Oranssi Pazuzu - Värähtelijä (2016)

Wat een plaat zeg!!! Weer een fantastische trip doorgeen Finse donkere landschappen!!! Lekker psychedelische avontuurtje dit!!! Aanrader!!!

Värähtelijä is het eindresultaat als je Kosmonument en Valonielu in een bepaalde richting zou zetten, zodat je de opening naar een nieuw portaal vindt. Want, ja mensen, Värähtelijä stuurt je naar nog diepere niveaus van psychedelica. Daar waar Valonielu een echte balans had tussen blackmetal en psychedelica is deze plaat echt een spacerockplaat, gespeeld door blackmetalmuzikanten voor het scherpe en dreigende randje. Deze plaat heeft een jammend karakter, met veel hypnotiserend riffwerk en sfeerverhogende orgeltjes en synths. Lahja doet me zelfs ontzettend aan Tool denken, vooral in het drumwerk. Oranssi Pazuzu heeft ook behoorlijk maling aan een regulier eind, want in het midden van Valveavaruus zou je bijna denken dat je in een club staat en je foutste danspassen uit de kast haalt. Een dreunende trancebeat met stotterende orgeltjes doet zijn intrede en daarna sluipt de track ineens naar zijn einde. Een perfect eind voor een plaat die in mysterie is gehuld in zijn volledige speelduur. Het grootste muzikale avontuur van het jaar tot nu toe!

Sodeknetter, wat een trip! Zo'n sound, waarin ziedende black metal met dito schreeuwvocalen samensmelt met space rock en psychedelica, heb ik nog nooit gehoord. Het pakt werkelijk fantastisch uit. Een dansbeat eronder? Geen probleem. Ik ben in elk geval erg onder de indruk van deze bijzondere, fascinerende en meeslepende plaat.

Oranssi Pazuzu heeft echt wel iets fantastisch uitgebracht. Wat een plaat is me dat. Vasemman Käden Hierarkia is echt wel een bom van een nummer. Vooral het laatste gedeelte van dat nummer laat je gewoon slepen in een complete hallucinatie. Een plaat die zeker de top 3 zal halen voor 2016. De overige nummers doen amper onder. Meesterwerk!!!

Absoluut hoogtepunt in het hedendaagse Scandinavische metallandschap.

Ik verhoog met 0,5.
Voor mij dé plaat van 2016, ontiegelijk smerig psychedelische bak herrie en toch zo lekker luisterbaar.
Lost in space griezelend in je ruimtepak, dat gevoel.

Havuluu: Ik wordt niet snel een beetje bang van muziek, maar- sodeju- dit is echter een metalmonster dat me achter in mijn stoel drukt. Kippenvel en angstzweet!

Geprobeerd. Gefaald. Het lukt niet.

Tja, jammer. Misschien moet je het nog eens proberen. Mij pakte het gelijk keihard in, wereldplaat.

Geprobeerd. Gaat hier ook niet lukken.

Doet mij ook weinig dit, moeilijk door te komen.

Lol, Alicia, ik had je hier als laatste verwacht om dit hier te beluisteren. Ik was direct verrast door dit album toen ik ze begin dit jaar hoorde. Gaat voor me door merg en been en persoonlijk komt ze voor dit jaar op 2 te staan na Blackstar. Zo zie je maar hé. Live waren ze fenomenaal!

Ook een eindejaarslijstjeskandidaat voor mij, weliswaar op plaats 9 , maar toch!

Haha... ja, ik zocht nog wat leuke Metal albums voor een eindejaars lijstje! Hou het wel bij Katatonia en Haken, heftig genoeg voor deze dame!

Misschien es 40 Watt Sun proberen met Wider Than the Sky. Veel kalmer dan deze hier maar ook een pareltje.

Deze al geprobeerd?
Cult of Luna & Julie Christmas - Mariner (2016)

Is zeker de moeite waard om es te chekken.

Bedankt, heren... voor de tips! Ga ik proberen!

Voorlopig een 4. Dat dit een knap werkje is staat buiten kijf. Maar ik heb het gevoel dat ie nog even moet vallen.

