menu

Pain of Salvation - Remedy Lane (2002)

mijn stem
4,16 (154)
154 stemmen

Zweden
Rock / Metal
Label: Inside Out

  1. Of Two Beginnings (2:24)
  2. Ending Theme (4:59)
  3. Fandango (5:51)
  4. A Trace of Blood (8:17)
  5. This Heart of Mine (I Pledge) (4:00)
  6. Undertow (4:47)
  7. Rope Ends (7:02)
  8. Chain Sling (3:58)
  9. Dryad of the Woods (4:56)
  10. Remedy Lane (2:15)
  11. Waking Every God (5:19)
  12. Second Love (4:21)
  13. Beyond the Pale (9:56)
totale tijdsduur: 1:08:05
zoeken in:
5,0
Wat een meesterwerk dit album... je moet er een paar keer naar luisteren.. maar echt briljant!

avatar van Sanvean
3,0
Pain of Salvation werd stevig binnengehaald door de kenners (van progressieve rock/ metal). En dit album werd veelvuldig geroemd.

Ik heb het destijds gekocht, een soort gok eigenlijk, want normaal heb ik het niet zo op progressieve muziek a la The Flower Kings en Dream Theater (niet dat dit helemaal hetzelfde straatje is, maar voor een niet-kenner als ik vertoond het al gelijkenissen).
Ik hou heel erg van progressieve klanken, maar de meeste (bekende) progrock bands vind ik gewoon veel te slap. Ik heb iets duisterders nodig, iets obscuurders, niet dat gladde van Dream Theater bijvoorbeeld.

Om eerlijk te zijn: de muziek van Pain of Salvation bevat onmiskenbaar vernieuwende elementen (iets waar het- laten we heel eerlijk zijn nu- de "progressieve muziek" nog wel eens aan ontbreekt) en is werkelijk vlekkeloos uitgevoerd.

Toch is het nooit echt een belangrijk album geworden voor mij. Ik denk dat ik te weinig liefhebber ben om dit album op waarde te schatten. Heb het trouwens afgelopen week nog eens geluisterd, en zal dat binnenkort nog wel eens doen; misschien kan ik dan eindelijk eens een oordeel vellen.

Toch: leuk dat er mensen zijn die Pain of Salvation wel op de juiste (denk ik) waarde schatten.

5,0
Mja.. ik moet wel zeggen.. eerste paar keer dat ik dit hoorde was ik er ook niet zo onderste boven van.. Heb em toen een paar maanden op de plank gelegd en een paar weken geleden er weer afgehaald en intensief geluisterd...

Nu ben ik helemaal onder de indruk.. zeker nummers als "Fandango" en "Beyond the pale"

5,0
Pain of Salvation

Ik vind het de beste band die er is.
Goede zanger, goede niet standaard muziek.
gewoon geweldig

avatar van Fianosther
4,5
Mijn eerste PoS album en hij blijft geweldig. Die 4,5 blijft dus gewoon staan. Hele speciale sfeer, teksten. De sfeer komt vooral naar voren als je het album in z'n geheel luisterd. Uischieters zijn natuurlijk: Rope Ends, Dryad of the Woods, Beyond the Pale.

De opnamen en productie hadden wel een stuk beter gekunt en dat hoor je duidelijk op BE waar het wel allemaal goed ging.

avatar van Twilight
3,5
Er zit een typ-foutje in de tracklist, "Ropen Ends" moet "Rope Ends" zijn.

Ik vind het verder een heel fijn album. Maar niet hun beste.
4*

avatar van Fianosther
4,5
Je kan het zelf corrigeren, mister twilight. Maar dat heb ik nu al gedaan .

avatar van Twilight
3,5
Hehe oke, van die functie was ik niet op de hoogte, maar toch bedankt.

avatar van Snappy
4,0
Eigenlijk het zelfde laken en pak wat betreft het album "The Perfect Element I". Absoluut een verrijking voor mijn muziekcollectie. Krijgt voor mij dezelfde hoge waardering van 4,0*.

avatar van c-moon
5,0
Schitterende plaat dit.. ongeloofelijk... nog beter dan "The Perfect Element" en dat was al zo'n prachtig album!

