Met dit album komt de sympathieke zangeres met haar derde album. Echt bekend werd ze met de luchtige zomerhit Put Your Records On van haar debuut uit 2006. Maar ook in die tijd blonk ze vooral uit in gevoelige, kleine liedjes die ze bezong met breekbare, maar ook warme stemgeluid.
Een heftige persoonlijke gebeurtenis zorgde er daarna voor dat haar vervolgplaat uit 2010 een stuk donkerder van toon en tekst was dan die zomerse debuutplaat. Ze weet haar gevoelens duidelijk goed te vertalen naar haar muziek. En de eerste singles van dit nieuwe album beloofden in ieder geval dezelfde muziekstijlen die je kan omschrijven als een mengeling van pop, jazz, R&B, singer-songwriter en soul. Soms met de nodige energie zoals de zeer fijne opener The Skies Will Break. Een nummer met de volle overtuiging gebracht. Soms heel herkenbaar als Corinne Bailey Rae. Een voorbeeld daarvan is Hey, I Won’t Break Your Heart. Een nummer met een lichte productie en haar even lichte stem. Iets wat ze dan weer doortrekken naar Been to the Moon. Het verschil is daar wel dat ze er voor hebben gekozen een meer aanwezige productie in het nummer te plaatsen. Meer beats.
De vrolijkheid van eerder genoemde wereldhit laat ze ook dit album niet achterwege. Tell Me is zo’n nummer met een vrolijke vibe. Wat ik erg leuk vind aan dit nummer zijn de tempowisselingen, daar past die meer aanwezige productie dan weer prima bij.
Ze laat daarbij ook zeker wel andere kanten van haar horen. Zo horen we juist meer gitaren, en die doen het goed, op Stop Where You Are. Dit is dan juist meer een popnummer en leuk voor de afwisseling. Voer voor hitlijsten, zoals de reeds bekende single Green Aphrodisiac dat zonder twijfel ook is. Een sterke single trouwens. Goede manier om je nieuwe plaat te promoten als je singles van dergelijke kwaliteit zijn.
Op Horse Print Dress bedient Corinne zich dan weer meer van discoinvloeden. Wederom een erg vrolijk nummer dat haar stem goed past en de tijd van het jaar ook goed past. Om dan moeiteloos te switchen naar haar bekende dromerige stijl op Do You Ever Think of Me. Een prachtige en mooi ontspannen song. Dit doet het altijd wel goed bij mij. Iets wat ook weer opgepakt wordt met Caramel. En dan weer in iets mindere mate via het toegankelijke en erg fijne Take By Dreams.
De vertrouwde dromerige, rustige stijl is wel weer duidelijk terug op Walk On. Als je naar dit soort nummers luistert weet je dat er een handtekening van Bailey Rae onder staat. Luister bijvoorbeeld ook maar eens naar Night, In the Dark of High. Allemaal nummers met hetzelfde en authentieke idee.
Daar zit nog wel het erg vrolijke en uiterst aanstekelijke Ice Cream Colours tussen. Om het album uiteindelijk af te sluiten met het prachtige Push on For th Dawn. Echt een heel erg mooi nummer die het album met waardering afsluit.
Ik kan er wel duidelijk over zijn en dat ben ik wellicht als geweest, maar Corinne Bailey Rae heeft met dit derde album een schot in de roos geplaatst. Bulls-eye, precies in het midden. Een erg mooie plaat met de nodige afwisseling, het verlangen naar herkenbaarheid en ook wat verrassingen. Corinne laat met haar mooie stem de zon altijd schijnen en die mag van mij nog wel even blijven schijnen met dit soort muziek.
(bron:
Opus de Soul)