The Fat Man, oftewel, Fats Domino, was een erg grote naam in de rock & roll die de tweede helft van de jaren 50 opkwam. In de Verenigde Staten een van de populairste artiesten van die tijd, hij scoorde de ene hit na de andere. Hij gaf er ook z'n eigen draai aan, met zijn pianospel en zijn mooie stem. Ook schreef hij bijna alles zelf!
Blueberry Hill is natuurlijk een klassieker! Gewoon een heel erg mooi popliedje.
Overigens is dat dan wel een cover. Maar er staat nog meer leuks op dit album. Over het algemeen is het allemaal gewoon heel erg lekker voor op z'n tijd. Er is een goede variatie tussen rustige en wat meer up-tempo nummers en het album duurt nog geen half uur, en die twee dingen maken het album ook erg sterk. Daardoor is het soms gewoon erg leuk om even tussendoor op te zetten en gaat het niet snel vervelen.
Heden ten dage klinkt het allemaal misschien niet zo heel bijzonder meer zoals het toen geklonken moest hebben. De popmuziek en de rock & roll-muziek stonden allebei nog in hun kinderschoenen, dus dit klonk allemaal waarschijnlijk nog heel vernieuwend. Maar ondanks dat blijft het wel een erg leuk album. En lekker natuurlijk. Ik zet hem nog eens op.