menu

Lucinda Williams - The Ghosts of Highway 20 (2016)

mijn stem
3,98 (65)
65 stemmen

Verenigde Staten
Roots
Label: Highway 20

  1. Dust (6:19)
  2. House of Earth (5:28)
  3. I Know All About It (5:46)
  4. Place in My Heart (5:13)
  5. Death Came (6:14)
  6. Doors of Heaven (5:33)
  7. Louisiana Story (9:05)
  8. The Ghosts of Highway 20 (7:20)
  9. Bitter Memory (4:07)
  10. Factory (4:01)
  11. Can't Close the door on Love (5:36)
  12. If My Love Could Kill (5:09)
  13. If There's a Heaven (3:34)
  14. Faith and Grace (12:44)
totale tijdsduur: 1:26:09
zoeken in:
avatar van Joshua68
4,0
Williams laat er geen gras over groeien. Alweer een dubbelalbum!

avatar van Lura
4,5
En andermaal een mooi album! Met geweldige muzikale bijdragen van Bill Frisell en Greg Leisz.

avatar van Theunis
4,5
"Dust" belooft veel! Wat een geweldig nummer.

avatar van Lura
4,5
Net als de meesten van U maakte ik kennis met de muziek van Lucinda Williams bij het uitkomen van haar meesterwerk Car Wheels on a Gravel Road uit 1998. Gekozen door Time Magazine als een van de beste honderd albums aller tijden.

Ze won al drie Grammy’s in haar bijna veertig jaar durende carrière. Muzikaal werd ze gevormd door de muziek van Bob Dylan, The Band, Skip James, Bukka White en Robert Johnson, maar ook door de muziek van Nick Drake (!). Ze nam zelfs zijn nummer Which Will op.

Betrekkelijk snel na haar zeer succesvolle dubbelalbum Down Where the Spirit Meets the Bone komt ze andermaal met een dubbelalbum, The Ghosts of Highway 20. Wederom uitgegeven op haar eigen platenlabel.

Het is bijzonder consistent album geworden. Haar vorige album vond ik mooi, maar de eerste cd was beduidend mooier dan de tweede. Twaalf van de veertien liedjes werden geïnspireerd door verschillende periodes en ervaringen uit het leven van Williams en worden allen verbonden door Highway 20, een snelweg die gedeeltelijk door Georgia en Texas loopt.

Ze vroeg Bill Frisell en Greg Leisz om mee te werken, twee van Amerika’s beste muzikanten. Een gouden keuze, want de heren werken vaak samen. Ze tillen het al hoogstaande repertoire naar een nog hoger niveau. Williams produceerde het album samen met haar man Tom Overby en Greg Leisz. In verband met optredens eind januari verschijnt het album al op 22 januari.

Overigens treedt Williams al heel lang op in Nederland. In 1989 was ze al te zien in de Effenaar. 27 januari treedt ze op in de grote zaal van Paradiso. The Ghosts of Highway 20 kan zondermeer gerekend worden tot het beste werk van Williams.

avatar van Theunis
4,5
Weer een nummer te beluisteren: If My Love Could Kill. Het is het tweede nummer wat ik kan vinden, en het is opnieuw een prachtig nummer. Nu ik de eerste twee liedjes heb beluisterd heb ik het idee dat het album iets losser geproduceerd zou kunnen zijn waardoor de nummers iets beter uitkomen dan bij de vorige plaat. Ik ben benieuwd.

avatar van Theunis
4,5
Nu ook het titelnummer beluisterd. Een live opname. Geweldig. De eerste recensies zijn ook geweldig en dus ben ik nu officieel nog meer benieuwd.

