Joell Pott : cynicus, dichter, dromer, realist. Dat zijn de eerste impressies die opduiken na het beluisteren van deze eigenzinnige pop-caroussel. Het afschuimen van speelgoedmarkten en kringloopcentra, op zoek naar recycle-materiaal, rare modegrillen, en allerhande gadgets, zou zo een hobby van hem kunnen zijn, om daarna het hele zootje door de flashy geelgroene mixer te halen, en het te gebruiken als dressingsaus voor zijn liedjes. Een hele kleerkast vol met eigenzinnige kleding, gekke sweaters met drie mouwen, sandalen met neonlicht en dergelijke. Pure popliedjes, die opgesmukt worden met fijne geluidjes, kraakjes en samples, alsof het zo een plaatsje op het uitvinderssalon van vorig jaar had.
Athlete neemt ons mee op reis, al dromend vanuit hun stoffige raampje turend in appartement 12B, beschrijven ze de voorbijdrijvende wereld, als we in hun woonkamer met een bakje koffie, in een luie zetel zitten te luisteren. Dit op een zeer gebruiksvriendelijke wijze, we worden zelfs op de hoogte gebracht wanneer de volgende chorus voorbij komt. De wereld is kil, bizar en surrealistisch maar de woonkamer is een intieme cocon, met Pott als verteller die alles met de nodige humor relativeert, ook hitje You got the style komt langs, en op New Project mogen we onze luchtgitaar nog eens vanonder het spreekwoordelijke stof halen. Meer moet dat niet zijn, muziek die zowel geschikt is voor barbecues met zatte nonkels, intieme theekransjes waarbij de moeders door de Flair bladeren, of voor gezellige onderonsjes van studenten, na een nachtje stappen.
Net zo hip als de mode, maar deze keer worden de songs gepresenteerd als ouwe kleren met nieuwe zakken, wat nog altijd beter is dan ouwe zakken die nieuwe kleren maken. Met mij welgemeende excuses aan alle Armani's van deze wereld

.