Goh.. toen ik de band leerde kennen (in voorprogramma van Dream Theater, 2002) was het met dit album, enfin de bijhorende tour... ik kende nog niets van hen, en die kennismaking toen.... wow!! Wat een energie, wat een prachtoptreden, wat een knappe muziek.. enfin, ik was meteen verkocht...

En "Remedy Lane" is een enorm hoogstaand en absoluut wonderbaarlijk werkstuk van PoS!! Fantastisch....
En dan moest.. "Be" nog komen....

avatar van Pruut
4,5
Dankzij de top 10 van Kasperbert en de Zweedse nationaliteit (want zweedse bands doen het nou eenmaal goed bij mij) ben ik bij deze plaat gekomen.

En laat die mij nou erg goed zijn bevallen.... Het is geen gemakkelijk album, even doorzetten dus... Maar na een hoop luisterbeurten zijn alle lagen gitaarriedeltjes te doorgronden. Bij het luisteren moest ik aan een heleboel dingen denken; Ik hoor jaren 70 in Beginnings, Queens of the Stone Age in Fandango ( door de hele lage stemmen), en System of a Down in Chain Sling (door de vele hoge stemmen en gitaargebruik). Over het hele album en over het algemeen bij PoS krijg ik toch een soort van Middeleeuws gevoel.

Wellicht dat mensen heel anders zullen denken bij deze muziek en het met hierboven helemaal niet eens zijn

Al met al vind ik dit een heel sterk album met als uitschieters het aanstekelijke A Trace Of Blood en Beginnings. 4,5 *

avatar van Jochempie
2,5
Dit is nou die typische suffe progrock waar ik werkelijk geen reet aan vind. Ik had eerst scarsick gehoord waar ik al niks aan vond maar mensen zeiden dat dit album veel beter was. Ze hadden gelijk dat het inderdaad beter is maar niet veel want dit is ook erg suf. Ik heb zelf eigenlijk geen zin om nog dieper in de teksten te zoeken om een goede verhaallijn te vinden want teksten komen bij mij op een 2e plaats en deze muziek is zo saai dat ik er gewoon geen zin in heb.

De riffs zijn onorgineel, de zanger is vrij irritant en de hele sfeer is vreselijk maar het is gelukkig wel een stuk beter dan Dream Theater. 2,5*

5,0
Jochempie schreef:
Dit is nou die typische suffe progrock waar ik werkelijk geen reet aan vind. Ik had eerst scarsick gehoord waar ik al niks aan vond maar mensen zeiden dat dit album veel beter was. Ze hadden gelijk dat het inderdaad beter is maar niet veel want dit is ook erg suf. Ik heb zelf eigenlijk geen zin om nog dieper in de teksten te zoeken om een goede verhaallijn te vinden want teksten komen bij mij op een 2e plaats en deze muziek is zo saai dat ik er gewoon geen zin in heb.

De riffs zijn onorgineel, de zanger is vrij irritant en de hele sfeer is vreselijk maar het is gelukkig wel een stuk beter dan Dream Theater. 2,5*



''WARNING: Dream Theater en PoS fanclub alarm''

Mag ik vragen waarom je dan naar prog luistert en er ook nog over oordeelt?

Dit is een geweldig vernieuwend album, en daniel gildenlow is niet irritant, maar juist een geweldige zanger!
En al helemaal niet negatief gaan doen over dream theater want die nummers zijn veel toegankelijker, liggen wat dichter tegen rock aan, en PoS is ''apart'' maar in de zeer positieve zin van het woord.

Maarja zo zie je maar dat iedereen anders over progmetal oordeelt.

avatar van Nakur
4,5
Dit was mijn eerste Pain of Salvation album, het hét album wat mijn liefde voor progressive metal deed aanwakkeren. Al had ik het in het begin niet makkelijk, als je uit de powermetalscéne komt zijn de ritmes en texturen behoorlijk verwarrend (Fandango?). Ik heb er 4 jaar geleden dan ook heel veel moeite voor moeten doen om het te waarden.

Ja, soms moet je ergens MOEITE voor doen, in plaats van héél snel een mening vormen en gewoon conservatief je klauwen vanaf houden. natuurlijk kan dat niet altijd, en is het behoorlijk handig om vrienden/kennissen te hebben met een soortgelijke muzieksmaak die je kunnen overtuigen dat je moeite moet doen om tot de kern van de zaak door te dringen.

