jtsterkenburg schreef:
na eerst enorm verslaafd te zijn geweest te zijn geweest aan Veckatimest ben ik een paar maanden geleden begonnen deze te luisteren. Inmiddels luister ik bijna nooit meer naar de opvolger omdat deze plaat voor mij op alle punten subliemer is. Ingetogener, maar daardoor juist een grotere onderhuidse spanning. Tegelijk vind ik dit op een of andere manier in de categorie "verhalende" muziek passen, niet in de singer-songwriter betekenis, maar meer dat je eigen fantasie geprikkeld wordt om een enorm verhaal om de nummers heen te verzinnen.
En ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, maar de "sound" van dit hele album is onbeschrijflijk mooi. Ik vond Veckatimest al uitblinken in hoe organisch alles klonk, maar hier vind ik een nog mooier, natuurlijker klinkend evenwicht. Het grootste verschil met Veckatimest vind ik dat slechts zelden een instrument (met name elect. gitaar of vocalen) echt de boventoon gaat voeren, het blijft een fijne - enigszins ongeorganiseerde - brei waarin meerdere instrumenten de sfeer creëren. Het stemgeluid vind ik op Veckatimest af en toe veel te schel en te hard afgemixt klinken, het zachtere stemgeluid hier vind ik het juist een perfecte aanvulling op de nonchalante sfeer.
Rest mij nog te zeggen dat van alle nummers op deze plaat (die allen voor mij 5 sterren waard zijn, een grote zeldzaamheid) ik "On a Neck, on a Split" en "Colorado" tot een van grootste prestaties in de muziek vind behoren.
Komt niet vaak voor dat een post hélemaal op mij slaat: ik vond Veckatimest eerst ook veel beter, maar dat is nu 180 graden omgedraaid.

Yellow House is één van de meest fascinerende platen van deze eeuw, wat mij betreft.
Als je trouwens wilt weten waar
Marla vandaan komt, tjek dan even
deze link. Erg geinig dat het 'origineel' een nummer van Ed Droste's overgroottante is!