Dit is een plaat die mij heen en weer doet slingeren. Steeds heb ik het idee dat hier veel meer in had gezeten als Bombay die sluier van lo-fi had afgelegd en voor een iets helderder geluid was gegaan. Overigens zonder de alternatieve rock en indie pop te verloochenen. De meeste songs hebben iets wat aantrekt. Daar ligt het zeker niet aan. Het feit dat Show Your Teeth mij geregeld aan Caesar doet denken en daar achter beelden van bands als Avi Buffalo doet oproepen zonder daar negatief door beoordeeld te worden, geeft aan dat het met de meeste songs wel goed zit. En toch blijft het allemaal net te kleurloos. Omdat het een bewuste keuze lijkt, is het geen gemiste kans. Dat neemt niet weg dat ik dat toch blijf vinden. 1 * minder dus dan er had ingezeten. Ook een beetje door die irritante stemvervormer.
Het hele verhaal staat
hier op WoNo Magazine.
P.s. De verhalen hierboven lezend. Ik beloof de eerdere plaat snel te gaan luisteren. Is er nooit van gekomen.