Terug naar dit album, wat als éérste in mij opkomt als ik het luister, is de oprechtheid en bijna pijnlijke eerlijkheid. Het is een muzikale autobiografie over het liefdesleven van de frontman, zanger en songwriter van PoS: Daniel Gildenlow. Het resultaat? Nummers die chronologisch als een puzzel op de cd staan, maar in de juiste volgorde een ontroerend en oprecht verhaal vertellen over de eerste liefde, de huwelijksnacht en passie, maar anderzijds over de miskraam van zijn vrouw (a Trace of Blood), kapotte liefdes (Second Love, wat hij schreef als 15 jarige), de zelfmoordpogingen van zijn vriendin (Ropends) en zijn vreemdgaan in Budapest. En dat allemaal op hoogst intelligente wijze verweven met de muziek én het bijgeleverde boekje. Daar staan zoveel verwijzingen, extra lyrics en notities en artwork in, dat zijn leven je voor ogen staat. Het blootgeven van Daniel Gildenlow staat centraal, en wordt zonder ookmaar enig ego gebracht. Ik kan er gewoon niet over uit dat iemand zoveel persoonlijk verdriet en ellende op plaat wil vastleggen en delen met iedereen die het maar wil horen. Maar het ontroerd en intrigeert wel.

Nee je moet er zeker moeite voor doen, want het is een totaal pakket van beeld, geluid en ge puzzel wat héél veel vrijgeven als je er tijd in steekt. En het beloond je.

4,5*, omdat ik BE en tPE nog beter vind

Joy
en titel als undertow?

goh, das een reden om dit eens te gaan beluisteren

edit, klinkt dik ok, alleen ashes gehoord

Kingsnake
Alleen staat Ashes niet op deze plaat, maar op de vorige.
Wel aandacht erbij houden

avatar van James Douglas
Nakur schreef:

Terug naar dit album, wat als éérste in mij opkomt als ik het luister, is de oprechtheid en bijna pijnlijke eerlijkheid. Het is een muzikale autobiografie over het liefdesleven van de frontman, zanger en songwriter van PoS: Daniel Gildenlow. Het resultaat? Nummers die chronologisch als een puzzel op de cd staan, maar in de juiste volgorde een ontroerend en oprecht verhaal vertellen over de eerste liefde, de huwelijksnacht en passie, maar anderzijds over de miskraam van zijn vrouw (a Trace of Blood), kapotte liefdes (Second Love, wat hij schreef als 15 jarige), de zelfmoordpogingen van zijn vriendin (Ropends) en zijn vreemdgaan in Budapest. En dat allemaal op hoogst intelligente wijze verweven met de muziek én het bijgeleverde boekje. Daar staan zoveel verwijzingen, extra lyrics en notities en artwork in, dat zijn leven je voor ogen staat. Het blootgeven van Daniel Gildenlow staat centraal, en wordt zonder ookmaar enig ego gebracht. Ik kan er gewoon niet over uit dat iemand zoveel persoonlijk verdriet en ellende op plaat wil vastleggen en delen met iedereen die het maar wil horen. Maar het ontroerd en intrigeert wel.



Kijk, dit soort uiteenzettingen nodigen uit om het werkje eens aandachtig te beluisteren. Het verhaal er achter fascineert me. Waarom moet dit dan zo muzikaal gekunsteld omlijst worden? Believe me, I tried.. maar deze band probeert naar mijn mening teveel ineens doorheen te persen. Too much, dat er weinig beklijft en blijft hangen. Ik moet het soberder tot me krijgen, blijkbaar.

avatar van notsub
4,0
Pain Of Salvation had de meeste numers al klaar liggen van de voorganger en heeft dit album in korte tijd vastgelegd om met Dream Theater mee op tour te kunnen met een nieuwe CD op zak. De link met de voorganger is duidelijk, maar de kwaliteit verraadt geen haastklus. Integendeel zou ik zeggen, want deze ook deze CD is een topper uit hun disocgrafie.

avatar van TheVoxyn
5,0
Van Pain of Salvation vind ik alleen "BE" beter dan dit album. Dit album heeft alles, rustige/harde nummers, goede lyrics en muziek maar met name is het doordrenkt met emotie. Gildenlow heeft hier een meesterwerk gecreeerd. Ik vind "BE" beter maar waardeer dit album ook maar met 5 sterren, omdat ook dit een meesterwerk is.

avatar van jellylips
5,0
Mijn favoriete album van PoS, tevens mijn eerste kennismaking met de band. De sfeer die hier wordt neergezet is gewoon fantastisch en blijft aanwezig tijdens het hele album, als een wereld waarin je je kan verliezen.

