Empyrium - Songs of Moors and Misty Fields (1997)

heerlijk volkachtig muziek gemixed met gierend gitaar werk en ijzersterke lyrics, deze band en dit album verdient een dikke 5*

Ik vind er niks aan, die hele Viking Walhalla sfeer.

De zang vind ik verschrikkelijk, voor de rest vind ik het eigenlijk best goed, na een tweede keer luisteren bevalt het me al beter, lekker melancholisch.

Ik vind alle platen van Empyrium meesterwerken, deze dus niet uitgezonderd.

Mourners is prachtig, net zoals Ode to Melancholy.

Metal album van de week in het gelijknamige forumtopic

De bij de voorstelling van dit album in het forum gebruikte termen "weemoedig", "doom", "folk" en "Black metal achtige schreeuw" maakten dat ik mezelf al niet met al te grote verwachtingen op dit album trakteerde. Toch was de eerste luisterbeurt geen erg grote tegenvaller, buiten de zanger dan, die vind ik in de schreeuwerige stukken echt niet te pruimen.
Bij de volgende luisterbeurten ben ik elke keer meer "in" de muziek gekomen, en die meer gaan waarderen. De gebruikte "ongewone" instrumenten zijn inderdaad echt een verrijking. Een geslaagde meerwaardebrenger in de donkere, onheilspellende, weemoedige sfeerschepping.

De zanger stoort reeds minder, maar toch blijft dit voor mij de zwakste schakel. Spijtig, want in de "zuivere" passages vind ik hem wel te doen.

Vergeleken met andere albums die ik goed vind en die bij mij een vergelijkbare sfeer, of beter, gevoelsbeleving oproepen (al behoren ze tot een ander sub-gerne), vind ik hier toch iets te kort komen. Zo had ik toevallig (random-play) eerder vandaag "Panopticon" van "Isis" opstaan, en hiermee vergeleken lijkt Empyrium met dit album toch in een lagere divisie te spelen.

Al bij al een meevaller, en voor liefhebbers van het gerne zeker het proberen waard! ***

Isis kun je hier toch niet mee vergelijken? Totaal ander genre.
Dit album krijgt van mij 4 sterren, zoals ik al zei, melancholisch en het wordt na een paar keer luisteren steeds beter.

Isis is inderdaad een totaal ander genre.

Empyrium speelt in geen enkele divisie. Ze zijn een klasse apart en hebben nooit enig commercieel belang aan hun platen gehangen.

Natuurlijk is Isis een ander gerne. Ik had het dan ook over andere albums, ook buiten het gerne, die bij mij een vergelijkbare gevoels-sfeer oproepen. Van deze muziek word ik niet bepaald vrolijk of opgewekt, erger, het is TE melancholisch voor mij, ik word er depressief van. Als ik in een melancholische bui ben, kan ik mijn gemoedstoestand bijvoorbeeld terugvinden in Panopticon van Isis. Maar i.p.v van naar een depressie af te zakken, haal ik hier nieuwe moed uit de muziek, die toch bij mijn gemoedstoestand past.

Verder heb ik de vergelijking gemaakt, omdat na elkaar beluisterd, het toch opvalt dat er op muziek- en productie technisch gebied nog heel wat te verbeteren valt bij Empyrium.

Vooral de schreeuwerige vocalen blijven storen, en zouden beter heel wat meer naar de achtergrond zijn mogen afgemixt.

Toch ter verduidelijking nog maar eens dat dit album, ondanks geheel niet mijn gerne, een positieve indruk heeft achtergelaten.

Dan moet je eens luisteren naar Weiland, ik denk dat die plaat je dan echt beter bevalt.

@Von Helsing: Bedankt voor de tip. Heb eens gekeken hier bij MuMe bij het betreffende album, en met al dat enthousiasme is mijn intresse is nog meer gewekt! Ik hou je op de hoogte.

Prachtige melancholieke plaat met een aantal meesterlijke composities. Mourners vond ik persoonlijk het mooiste stuk. Gelijk ook het beste album van de twee Duitsers, die al enkele jaren geleden gestopt zijn met Empyrium. Het blijft boeiende muziek.

Het Metalalbum van de Week van inmiddels alweer 4 weken terug.

