Ik ben het na 9 jaar helemaal met
Ducoz eens, een hele moeilijke plaat om te omschrijven en te beoordelen.
Ik heb deze plaat, enkel deze uitvoering
Reissue 2018 gekocht op mooi vinyl. Bij de platenboer in een bak met 75 % korting, dus was bang dat hij deze niet meer zou verkopen. Een gelimiteerde versie, geremastered en nieuw art work + download code.
Voor alle duidelijkheid, de nummers op de plaat zijn niet zomaar Duitse volksliedjes , maar toch echt klassieke werken, gedichten (van o.a. Goethe) op muziek gezet door 19e eeuwse componisten Schubert, Wolf, Brahms en Schuman.
En daar gaat Josephine Foster mee aan de slag op geheel eigen, vaak vervreemdende manier. Eerst is het wat wennen aan het Duits, maar vooral op de manier waarop ze muzikaal met de nummers omgaat. De melodie blijft nog wel redelijk intact, maar de begeleiding met akoestische gitaar, piano, elektrische gitaren maakt het tot één of ander duister, freakerig sprookje. De term freak folk kwam wat in me op. Gemaakt in de populaire jaren van de neo-folk beweging, maar ik heb toch het gevoel dat het voor deze beweging ook wel zeer apart was wat Josephine Foster hier produceert.
Zelf ben ik best wel onder de indruk hiervan, maar ik hou op zijn best wel van producties die de randen op zoeken of er soms ook overheen gaan.
Ik ben ook redelijk nieuwsgierig naar ander platen van deze Amerikaanse folk artieste. Maar diegene die denken dat dit de traditionele, rustige of zoete folk is komt bedrogen uit bij deze plaat. Dit is echt obscure folk, maar dan wel in positieve zin.