menu

Agoraphobic Nosebleed - Arc (2016)

mijn stem
3,96 (14)
14 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Relapse

  1. Not a Daughter (6:59)
  2. Deathbed (8:31)
  3. Gnaw (11:43)
totale tijdsduur: 27:13
zoeken in:
avatar van aslan
4,5
aslan (crew)
...dat werd tijd

bennerd
Poeh, hevig. Hier kijk ik naar uit.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Eindelijk nieuw werk van Agoraphobic Nosebleed. Dit is de eerste EP (er komen er namelijk vier uit) die een sludgy en doomy sound zal hebben.

bennerd
Poeh, minder. Hier kijk ik niet naar uit.

avatar van aslan
4,5
aslan (crew)
Agoraphobic Nosebleed gaat voor sludgy en doomy...? Jammer.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Tijd om de scepsis uit het raam te gooien, Not A Daughter is namelijk een moddervette track!

avatar van eightynine
Yes, dit nummer werd zowaar getipt door Spotify. Welhebjeooit! Op naar de updates, want dit trekt ons eightynine wel!

avatar van aslan
4,5
aslan (crew)
Don Cappuccino schreef:
Tijd om de scepsis uit het raam te gooien, Not A Daughter is namelijk een moddervette track!

scepsis buitengesmeten, moddervette track!

avatar van Don Cappuccino
4,0
Inmiddels ook al een tweede track online:

Deathbed

avatar van CWTAB
4,5
Ondertussen helemaal online.... deze stijl van ANB bevalt me enorm

avatar van Don Cappuccino
4,0
Ja, dit is een sterke EP. Vooral verbaasd over het feit dat de geprogrammeerde drums van Scott Hull zo grooven en swingen, dat is echt moeilijk om te doen. Bij de laatste track heb ik zelfs wat Godflesh-vibes in de grommende bas en machinale drums, dan word ik al helemaal blij.

avatar van HezzardNL
3,5
aslan schreef:
Agoraphobic Nosebleed gaat voor sludgy en doomy...? Jammer.


Agoraphobic Nosebleed has decided to do something a little different with their latest endeavour, shaking things up with a series of four releases covering a broad range of musical influences outside of their grindcore roots. Basically each release will be played in the style choice of each respective band member, kicking off with this first three-song installment, entitled Arc.

Volgens de review op Angry Metal Guy worden er dus vier EP's uitgebracht in vier verschillende stijlen. Dus niet getreurd, het zal niet allemaal Sludgy en Doomy zijn. En daarna zullen ze wellicht terugkeren naar het maken van Grind.

avatar van aslan
4,5
aslan (crew)
HezzardNL schreef:
Dus niet getreurd.

Ik ben nochtans al helemaal mee met het s&d verhaal ik zou bijna zeggen: jammer dat het er geen vier worden

avatar van AOVV
4,0
Ik word hier gewoon weggeblazen, jongens. Drie schitterende, vuige, loodzware tracks schotelen de gasten van Agoraphobic Nosebleed (leuke bandnaam, ook) ons voor. Ik val in herhaling, maar je zou het haast jammer gaan vinden dat ze zo goed als zeker deze richting niet verder zullen inslaan.

avatar van andnino
3,5
Het is geen grind, maar dit is net zo zwaar als een goede grindplaat (en daarmee bedoel ik niet die dingen in je tuin). Heel vaak zet ik het niet op, maar ervan genieten kan ik zeker wel. De heren en dame van Agoraphobic Nosebleed hebben gewoon een goede neus voor harde muziek los van het specifieke subgenre, zoveel kon je al afleiden uit hun eerdere werk, en nu horen we dat ook in de praktijk. Dit hoort bij het betere harde materiaal dat ik dit jaar heb geluisterd.

avatar van AOVV
4,0
In 2016 kwam deze EP op mijn radar terecht als interessante release. Het zou namelijk de eerste in een reeks van 4 EP's worden, volgens hun Bandcamp-pagina (nog steeds!) beschreven als "Designed to decimate your total being". De band is van oorsprong een grindcore-band, opgericht in 1994, en bestond in 2016 uit vier leden. Volgens een artikel dat toen verscheen op de site van MetalSucks, was het de betrachting dat elke EP de muzikale voorkeuren binnen de extremere genres zou uitdragen.

Het is echter bij deze EP gebleven, Arc, is gebouwd op de invloeden van vocaliste Kat Katz, die we op deze EP ook een hoofdrol horen vertolken. Haar vocalen gaan werkelijk door merg en been, extreem bruut vind ik het klinken, en erg compatibel met de sludge/doom waarop de drie songs gestoeld zijn.

Drie songs, voor een totaal van 27 minuten. Dan weet je dat je geen traditionele grindcore op je bord krijgt, natuurlijk. Nu ben ik niet helemaal van de grind (ik ken van Agoraphobic Nosebleed bijvoorbeeld nauwelijks ander werk), des te meer van sludge, en al helemaal doom. Ik moet zeggen dat deze songs erg goed zijn uitgewerkt, type "geen minuut te veel, geen minuut te weinig".

Opener Not a Daughter vind ik gelijk het prijsnummer van de EP. Heerlijke riffs die meesterlijk het midden houden tussen logheid en bruutheid; verrassend helder en naturel klinkende drums (want ze zijn wel degelijk geprogrammeerd) en die smerig gutsende schreeuwen van Katz eroverheen; heerlijk intens!

Dan is Deathbed wat trager en geduldiger, ook wat onopvallender, vind ik zelf. Rond 5:30 doorbreekt een geweldige, verrassend melodieuze riff de relatieve stilte, en raakt de boel tijdelijk in een stroomversnelling. De doomzijde van het project neemt het dan weer even over, om in de finale compleet en moddervet te ontsporen richting een outro met nog een duister klinkend spoken wordgedeelte.

Gnaw is, met z'n bijna 12 minuten, met voorsprong het langste nummer van de EP. De song klinkt als een knappe synthese van de muzikale invloeden en voorkeuren van Kat Katz, met een onheilspellend intro (ook weer met spoken word, over schizofrenie), en biedt ons daarna bijna 10 minuten aan lekker lompe, zompige sludge en doom.

Daarna werd het behoorlijk stil rond de band. De andere 3 EP's kwamen er niet meer van, enig ander werk van de band bleef ons ook onthouden. Ik vind er zelf ook bitter weinig informatie over terug (al zou Kat Katz de band verlaten hebben). Ik vind dat ergens wel jammer, want deze richting beviel me destijds heel erg, en dat gevoel is doorheen de jaren overeind gebleven. Natuurlijk moet ik daarbij de kanttekening maken dat het om een eenmalig project zou gaan, eerder dan een nieuw ingeslagen weg. Maar ik was toch ook erg benieuwd naar de invloeden van de andere bandleden.

4 sterren

avatar van Edwynn
Hing er niet een metoo-achtig stigma om het vertrek van Kat heen?

avatar van AOVV
4,0
Op de WikiPedia-pagina van de band (ik weet het, niet altijd het meest geloofwaardige natuurlijk, maar ik raadpleeg het vaak) staan inderdaad wel enkele verwijzingen naar Facebook-posts daaromtrent. Erg triest natuurlijk, dat soort zaken.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:47 uur

geplaatst: vandaag om 00:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.