menu

Bruce Springsteen - The Christic Shows (2016)

Alternatieve titel: November 16 & 17, 1990

mijn stem
4,14 (7)
7 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Brilliant Disguise (5:31)
  2. Darkness on the Edge of Town (3:52)
  3. Mansion on the Hill (4:21)
  4. Reason to Believe (5:03)
  5. Red Headed Woman (5:13)
  6. 57 Channels (And Nothin' On) (3:49)
  7. My Father'S House (7:59)
  8. Tenth Avenue Freeze-Out (4:12)
  9. Atlantic City (3:54)
  10. Wild Billy'S Circus Story (4:30)
  11. Nebraska (5:41)
  12. When the Lights Go Out (3:30)
  13. Thunder Road (6:21)
  14. My Hometown (8:16)
  15. Real World (5:07)
  16. Highway 61 Revisited (3:55)
  17. Across the Borderline (5:26)
  18. Brilliant Disguise (5:34)
  19. Darkness on the Edge of Town (3:41)
  20. Mansion on the Hill (5:38)
  21. Reason to Believe (5:32)
  22. Red Headed Woman (5:38)
  23. 57 Channels (And Nothin' On) (4:08)
  24. The Wish (7:58)
  25. Tougher Than the Rest (3:53)
  26. Tenth Avenue Freeze-Out (3:43)
  27. Soul Driver (2:41)
  28. State Trooper (3:08)
  29. Nebraska (5:51)
  30. When the Lights Go Out (3:35)
  31. Thunder Road (6:12)
  32. My Hometown (8:54)
  33. Real World (4:55)
  34. Highway 61 Revisited (4:09)
  35. Across the Borderline (5:40)
totale tijdsduur: 2:57:30
zoeken in:
avatar van Ataloona
4,0
Je moet je toch afvragen of Springsteen ooit beter bij stem is geweest als bij deze liefdadigheidsconcerten. Al was hij sowieso wat dat betreft in de 90's erg goed bezig. Bijzonder ook om deze rendities van Real World en Soul Driver te horen. Human Touch was een matige (geproduceerde) plaat, maar de songs zitten toch wel goed in elkaar, zo blijkt uit deze gestripte haast rondspokende versies. Vooral Real World wordt hier zeer krachtig, doch emotioneel voorgedragen. Dat leek zoveel potentie te bieden voor de eerste E-Street Bandloze albums, maar het mocht niet zo zijn. Gelukkig blijkt dankzij zowel deze shows, als latere concerten, dat een hoop songs van die albums gewoon hele sterke composities zijn.

Verder mogen de uitvoeringen van de Nebraska liedjes er zijn, met leuke introducties en natuurlijk het voor zijn moeder geschreven The Wish wordt erg mooi gespeeld. Ook de fuckups van Bruce op de piano tijdens Thunder Road zijn vrij grappig. Muzikaal waarder ik zelf echter de periode 96-98 meer qua akoestische arrangementen. Daar zat meer originaliteit in, waar hij hier dicht bij de studio-opnames blijft. Met een stem echter, zo vol kracht dat dit een must-listen is. Zelf heb ik alleen de eerste show aangevuld met de songs uit de tweede show die de eerste avond niet werden gespeeld. Een speelduur van 3 uur is een beetje te veel van het goede voor deze setting en arrangementen.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:12 uur

geplaatst: vandaag om 02:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.