menu

PARTYNEXTDOOR - P3 (2016)

Alternatieve titel: PARTYNEXTDOOR 3

mijn stem
3,09 (11)
11 stemmen

Canada
R&B
Label: OVO

  1. High Hopes (7:22)
  2. Don't Run (4:03)
  3. Nobody (4:10)
  4. Not Nice (3:22)
  5. Only U (2:55)
  6. Don't Know How (2:54)
  7. Problems & Selfless (3:37)
  8. Temptations (2:43)
  9. Spiteful (5:35)
  10. Joy (3:15)
  11. You've Been Missed (4:00)
  12. Transparency (3:50)
  13. Brown Skin (3:58)
  14. 1942 (5:41)
  15. Come and See Me (3:55)

    met Drake

  16. Nothing Easy to Please (4:23)
totale tijdsduur: 1:05:43
zoeken in:
avatar van Reijersen
2,5
PARTYNEXTDOOR lijkt zomaar een naam maar is dat geenszins. Protegee van Drake en productioneel verantwoordelijk voor Rihanna’s wereldwijde hit Work. Hij schrijft en produceert trouwens wel vooral voor anderen. Zo af en toe komt er dan in de vorm van een LP of EP werk uit op eigen naam. De hoeveelste dit is raad zich in de titel al raden. Hoe de Canadees het voor zichzelf doet gaan we zien.

Het album opent met High Hopes. Een nummer en muziek die je duidelijk niet voor de vocalen moet beluisteren. Aan de andere kant juist wel voor de productie en dan met name de diepe bassen die we hier horen. Don’t Run biedt daarop nog meer diepe bassen en nog zo zielloze vocalen.
Op Nobody worden de bassen nog wat dieper en de claps nog wat harder. Daarbij worden de vocalen nog meer vervormt. Het hinkt dus wat op twee kwaliteiten. Al is het op Not Nice wel iets anders. De bassen zijn wat minder diep en de swing is hoger. Het nummer is qua sfeer sowieso wat luchtiger als al het voorgaande.
Only U is dan juist wat korter en energiek, waar Don’t Know How juist weer die dikke bassen laat horen, eveneens wat meer melodie in de zanglijnen. Een goede verbetering naar mijn idee.
Problems & Selfless is erg zompig, veel zompiger wordt het niet. Net als ook niet veel minder opvallend wordt als met Temptations. Op Spiteful neemt dan juist de gitaar de hoofdrol op zich, waar Joy een stuk rustiger is, maar wederom met gitaar. Dit vind ik een sterk nummer, ook vocaal.
Die rust wordt nog wat meer gebracht met You’ve Been Missed. De beats zijn wel aanwezig en over de gehele linie is het prima. Daar waar Transparecy juist volledig om de brommende productie gaat. Dik en vet aangezet en zang die geen zang te noemen is. Nog minder ben ik het spreken over het rommelige en bellende Brown Skin. Snel vergeten en door met 1942. Een nummer dat door stoomt zonder ergens te overtuigen. Een vrij zwak nummer wederom.
Come and See Me komt nooit ergens helemaal los. Verder is het ook wat saai en die Drake voegt ook maar weinig toe. Afsluiter Nothing Ease to Please is een nummer waarop het devies rechtdoor en klaar lijkt te zijn.

(bron: Opus de Soul)

Gast
geplaatst: vandaag om 07:30 uur

geplaatst: vandaag om 07:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.