoelige ballad, waarbij Ricky Lee Jones nog meezingt. Zo wie zo zijn er nogal wat bekende muzikanten aanwezig. Na North Dakota komt er net zo gemakkelijk een blues rock nummer. Nee Lyle Lovett is niet voor één gat te vangen. Hij is bekender door zijn korte huwelijk met Julia Roberts dan van zijn muziek. Zijn teksten zijn net als die van Randy Newman licht sarcastisch en sommigen herkennen in de teksten een vermeende vrouwenhaat. Maar Lyle ontkent dit en vindt het jammer dat men niet altijd de dubbele lagen in zijn teksten herkent. Je moet wel houden van de aanpak van Lyle, bij sommige nummers lijkt het meer een zanger in een nacht club, daarna net zo gemakkelijk zanger op een folkfestival. Deze plaat is uitgekomen na zijn gestrande huwelijk en enkele nummers gaan daar waarschijnlijk over. Een wat vergeten singer-songwriter, ook hier op Music Meter. Misschien ook wel door zijn totaal eigen aanpak, die je wel moet liggen.




Sommigen kennen Lyle Lovett misschien ook van de tweetal keren dat hij in films van Robert Altman opdook: in The Player (1992), als een doortastende detective, en daarna als een lichtelijk doorgedraaide bakker in Short Cuts (1993). Die film is alleen al het kijken waard vanwege de fenomenale rollen van Tom Waits en Lily Tomlin, die een stel spelen (een limousine-chauffeur en een serveerster) waarvan de relatie evenveel milage heeft gezien als zij zelf. Onvergetelijk: dit is Liefde!

Anyhoo: Joshua Judges Ruth: heb dit album aangeschaft vlak na de release in 1992. Was al enigszins bekend met Lovett's werk door Pontiac (1987), maar dit album is een stuk contemplatiever. Alle grote thema's komen voorbij: leven & dood, religie, liefde en het einde daarvan, eenzaamheid en verbondenheid - stuk voor stuk bezongen op een manier zoals alleen Lovett dat kan: met een grote dosis inzicht en soms wrange humor; scherp maar altijd met veel compassie voor de gewone, feilbare mensen die we nu eenmaal zijn. En tevens met die typisch Texaanse beleefdheid die vaak erg ontwapenend werkt (en soms ook lichtelijk bevreemdend als je beseft dat Texas grotendeels bevolkt wordt door conservatieve rednecks, ter rechterzijde van Atilla de Hun).

Dit album is me altijd dierbaar gebleven, ook toen ik vanwege geldgebrek met pijn in het hart helaas genoodzaakt was het te verkopen. Lang ben ik op zoek gebleven naar een tweedehands exemplaar (Amazon bood het nieuw aan, maar tegen idiote prijzen). En gisteren is het dan EINDELIJK gelukt: in een tweedehands zaak in Nijmegen kon ik een exemplaar op de kop tikken. Ik ga het snel weer helemaal opnieuw beluisteren, en zal dan hier een recensie plaatsen.

Wel kan ik hier al zeggen dat 'North Dakota' (met Rickie Lee Jones op backing vocals; prachtig) en 'Baltimore' op mij een onuitwisbare indruk hebben gemaakt. Kale nummers, met spaarzame instrumentatie, maar met een enorme impact.

Lyle Lovett mag dan afkomstig zijn uit Redneck Central, God heeft hem gezegend met een groot, bijzonder en onnavolgbaar talent.

avatar van Tonio
4,5
En alweer een heerlijk album van Lyle. Zijn muziek verdient toch echt meer aandacht.

4,0
Deze gaat op mijn winterparadijs lijstje.

avatar van potjandosie
4,5
het 4e album van deze grootmeester singer/songwriter uit Houston, Texas. een fraaie mix van country, folk, western swing, jazz, blues en gospel muziek. wellicht is de veelzijdigheid en ook het perfectionisme van Lyle Lovett de reden, dat ook dit album dat destijds door de muziekpers goed werd ontvangen, hem geen mainstream succes opleverde. de titel van het album is een woordspeling op het Oude Testament ( "The Book of Joshua", The Book of Judges", "The Book of Ruth").

op dit album trakteert de man ons op een fijne cocktail van gospel tracks 2) en 7), bluesrock track 5) jazz op 6) All My Love is Gone of alt.country 10) en 12).
de hoogtepunten, maar dat is persoonlijk, zijn voor mij de ballads, "North Dakota", "Baltimore" , "Flyswatter/Ice Water Blues" maar vooral het persoonlijke, ingetogen "Family Reserve".

Album werd geproduceerd door George Massenburg, Billy Williams & Lyle Lovett
Recorded at Ocean Way Recorders, Hollywood, California
All songs written by Lyle Lovett except "North Dakota" written by Lyle Lovett & Willis Alan Ramsey

de muzikanten op dit album:
Lyle Lovett: vocal, acoustic finger style guitar, acoustic guitar
Leland Sklar: bass
Russ Kunkel: drums
Dean Parks: acoustic rhythm guitar, electric (lead) guitar, acoustic slide guitar, harmony vocals
Ray Herndon: electric lead guitar, electric rhythm guitar
Billy Williams: electric "trombone" guitar
Matt Rollings: piano, Hammond B3 organ
Rickie Lee Jones: harmony vocal (track 4)
Johnny Lee Schell: electric lead guitar
Plas Johnson/Larry Williams: tenor saxophone
Daniel Higgins: alto saxophone
Gregory Smith: baritone saxophone
Leo Kottke: acoustic guitar (harmonies) (track , acoustic lead guitar (track 9)
John Hagen: cello
Edgar Meyer: acoustic bass, arco & pizzicato
Francine Reed, Arnold McCuller, Kathy Hazzard, Sir Harry Bowens, Sweet Pea Atkinson, Kevin Dorsey: harmony vocals
Willis Alan Ramsey: harmony vocal (track 12)
Jay Dee Barnes: pedal steel
Emmylou Harris: harmony vocal (track 10)

Gast
geplaatst: vandaag om 01:02 uur

geplaatst: vandaag om 01:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.