Vast staat wel dat ik in april op Roadburn in de zaal sta. Knetterstoned.

Ongehoord goed.
Ongehoord, zo goed.
Ongehoord, letterlijk niet eerder gehoord, niet eerder een versmelting van dansbare psychedelische metal gehoord, die van origine geworteld is in de Black metal.
OP lost een leemte in die ik al jaren mis, het voorportaal heb ik gemist; de weg naar dit meesterwerk is namelijk met terugwerkende kracht terug te vinden op hun vorige plaat.

Het eindresultaat is een hypnotiserende wandeling die je niet toestaat om weg te zakken in een trip, je alert houdt, scherp, agressief... Er kan zomaar wat gebeuren.

De rij op Roadburn vorig jaar maakte dat ik dat legendarisch optreden daar ook heb gemist. Zal me dit jaar niet gebeuren.

Belofte aan mijzelf ingelost . Afsluiter vasemman was wel zo'n beetje verwacht, je zou zeggen dat ik daarmee 1-0 voorstond (of achter, zo u wilt). OP overdonderde echter zo waanzinnig, dat deze score marginaal bleek en er volstrekt niet toe deed.

Een nieuw ijkpaaltje in de grijze massa. Deze plaat wordt een monument. Zoals dat voor mij ooit aenima ook was. Groots dus.

De reeks ongrijpbare avantgardistische black metal albums van deze band is bijna klaar en ik heb het nu langzaamaan ook wel gehad. Het grijpt me niet. Er blijft niets hangen behalve de herrie van Havuluu die het dromerige vooral laat klinken als een irritante koortsdroom. De lange nummers hadden voor mijn gevoel ook allemaal gehalveerd kunnen worden. Echt niet mijn band, maar ik heb nog vage hoop op een geniale afsluiter.

Tussenstand:
1. Farmakologinen
2. Muukalainen Puhuu
3. Valonielu
4. Värähtelijä
5. Kosmonument

Deze marathon ging ik in met het gevoel dat het gesneden koek zou zijn. Dat ik een pak klassiekers op mijn kooplijst zou zetten. Ik ben al van een koude kermis thuisgekomen. Op de vorige albums twijfelde ik al over de opnamekwaliteit. Ik wilde het gewoon niet geloven, maar inmiddels ga ik er maar van uit dat het een gimmick is. een compleet misplaatste gimmick. Zeker in de eerste paar nummers hoor ik goede dingen, maar de band maakt het de luisteraar nodeloos moeilijk. Havuluu en Valveavaruus zijn complete kutherrie. Ik ga er weinig woorden meer aan vuil maken. Het is een beetje alsof een beeldhouwer een beeld maakt om het vervolgens met zijn eigen poep te besmeren. Doei Oranssi Pazuzu.

Tussenstand:
1. Muukalainen Puhuu
2. Valonielu
3. Farmakologinen
4. Kosmonument
5. Värähtelijä

Ik zal dit toch vlug counteren door te zeggen dat hun aanpak op deze echt wel heel sterk gedaan is. Daar waar psychedelia en black metal perfect in harmonie gaan. Een album dat na 4 jaar nog steeds als een huis staat. Pure klasse!

Hawkwind 3.2. Maar dan ietsje serieuzer bedoeld allemaal. Geen idee wat hier verder over te zeggen valt maar ik kan hier vrij gemakkelijk in meegezogen raken.

Het is een sonische trip waarin allerlei invloeden uit de postrock, doom en (black)metal samenkomen. Van liedjes met kop en een staart die blijven hangen, is geen enkele sprake. Het begint allemaal met een enkele tonen due zich langzaamaan vertakken in een wirwar aan klanken totdat er een soms zweverige, soms ruwere geluidscollage ontstaat die klaar is om je in een koude omhelzing vast te klemmen.

Een opdringerig visioen van een uitgestrekte kosmos, klaar om al het aardse op te slokken is het resultaat. Alleen Havuluu en Hypnotisoitu Viharukous klinken iets meer alsof ze met de benen op de grond staan. Al was het maar omdat daar gewoon een soort van ordinaire grooves inzitten.