avatar van Lura
4,5
Hier is interessante informatie over het album te vinden : The Ghosts of Highway 20: een trefzekere Lucinda Williams /  - altcountryforum.nl

beaster1256
Gisteren live gezien in Brussel in de AB , wervelend , steengoed , ruim 2 uur , voorprogramma was LUcinda's Band , drums , bas en gitaar , instrumentaal , zeer goed , met kennis en liefde voor de muziek , 1 jam sessie , daarna na een korte pauze was Lucinda daar , een Rock poppemieke , wat een stem , heel mooie bindteksten , alles passeerde de revue , country , country rock , blues , rock en op het laatst zelfs fuzz rock , naarmate het concert naar het eind ging werd het luider en luider , de gitarist speelde de pannen van het dak en LUID , overenthousiaste zaal , vandaag haar verjaardag , een fan gaf haar een kadootje , ze was blij en dankbaar , soms nog een klein meisje , mijn vriendin , Lena en ik genoten met volle teugen , na het concert kocht ik de cd van Lucinda en ook de cd van Buick6 , haar band en gesigneerd , met een goed gevoel , leeg en tevreden oren reden we door de nacht huiswaarts , Dear Lucinda , hope we will meet again .......

avatar van overmars89
3,0
Veelal erg mooie liedjes. Tekstueel en instrumenteel zit het allemaal mooi in elkaar. Weer op aanraden van de plaatselijke platenboer zitten luisteren. Nu weet ik weer waarom de vorige plaat van haar ook niet helemaal mijn ding was. Ik heb een beetje moeite met haar manier van zingen. Voelt voor mij op veel momenten een tikkeltje geforceerd. Maar goed dat is een smaakdingetje, snap wel dat deze plaat zo enorm gewaardeerd wordt.

avatar van Renoir
4,5
beaster1256 schreef:
Gisteren live gezien in Brussel in de AB


Blij met deze info, want ik vroeg me af wie haar zouden begeleiden op deze tour. Speelde ze ook songs van deze cd? Ik ga haar morgen zien in Paradiso, namelijk...

4,5
Jammer dat Frisell en Leisz niet mee zijn op tournee.

avatar van Renoir
4,5
Dat was te mooi om waar te zijn...

Hendrik68
He Factory van Springsteen staat er ook op, mooi gedaan zeg. Ik ben nu bezig met de eerste luisterbeurt, maar ik kan nu al wel zeggen dat ik deze veel beter vind dan Down When The Spirit Meets The Bone. Dit gaat veel dieper. En wat een heerlijke stem. Hoe verrotter hoe beter. Nu is de erg lange speelduur ineens een veel minder groot probleem.

4,5
Ik kan hier betrekkelijk kort over zijn en dat ga ik voor nu ook doen, later ongetwijfeld meer:
Lucinda en band zijn hier dikwijls niet vooruit te branden, dronken zwalkend, desolaat, tragisch/depressief haast (?), totaal verrot, rokerig en bluesy. Maar behalve dat alles klinkt het ook gewoon retestrak, zonder overigens gelikt te klinken. Het warme, doch rauwe randje dat bij de sfeer van dit album hoort is nu eindelijk ook eens in de productie terug te horen en dat zorgt voor een heerlijk totaalgeluid. Ver weg van het vlak klinkende Car Wheels, maar ik merk al dat Essence bijvoorbeeld zoveel beter klinkt. Muzikaal neigt dit ook meer naar Essence, denk ik.

Ik ken nog niet heel veel van Lucinda (4 albums geloof ik), maar toch heeft ze dan zo'n muzikale stijl en karakteristieke stem die je gelijk herkend. Het is in die zin ook wel een beetje "lekker thuiskomen" met haar albums. Soms doet ze dat beter dan anders, hier doet ze dat misschien wel het best.

Vento Vivimus
Lucinda blijkt haar muze weer te hebben hervonden. Net op tijd, want eerlijk gezegd raakte ik een beetje op haar uitgekeken. Na haar magistrale live album @The Fillmore ('05) - nu ook al weer meer dan 10 jaar oud, maar nog steeds een voorbeeld van hoe zo'n album moet klinken - volgden drie ronduit zwakke albums - West ('07), Little Honey ('08) & Blessed ('11) - en ook haar vorige dubbelaar uit 2014 was eigenlijk maar half geslaagd.

