menu

Dawes - We're All Gonna Die (2016)

mijn stem
3,50 (16)
16 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: HUB

  1. One of Us (4:54)
  2. We're All Gonna Die (5:05)
  3. Roll with the Punches (4:25)
  4. Picture of a Man (4:20)
  5. Less Than Five Miles Away (4:56)
  6. Roll Tide (5:28)
  7. When the Tequila Runs Out (4:44)
  8. For No Good Reason (4:20)
  9. Quitter (3:51)
  10. As If by Design (4:16)
totale tijdsduur: 46:19
zoeken in:
When the Tequila Runs Out klinkt alvast erg goed

avatar van geulink
4,0
Dawes verbreed de horizon en zet met het nieuwe album een volgende stap.

First listen alhier. Eerste klas aanrader.
First Listen: Dawes, 'We're All Gonna Die' : NPR

avatar van Martijn Koetsier
4,0
Echt een knappe plaat zeg. Zo'n beetje alles doen om uit je comfort zone te ontsnappen en dan toch nog met zo'n samenhangend geheel komen. Op basis van de eerste tracks dat ik dat het vooral een schets zou moeten worden om nieuwe wegen te verkennen, als opmaat voor een volgende release. Maar onder al die nieuwe geluiden liggen nog steeds prachtig geschreven liedjes, geweldig.

Hendrik68
Wat is er met Dawes gebeurd? De revelatie van Take Root 2015 waar bij afwezigheid van een toetsenist een heerlijke rauwe rockshow werd weggeven. Van deze rauwheid is op dit album helemaal niets terug te horen. Neem alleen de begintonen al. Sporadisch is er een lekker deuntje te vinden, zoals Roll Tide, maar zelfs die laten ze verzuipen in totaal nutteloze bijgeluidjes. Picture of a man en afsluiter As if by design zijn werkelijk lachwekkend.

We're all gonna die, ja op deze manier zeker.Uitstekende band dat Dawes, maar nu even niet. Ik ga uit van een incident.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Dawes - We're All Gonna Die - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De uit North Hills, California, afkomstige band Dawes debuteerde zo’n zeven jaar geleden met een titelloze plaat, waarop de band, samen met producer Jonathan Wilson, een buitengewoon fraai en authentiek Laurel Canyon geluid liet horen.

Sindsdien ben ik Dawes eerlijk gezegd wat uit het oog verloren, maar sinds de release van hun vijfde plaat ben ik weer bij de les.

Het niet erg optimistisch maar wel realistisch getitelde We’re All Gonna Die, laat een duidelijk ander geluid horen dan het debuut van zeven jaar geleden.

Samen met producer Blake Mills, overigens lid van een vroege versie van Dawes en als muzikant met Heigh Ho nog goed voor een van de betere platen van 2014, heeft Dawes gekozen voor een geluid waarin ruimte is voor uiteenlopende invloeden. Het vintage Laurel Canyon geluid van het debuut is verruild voor een fris geluid waarin zowel organische als elektronische klanken hun weg hebben gevonden.

Het is een geluid waarin nog altijd volop ruimte is voor invloeden uit het verleden, maar het zijn niet de invloeden die je verwacht van Dawes. Bij beluistering van We’re All Gonna Die had ik afwisselend associaties met de Amerikaanse soft-rock uit de jaren 70, de platen van Paul Simon uit de jaren 80 en 90, het gehele oeuvre van 10cc, af en toe wat van The Eagles en heel soms wat van het acceptabele werk van Maroon 5. Namen die tijdens de laatste beluistering op kwamen zijn die van Tom Petty, The Doobie Brothers en Jackson Browne.

Al deze invloeden zijn verwerkt in een toch ook wel eigentijds geluid en gegoten in vrijwel zonder uitzondering buitengewoon lekker in het gehoor liggende songs, al zijn het ook songs waarin ruimte is voor experiment of subtiele passages.

In muzikaal opzicht valt er volop te genieten, al moet je natuurlijk wel open staan voor de wat gladde productie en de vele funky escapades van Dawes. Uit de recensies die tot dusver zijn verschenen blijkt dat We’re All Gonna Die van Dawes een plaat is waar je van houdt of die je verafschuwt. Zelf schaar ik mezelf absoluut in de eerste categorie.

Dawes durft op haar vijfde plaat nadrukkelijk buiten de eigen lijntjes te kleuren, kiest een fraai evenwicht tussen lekker in het gehoor liggende popmuziek en muzikaal avontuur en balanceert af en toe misschien op de grens van kunst en kitsch, maar blijft altijd aan de juiste kant van de streep.

Iedere keer dat ik naar We’re All Gonna Die van Dawes luister hoor ik weer nieuwe dingen en duikt weer meer vergelijkingsmateriaal uit vervlogen tijden op (zo hoor ik nu opeens iets van Electric Light Orchestra). Iedere keer dat ik naar de vijfde van Dawes luister is het ook weer wat meer genieten. Heerlijke en interessante plaat dus wat mij betreft. Erwin Zijleman

avatar van WoNa
3,0
We're All Gonna Die' is een plaat met een maar. Hoewel Dawes vaak schoonheid weet te treffen, is er ook een deel dat mij niet raakt. Dat heeft volledig te maken met de reden waarom the Eagles mij deels niet raken, Crosby & Nash, soms zelfs met Stills & Young er bij dat niet doen. Iets in de melodie, akkoorden, uitvoering, raakt mij niet, maar dan ook geheel niet. Terwijl ik wel hoor dat het mooi is en goed, doet het mij niets. Het zal iets in het water in Californië zijn.

Gelukkig geldt dat niet voor de hele plaat. Er zijn momenten waarop het allemaal bij elkaar komt en ik zit te genieten van de nieuwe Dawes. Dat zit kennelijk in heel kleine dingen. Een ritme dat verandert of een melodielijn die spannend wordt aangevuld. Verschillende nummers kennen die elementen en dan zit ik op het puntje van mijn stoel.

Een waarheid als een koe deze titel, maar nu nog even niet. Er komt nog teveel leuke muziek aan is mijn inschatting.

Lees het hele verhaal hier op WoNo Magazine.

avatar van Tonio
3,0
Erwinz merkt hierboven terecht op dat Dawes op dit album buiten de lijntjes kleurt. Maar dat had van mij beslist niet gehoeven. Vooral de inzet van electronica doet de muziek van Dawes geen goed. Nee, ik ben geen fan van de productie van Blake Mills.

Maar er is nog iets wat mij tegenvalt: waar ik bij All You Favorite Bands nog opmerkte dat er een stijgende lijn zat in de kwaliteit van de songs is er op dit album sprake van een daling. Nee, geen enkel nummer beklijft en dat is jammer ...

Gast
geplaatst: vandaag om 02:59 uur

geplaatst: vandaag om 02:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.