menu

Warpaint - Heads Up (2016)

mijn stem
3,48 (76)
76 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Rough Trade

  1. White Out (4:42)
  2. By Your Side (4:32)
  3. New Song (4:16)
  4. The Stall (4:55)
  5. So Good (5:59)
  6. Don't Wanna (3:42)
  7. Don't Let Go (4:21)
  8. Dre (3:58)
  9. Heads Up (4:57)
  10. Above Control (5:05)
  11. Today Dear (4:49)
totale tijdsduur: 51:16
zoeken in:
avatar van Don Cappuccino
New Song belooft weinig goeds. Geinig poppy liedje dat het ene oor in en het andere oor weer uit gaat.

UnknownPleasure
super saai nummer, zoals iemand bij de comment section al zei " sounds like a Volkwagen commercial"

avatar van coldwarkids
Best een leuk nummer als je het vaker hoort. Je hoort het hem nu heel vaak voorbij komen. Het zit op een gegeven moment in je hoofd.

avatar van VladTheImpaler
4,0
New Song heeft wel een beetje een Grimes sfeertje. Klinkt verder niet verkeerd, maar ook weer niet geweldig. Ik heb wel gewoon het vertrouwen dat dit een goede plaat gaat worden.


avatar van Norrage
4,0
Goed album hoor. Waar de vorige van Warpaint niet mij bij beklijfden doet deze dat wel. New Song is wel het niemendalletje, alhoewel het ook wel weer lekker klinkt op zich. Binnen het album past het prima in ieder geval!

Dim
Komt lekker binnen deze - niet te zwaar op de maag en niet te licht verteerbaar.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Warpaint - Heads Up - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Heads Up, de derde plaat van de Amerikaanse band Warpaint, wordt tot dusver wat lauwtjes, of zelfs flink negatief ontvangen.

Ik probeer me over het algemeen niet zoveel aan te trekken van de recensies van anderen, maar het werkt kennelijk toch door, want ook ik heb de nieuwe plaat van de band uit Los Angeles wat langer laten liggen dan zijn twee voorgangers.

Ik begon vervolgens met niet al te hoge verwachtingen aan de beluistering van Heads Up, maar de plaat valt mij zeker niet tegen.

Warpaint kiest op haar derde plaat voor een wat ander geluid, maar heeft gelukkig ook een aantal vertrouwde ingrediënten behouden. Vergeleken met zijn twee voorgangers kiest Heads Up voor een wat lichtvoetiger geluid en het is bovendien een geluid met veel meer invloeden uit de pop en aangrenzende genres als hiphop, R&B, elektronica en dance.

Zeker vergeleken met de eerste plaat hebben de gitaren flink aan terrein verloren. Op Heads Up domineert de elektronica en het is elektronica die vaak stuurt in de richting van aanstekelijke popdeuntjes of dansbare tracks. Het is een ander geluid dan het vertrouwde en zo aangenaam hypnotiserende Warpaint geluid van de eerste twee platen, al zijn er wel degelijk raakvlakken met de vorige platen.

Zo draaien de stemmen van de zangeressen van de band weer prachtig om elkaar heen en hoewel het tempo in een aantal gevallen flink is opgeschroefd, komen de van de band bekende lome ritmes ook op Heads Up met enige regelmaat terug. De speelse ritmes en de diepe bassen geven de muziek van Warpaint nog steeds een bezwerend karakter en door dit bezwerende karakter werd ik op een gegeven moment toch weer gegrepen door de muziek van de band uit Los Angeles.

Heads Up klinkt bij oppervlakkige beluistering misschien als een toegankelijk popplaat, maar wanneer je wat beter naar de tracks op de plaat luistert, hoor je al snel dat de dames van Warpaint het experimenteren nog altijd hoog in het vaandel hebben staan en misschien niet vies zijn van pop, maar ook de postpunk trouw blijven.

Hoe meer ik naar Heads Up luister hoe meer ik hoor en hoe beter de plaat wordt. De derde van Warpaint is zeker anders dan zijn twee voorgangers, maar heeft van alles te bieden. En als aan het eind een heerlijk dromerig gitaarliedje voorbij komt is de cirkel opeens weer rond. Gewoon weer een prima plaat. Erwin Zijleman

avatar van WoNa
3,0
'Love Is To Die' was een van de betere singles van 2014 op een album waar ik mijn draai uiteindelijk onvoldoende op vond. Dat risico is er met Heads Up ook, maar de verschillen tussen de twee bevallen me tot op heden prima. De aanpak onder de dreamy vocalen is geregeld directer, waarbij de zalvende, maar stevige baspartijen en de staccato gitaren direct opvallen. The Cure van lang geleden hoor ik er regelmatig in. De combinatie van het zweverige, soms spookachtige geluid met de strakkere onderlaag, maakt veel nummers een stuk interessanter om naar te luisteren dan de twee voorgaande platen.

Daarnaast is er meer dan genoeg ruimte voor sonische ingrepen en experimenten. Allerlei lagen zitten door de muziek heen verweven, wat af en toe zelfs de vraag oproept: wat hoor ik hier eigenlijk? Dat maakt van Heads Up ook nog eens een fascinerende plaat.

Welke kan het uiteindelijk op gaat vallen, durf ik nog niet te zeggen. Vandaar voor nu ***. Dat kan meer worden in de toekomst, maar zeker niet minder. Daar heb ik meer luisterbeurten voor nodig. En in het enorme aanbod dat momenteel voorligt, wordt dat dus een bepalende factor. Ik ben benieuwd.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

avatar van gherdt
2,0
Wat een frustrerend saaie, eenvormige, langdradige en irritante plaat is dit geworden zeg. De dalende lijn was met Warpaint (2014) al enigszins ingezet dus de verwachtingen waren laag maar dit is wel een echte domper zeg...... Geen hooks, geen gitaarpracht, geen tempowisselingen of spannende breaks; een dreinende brij aan nikserigheid. Gelukkig hebben we The Fool nog.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:20 uur

geplaatst: vandaag om 10:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.