Maar The Grand Lady is weer helemaal terug, gelukkig - getuige ook de recensies in onder meer de Britse pers (The Independent (*****) & The Guardian (****)) - en wie Springsteens 'Factory' zo overtuigend weet te coveren kan bij mij sowieso weinig kwaad meer. Hopelijk inspireert het 'the old boss' om zelf ook weer met een behoorlijk nieuw album te komen, want daar wachten we natuurlijk al veel langer op.

Helemaal aardig van Lucinda om haar album precies op mijn verjaardag uit te brengen. Zo'n mooi kado krijg je niet vaak. Ze heeft me natuurlijk willen verrassen, de schat.

Hendrik68
Helemaal eens met Thirdetc. en Vento. Vooral de opmerking van TEC over de productie is raak. Eindelijk past de productie eens helemaal in de sfeer van het album. Dat is vrijwel altijd de grote makke geweest bij de albums van Lucinda.

Inderdaad Vento: Het wordt tijd dat de Boss weer eens van zich doet spreken. Dan bedoel ik niet op de manier van de laatste 15 jaar, maar een echt topalbum. Laat het dit jaar maar eens gebeuren.

4,5
Wat vinden we hier van afsluiter Faith and Grace? Richtingloos gepingel of toch een lekkere jam? Ik neig zelf naar het laatste, maar heb er ook niet elke keer zin in. Merk trouwens wel dat ik ik het album in zijn geheel moeiteloos kan uitzitten en dan praten we toch over krap anderhalf uur....

Edit: Dat het blijf boeien heeft er voor mij denk ik ook mee te maken dat cd 2 meer ademt tegenover het zwaardere, afstandelijke en meer beschouwende karakter van cd 1. Vocalen klinken krachtiger en instrumentaal is het losser, minder ingetogen.

avatar van RoenHetZwoen
3,0
Faith & grace: oeverloos saai... stel je maar eens voor dat zoiets live gebracht wordt. Gelukkig deed ze dat niet vorige maandag in de AB in Brussel. Geweldig concert was dat, groot was mijn verbazing dan ook dat de nieuwe plaat me enigszins tegenvalt. Met de 2 doodsaaie, slaapverwekkende afsluitende tracks dooft de plaat uit als een kaars. Voor de rest: sterke, emotionele teksten, maar ze heeft er jammer genoeg geen sterke songs voor bedacht. 'Dust' en de titeltrack zijn de uitzonderingen.

avatar van Lura
4,5
Ik deel je mening niet, Roen, na bijna twee maanden uitvoerige beluistering. In eerste instantie moest ik enigszins aan het album wennen, maar het is volgens mij een stuk consistenter en mooier dan de voorganger.

kistenkuif
Wat de lange afsluiter Faith and Grace betreft ben ik het eens met RoenHetZwoen. Dat vind ik ook muzikaal een draak van een song: Williams vervalt te veel in (mij storende) vocale herhalingen en gitarist Bill Frisell voegt daar bar weinig aan toe. Vooralsnog mijn enige bezwaar want het album heeft inderdaad, zoals door Lura aangegeven, meer samenhang dan de voorganger en luistert lekker weg: rafelig en laidback. Vakwerk.

4,5
Ik noemde het in een recensie elders een "spirituele mantra" of zoiets. Dat mantra-achtige, zit ook in Dust, vind ik, dus wat dat betreft sluiten opener en afsluiter mooi op elkaar aan. Toegeven, het is wat excessief wat betreft die laatste.

avatar van deedee
4,5
Was inderdaad even wennen en kostte nogal wat draaibeurten voor ik hem op waarde kon inschatten. Vond hem aanvankelijk nogal erg eenvormig en stoorde me wat aan de zang met dubbele tong die je nog wel eens op plaat 2 hoort.
Nu waardeer ik hem steeds meer. Mooie muziek en teksten en heb ik zin de highway 20 een keer te gaan rijden. En inderdaad wat de bedoeling van dat laatste nummer is, ontgaat me ook. Een muziekstijl die de mijne niet is.

avatar van Edgar18
4,0
ThirdEyedCitizen schreef:
Edit: Dat het blijf boeien heeft er voor mij denk ik ook mee te maken dat cd 2 meer ademt tegenover het zwaardere, afstandelijke en meer beschouwende karakter van cd 1. Vocalen klinken krachtiger en instrumentaal is het losser, minder ingetogen.
Hier kan ik me goed in vinden, ook mij spreekt plaatkant twee meer aan. Toch hoop en denk ik dat dit album zich nog meer zal openbaren naarmate ik het vaker draai.