Waar het 'verhaal' precies over gaat hoef ik nieteens te weten; de interpretatie die ik voor mezelf erbij heb hoeft van mij niet veranderd te worden door extra kennis van zaken. De plaat vertelt zichzelf.

Ik snap niet helemaal waarom TPE meestal de favoriet is; ook een uitstekende plaat maar ik vind de melodieen op Remedy Lane vele malen sterker.

avatar van progressive
5,0
Ik zag net dat er een bonus track bij de Japanse versie zit waar het nummer Thorn Clown tussen This Heart Of Mine en Undertow zit. Voor diegene die dit nummer willen : Ik heb er wel een linkje van, moet je me even PM-en (hij duurt 7½ minuut )

Ozric Spacefolk
Over Pain of Salvation, deze plaat etc. is ondertussen wel alles gezegd.

Rest me niets anders dan te zeggen dat ik deze al 10 jaar met veel plezier en op een hoog volume draai.

Gildenlow is echt een genie (vind ik).

Ook heeft hij nog wat platen meesgepeeld/ingezongen bij de Flower Kings. Mijn andere favoriete zweedse prog-formatie.

MindRuler
Dit is inderdaad een geweldig album dat eigenlijk ook in mijn Top 10 thuishoort.
A Trace Of Blood is één van de beste prog metalsongs ooit geschreven.
Dryad Of The Woods is een heerlijk melodieuze instrumental.
One Hour By The Concrete Lake vond ik niet zo geweldig, The Perfect Element Part I (ook 5 sterren)daarentegen komt zeer dicht in de buurt van de genialiteit van deze plaat.

Ozric Spacefolk
Als ik een aparte top 10 kon maken van progrock/metal, dan zou ik Enchant en Pain of Salvation er direct in zetten.

Undertow, daar schieten de rillingen langs mn ruggegraat. Grappig dat er ook twintig soorten snaredrum in voorkomen (studiotrucage, me dunkt).

Ozric Spacefolk
op hun website:
PAIN OF SALVATION eats your other favorite bands and artists for breakfast. They constitute an unbendable gravity in a world of compromise. When their site gets hacked they do something like this.

avatar van feenah
4,5
Het heeft lang geduurd, maar ik heb 'm beet. Vele luisterbeurten heb ik nodig gehad om deze plaat volledig te snappen. Raar genoeg had ik het niet eens zo moeilijk be BE. Die leek voor mij makkelijker te comprehensen . Zelfs Scarsick ging erin als zoet broodje!
Remedy Lane: plots ging de poort open, "kom binnen",zei Daniel. "Doe alsof je thuis bent!"
Dat heb ik ook gedaan; prachtige plaats om te zijn. Meesterwerkje!

avatar van EwoudK
4,5
Op 1 juli komt er een revisited editie van dit album uit. De hele plaat is opnieuw gemixt en er zal een 2e cd bij zitten met het volledige album live opgenomen tijdens het ProgPower USA Festival in 2014. Er staat al 1 geremixt nummer op youtube: Rope Ends

Bron: InsideOut

avatar van crosskip
4,5
Er komt waarschijnlijk ook een remix van The Perfect Element Pt. 1, daar kijk ik dan in ieder geval meer naar uit dan deze!

avatar van Wibren
5,0
Wat blijft dit toch een monsterlijke plaat.

avatar van SirPsychoSexy
4,0
EwoudK schreef:
Op 1 juli komt er een revisited editie van dit album uit. De hele plaat is opnieuw gemixt en er zal een 2e cd bij zitten met het volledige album live opgenomen tijdens het ProgPower USA Festival in 2014. Er staat al 1 geremixt nummer op youtube: Rope Ends

Bron: InsideOut
Ik zie hem nu ook op Spotify staan, maar heb hem nog niet aandachtig beluisterd en naast het origineel gelegd om de verschillen te horen. Heeft er iemand de revisited versie al beluisterd, en zo ja, hoe bevalt deze ten opzichte van de oorspronkelijke mix?

Gast
geplaatst: vandaag om 14:23 uur

geplaatst: vandaag om 14:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.