Toen ik de beschrijving van Sammael las, en 'Metal en Folk' tegenkwam, kreeg ik een bang gevoel dat dit album niet mijn soort album zou zijn.
Echter, al bij de eerste keer luisteren moest ik dat vooroordeel laten varen. Dit album is echt een heel fijn album. Het grootste pluspunt voor mij is de sfeer die gecreeërd wordt. Erg donker en somber. De afwisseling tussen cleane zang en de schreeuwerige zang werkt voor mij erg goed, en over de instrumentatie heb ik niks te klagen.

Kortom, een heerlijke plaat voor donkere winteravonden. 4*

De groep Empyrium kende ik al een tijdje: uit nieuwsgierigheid naar de naam van één van onze MuMe-collega's heb ik toen Where at Night the Wood Grouse Plays gedraaid en dat was me heel goed bevallen: rustgevende sfeervolle akoestische muziek.
Dit is geen akoestisch album maar een elektrisch album (rare term) met de nodige akoestische instrumenten hier en daar. Ik vind het een album om te draaien wanneer de tijd rijp is: voor de één de winter, voor de ander de zomer, herfst of lente. Ik hoor natuurlijk geen ingewikkelde partijen en daar doen deze brave mensen het ook niet voor: de sfeer bepaalt de impact van dit album. Mooie afwisseling tussen gewone zang en schreeuw, maar ik heb een voorkeur voor de zeer melancholische gewone zang.
Bij mij schieten Mourners Ode to Melancholy de hoofdvogel af en ik denk soms aan een ander geweldig sfeervol album van de groep Agalloch: The Mantle. Twee albums waar ik stil van wordt.

Verhoogd naar 4.5. Erg mooi dit.

Tof dat je het zo mooi vindt, wizard Ik kan je ook van harte het album Weiland aanraden. Folk in plaats van metal, maar misschien nog wel sfeervoller dan dit album.

O ik lees dit nu pas, dit album stond nog niet in mijn updates. Maar Weiland staat sinds nu genoteerd op mijn nog luisteren lijstje.

Uiteindelijk is deze Empyrium mijn nummer twee geworden in de eerste ronde van onze topic Het Metal Album van de Week en nogmaals vind ik dit een mooi album om te ontdekken. De sfeer is mooi, nu eens melancholisch en dan weer om weg te dromen. Ik ben eruit - zie mijn vorige post - dit is mijn plaat om te draaien bij de zonsopgang op een wintermorgen. Mourners Ode to Melancholy blijft een heel genietbaar stukje muziek. Ik kan begrijpen dat de schreeuwerige stem en/of grunt niet ieders ding is, maar dat mag geen reden zijn om dit aan de kant te leggen. Prachtige ingetogen productie trouwens, geen loudness war hier!

Ok, het is bijna een jaar later, maar goed. Weiland is me niet goed bevallen. Ik houd niet zo van de folk-aanpak op dat album, vind juist deze vorm van trage, sombere, melancholische metal erg mooi.
Inmiddels heb ik deze cd in huis gehaald (ben ik erg blij mee), en een goede vriend blij gemaakt door haar Songs of Moors... te laten luisteren. Ik ben momenteel mijn top-10 aan het herschikken, en dit album gaat er denk ik een plaatsje in krijgen. Draai dit album (momenteel) toch minstens twee keer per week voor het slapen gaan. Past perfect bij donkere winternachten.

Empyrium was en is een unieke band. Mooie sfeervolle stukken. Zangtechnisch is het niet hoogstaand, maar muzikaal een uitermate sterk album. 4,0

Zangtechnisch is het gewoon niks, maar de instrumentalen zijn geweldig en prachtig uitgewerkt.

Dit album moet je "ondergaan", dan pas kan je de muziek echt waarderen! Het gaat bij dit album om sfeer, sfeer en nog eens sfeer!!
MEESTERLIJK !!!

Weergaloze plaat van Empyrium, met vooral een schitterende sfeerzetting. 'Mourners' en 'The Ensemble of Silence' behoren tot het beste wat ik ken in de sfeervolle black metal.

Het is altijd moeilijk om precies te benoemen wat voor die sfeer zorgt, maar bij Empyrium is het een totaalplaatje; zowel de indrukwekkende riffs als de snijdende vocalen zorgen voor een complete onderdompeling. Dat alles maakt deze plaat nog net dat tikkeltje beter dan 'A Wintersunset...'.

De muziek, inclusief de klassieke- en folkmuziek aandoende passages, is prachtig. Dit album, behalve de zang, bevalt mij dus wel. Helaas kan ik de zang en overige keelklanken niet los zien of... beter: los horen van de muziek en daarom geef ik:

5 sterren voor de muziek en 1 ster voor de vocalen.