The Ghosts of Highway 20 (het nummer) is wat mij betreft het absolute prijsnummer van het album.

kistenkuif
Veel beluisterd de afgelopen weken. De uitgerekte composities, zanglijnen en frasering maken het album soms wat langdradig ondanks de erg fraaie begeleiding. Dust, het titelnummer en Can't close etc. vind ik indrukwekkend, Bitter Memory plus de laatste twee songs nogal mager en de rest klinkt oerdegelijk maar niet echt opzienbarend. Net als bij haar vorige dubbelalbum daarom de kanttekening dat in de beperking zich de meester(es) had getoond. Nietemin een lekkere downtempo bluesy rootsplaat voor 's avonds laat.

catchup
Ik weet niet wat het is, maar ik kon hier de hele week wel naar blijven luisteren. Ik krijg wel ontzettend zin in drank als ik dit luister, dat is wat minder. Sinds 'Car Wheels' heeft het niet zo fijn geklonken volgens mij. Ik zou Bill Frisell wel weer eens live willen zien, die voegt heel veel toe.

avatar van philtuper
4,0
Ken Lucinda wel maar heb geen albums van haar in de kast staan (ja, schandalig is het). Zou wel benieuwd zijn naar welke nummers op een verzamelaar terecht zouden komen als kistenkuif of Lura mochten kiezen...

avatar van Lura
4,5
Persoonlijk ben ik niet zo van de verzamelaars philtuper, omdat songs dan uit de context van het album gehaald worden. Volgens mij kun je beter gewoon een aantal albums beluisteren. Haar mooiste staat gewoon op Spotify, Car wheels on a gravel road.

avatar van philtuper
4,0
Dat kan ik heel goed begrijpen Lura. Ik zal Lucinda eens een bezoekje brengen op Spotify...

bertito
Car Wheels swingt en rockt van a tot z, en World Without Tears is zo heerlijk vet aangezet in 60s wurlitzer stijl...maar dit album...is niet vooruit te branden en haar constante herhalingen van zinnetjes beginnen mij de keel uit te hangen.

avatar van AbleMable
4,5
Een zwaar te verteren donker maar ook prachtig album van Lucinda Williams en het nummer Death Came, allejezus daar springen de tranen van in mijn ogen. Geen nummer om dagelijks op je bordje te krijgen maar zelden zo een mooie song over de dood gehoord en ook If My Love Could Kill is ook weer zo een prachtig nummer en ontroerend nummer over haar toen net overleden vader die aan alzeheimer leed.
Je zou een hele uitvaartdienst met nummers van dit album kunnen vullen, en ik zou het dan gegarandeerd niet droog houden... ...Maak er maar even een grapje van, maar dit album ontroert me in al mijn vezels en kan hem daarom ook niet te vaak draaien, word er dan echt te verdrietig en zwaarmoedig van. Maar prachtig is...en ja die gruizige stem van Lucinda pas er natuurlijk ook prima bij.

avatar van Tonio
5,0
Anderhalf jaar na het prachtige Down Where the Spirit Meets the Bone kwam Lucinda met opnieuw een dubbelalbum. En deze The Ghosts of Highway 20 is even prachtig, maar toch heel anders.

Het is door de thematiek donkerder, en ook wat kaler. Maar dat heeft weer het voordeel dat de gitaarpartijen van Greg Leisz en Bill Frisell wat meer op de voorgrond treden. En dat biedt een mooi tegengewicht ten opzichte van de thematische zware kost.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:25 uur

geplaatst: vandaag om 12:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.