Ik blijf op twee gedachten hinken bij Hills End. Van dit heb ik al te vaak gehoord tot lekkere plaat. Van wat een hoogtepunten naar wat een dips. Van wat een energie naar wat een zouteloosheid. Ja, ik heb het allemaal eerder gehoord, maar toch wel een aantal lekkere nummers. Het heeft dan ook even geduurd voordat ik doorpakte en aan een recensie toekwam.
Dat DMA's niet bijster origineel klinken, is voor een debuutalbum niet erg. De energie die in de eerste nummers zit, neemt dat bezwaar weg, evenals de wijze waarop een ballad als 'Delete' uitgroeit tot een sonische storm. Gewoon heel lekker gedaan. Verderop op Hills End staan dan wel een paar bijna draken van nummers. Een deel van het probleem komt mij voor als dat van een zanger die iets zingt waar zijn stem niet voor gemaakt lijkt te zijn.
Alles bij elkaar optellend, kom ik tot een half geslaagd album, met een plusje voor de heerlijke up tempo nummers. Alle tam tam vooraf is qua plaat niet geheel terecht. Live kan dat anders zijn. Dat kan ik niet beoordelen.
Het hele verhaal staat
hier op WoNo Magazine.