Omdat ik er nooit bij stil had gestaan dat de Big Lebowski-klassieker "Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)" was uitgevoerd door Kenny Rogers en zijn First Edition, of überhaupt dat Rogers een hippie-periode had gehad, was ik toch wel even geïntrigeerd door deze plaat.
Ik heb helemaal niks met de stem van Rogers of hoe hij die inzet, dus het doet me deugd om te horen dat Thelma Camacho ook een paar nummers zingt. Verder is er flink wat Mama's and Papa's-achtige harmoniezang te horen. En zekere dosis kitsch kan ik altijd wel hebben.
Neemt niet weg dat deze plaat flink onderhevig is aan de trends van de zogenaamd psychedelische flowerpop, trends die nauwelijks dat decennium zelf overleefden. De muziek is clean geproduceerd, en het uitgebreide instrumentarium (denk hard gemixte akoestische gitaren, xylofoons, koortjes, toeters en bellen). Verder zitten er soms wat muzikale intermezzo's in nummers die onnodig protserig klinken. Het muziekgenre was eigenlijk de eerste commodificatie van de Amerikaanse countercultuur.
Maar er staan een paar sterke nummers op, waarvan sommige helaas iets te veel Rogers voor mij bevatten. Dit zijn mijn favorieten:
"I Found a Reason": orkestrale torch song in country-stijl, aanrader voor fans van Dusty Springfield-producties
"Shadow in the Corner of Your Mind": drijvende folksong, in de stijl van "This Wheel's On Fire", maar dan braver. Geen leadzang, alleen harmonieën.
"If Wishes Were Horses": doet wat denken aan een orkestrale versie van The Byrds, het klinkt als een psychedelisch slaapliedje. Waarschijnlijk mijn favoriet.
"Ticket to Nowhere": het enige Rogers-nummer wat ik erg fijn vindt - countrypop met vooral prettige coupletten
"I Get a Funny Feeling": zie beschrijving "I Found a Reason"
"Hurry Up Love": doet me qua melodie en vocale aanpak denken aan de meer poppy momenten van The Pretenders' Chrissie Hynde - maar dan in de omgekeerde volgorde natuurlijk - en ook aan de Spector-groepen die een paar jaren ervoor populair waren.