menu

Tortoise - Standards (2001)

mijn stem
3,64 (69)
69 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Avant-Garde
Label: Thrill Jockey

  1. Seneca (6:20)
  2. Eros (4:26)
  3. Benway (4:46)
  4. Firefly (3:56)
  5. Six Pack (3:11)
  6. Eden 2 (2:08)
  7. Monica (6:30)
  8. Blackjack (4:07)
  9. Eden 1 (2:36)
  10. Speakeasy (6:18)
totale tijdsduur: 44:18
zoeken in:
avatar van Jazper
4,0
Leuke plaat hoor. Misschien niet het beste wat de meesters gemaakt hebben. Maar een paar juweeltjes staan er toch weer op: Seneca, Eros, Monica.

avatar van Waldo Jeffers
4,0
Mijn favoriete album van deze mannen: geweldig... een 5 dan ook, met overigens Seneca als uitschieter (doet me altijd aan de Latijnse les denken *huivert*)

avatar van Waldo Jeffers
4,0
Standards is reeds het 5e album al van Tortoise, de progressieve rockband bij uitstek volgens mij (dit indien je mijn recensie bij Millions Now Living Will Never Die hebt gelezen). Ik weet niet wat de reden was, maar dit album blijkt minder te scoren dan zijn 2 voorgangers (Millions... & TNT). Niets van dat bij mij terug te vinden.

Standards is na Millions Now Living Will Never Die het 2e album dat ik hoorde van Tortoise. (later ontdekte ik via Dreams Wide Awake ook nog geheel TNT) Nu is er een groot verschil met de 2 voorgaande albums. Dat verschil heeft te maken met het soort band dat Tortoise eigenlijk is. Een progressief, zichzelf vernieuwend band. Vergeleken met de voorgaande albums hoor je hier meer electronische invloeden in. Dat is natuurlijk een evolutie die je ziet voorkomen. In TNT kwam er een wat meer jazzy invloed. De oorzaak daarvan is mede door de wissel Pajo-Parker bepaald. Jeff Parker is namelijk meer jazz geïnspireerd dan David Pajo was. Nu blijven deze jazz-invloeden ook op Standards nog steeds van kracht. Alleen wordt er hier meer gebruik gemaakt van electronica.

Het voorgaande maakt ook voor mij het album net zo sterk. Het gebruik van die verschillende invloedsferen dient hier om Tortoise's eigen sound vorm te geven. Want dat zal Tortoise natuurlijk ook blijven behouden: zijn eigen typische sound. Alleen doordat ze zelf verder evolueren, evolueert hun sound mee met hen. Waar ik bij het einde van Millions Now Living Will Never Die nog schreef dat je heerlijk kon wegdromen & toch geconcentreerd blijven, lukt dat hier niet. Dat wegdromen dan: deze plaat is iets drukken dan Millions..., vooral drukker dan het einde van de voorgenoemde. Dat hoeft geen nadeel te zijn natuurlijk. Deze plaat neemt je gewoonweg op een andere manier mee naar de diepere Tortoise-muziekwereld. Want dat doet ze voor mij nog steeds.

Een nadeel aan deze verder perfecte plaat vind ik wel dat de nummers die voor mij het beste zijn, aan het begin zitten: Seneca & Eros. Vaak beschouw ik deze 2 dan ook als 1 nummer. Het muzikale thema van beide nummers kan aaneensluitend zijn, indien er geen pauze tussen de nummers had gezeten (om ze van elkaar te scheiden), zou je niet merken dat je met een ander nummer bezig bent. Toch zie ik bijvoorbeeld in de titel wel een vorm van tegenstelling. Was Seneca niet de voorstreven van het Stoïcisme in het Romeinse Rijk? En was Eros niet de god van de liefde? Nu kan liefde wel in het stoïcisme, het is niet louter op de ratio (de reden) gebaseerd, maar toch zijn het 2 begrippen die men niet vaak naast elkaar zal zien. Toch staan ze hier wel zo gerangschikt. 2 Begrippen die elkaar tegengestelde kunnen zijn, maar die ook onlosmakelijk bij elkaar horen, want werd Seneca ook niet door Nero (zijn leerling waar hij van hield) gedwongen de gifbeker te drinken? Zo voel ik ook beide nummers aan: nummers die bij elkaar horen, maar toch weer niet.

Ondanks dat ik het amper heb aangeraakt, is op deze plaat het vakmanschap van de mannen van Tortoise weer zeer groot. Perfect ingespeelde plaat, waar elke invloed (jazz, electronica, krautrock, etc.) perfect in hun geluid wordt ingebracht.

Afsluiten wil ik met te zeggen dat ondanks het feit dat deze plaat mij niet wegvoert, het een waar meesterwerk is geworden. Ook een album waarover je telkens blijft nadenken, en dat je ook blijft opzetten. Beklemmend...

avatar van Dudeness
3,5
Bijzonder interessante review, Waldo. Ik kan me wonderwel aansluiten bij deze zienswijze...

avatar van dj maus
4,0
Hier is ook de Zappa-invloed wat duidelijker te horen.

avatar van jellorum
Hier had ik nog niet geluld?
Heeft niet dezelfde diepe zieleroerselen betokkeld als Tnt of Millions Now Living...toch blijft deze een klein meesterwerkje dat ik erg vaak gedraaid heb en nog steeds met meer dan plezier de lader inschuif..

De reeds genoemde Seneca, Eros en Monoca zijn zeker super te noemen, voor mij is het toch Speakeasy dat deze plaat op magistrale wijze afsluit en mij altijd doet verstommen en kirren van plezier....

Gast
geplaatst: vandaag om 16:00 uur

geplaatst: vandaag om 16:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.