Riverside - Eye of the Soundscape (2016)

Vriendjes van Stephen Wilson en daarom per definitie interessant? Gezien de hoge stemmen op hun vorige platen moet dat haast wel

Ja, hier is ze dan. Het laatste wapenfeit van Duda en co.

Een volledig instrumentale plaat met 4 nieuwe nummers die al goed zijn voor meer dan een halfuur luisterplezier. De rest is niet meer dan een herwerking van nummers die eerder werden uitgebracht op voorgaande albums.

Ik kijk hier toch bijzonder veel naar uit. De bonus cd's van de afgelopen twee albums zijn geweldig, ben dan ook zeer benieuwd hoe dit album gaat uitpakken.

Vandaag binnen gekomen! Ik kijk er al enorm naar uit!

De eerste " instrumentale" Cd die in mijn eindlijstje komt...

Ik heb precies hetzelfde clayhill. Na een eerste luisterbeurt ben ik zo omver geblazen. Vanmiddag de cd maar even ophalen en dan vanavond in alle rust nog eens beluisteren.

Label is overigens InsideOut. Ik lees hier dat het de zwanenzang van Riverside zou zijn. Ik dacht dat ze van plan waren om in 2017 weer de studio in te duiken...

Klopt ze hebben een tijdje terug aangegeven als trio door te gaan, zie de toekomstplannen.

Dit heeft voor het grootste gedeelte natuurlijk niets van doen met de Riverside zoals we die hebben leren kennen. Soundscapes in de titel is inderdaad heel toepasselijk en persoonlijk kan ik hier vrij weinig mee. Op naar een nieuwe echte plaat met songs zou ik zeggen.

Nee, de oude Riverside bestaat niet meer pos. Het blijft hoe dan ook muziek zonder gitaren... Zo heb ik het althans begrepen. Dan kan het natuurlijk altijd harder klinken dan dit, maar als ik het goed begrepen heb biedt dit album redelijk wat inzicht in de nieuwe koers.

Wat bedoel je met nieuwe koers? Volgens mij zullen ze gewoon de draad weer opnemen en volgend jaar met een nieuwe plaat komen die vergelijkbaar is met het vroegere werk. Helaas is Piotr G. daar niet meer bij. Wat deze plaat betreft is dit een soort van afscheid van Riverside in die formatie. Het is het laatste album waar ze alle 4 aan werkten.

Ik las een interview, ik weet niet meer waar, waarin ze zeiden te kiezen voor een nieuwe koers waardoor ze wellicht veel oude fans zullen verliezen. Ze kiezen daar echter bewust voor.

Veel fans verwachtten dat ze zouden stoppen na dit album vanwege het overlijden van de gitarist. Maar ze gaan inderdaad als trio door en zullen op volgende albums gebruik maken van gastgitaristen.

Dit album is dus geen voorbode voor wat gaat komen, maar eerder een eerbetoon aan Piotr Grudziński en geldt als afsluiting van een hoofdstuk. Dit is immers het laatste album met Piotr op de gitaar. (Een beetje vergelijkbaar met Pink Floyd's laatste album eigenlijk.) Het volgende album zal wel weer wat steviger zijn vermoed ik.

Ik kan hier best goed naar luisteren. Je moet er wel voor in de stemming zijn denk ik.

Ze gaan gewoon door met diverse bevriende gastgitaristen live en een vermoedelijk weer wat hardere koers voor het volgende album. Ik neem aan gewoon met gitaren. Deze plaat heeft bijna geen raakvlakken met de Riverside die ik in ieder geval heel graag hoor.

Het is voornamelijk zo dat dit hele album gefocust is op deze stijl, waar het eerder nog tot bonus cd's bleef. Nieuw is dit zeker niet, kijk naar de Lunatic Soul albums waar eenzelfde stijl de boventoon voert. Ook Memories in My Head komt bij mij bovendrijven. Sowieso zijn soundscapes wel te horen in de oudere nummers, alleen hebben ze nooit de boventoon gevoerd.

Ik verwacht trouwens niet dat dit de nieuwe richting zal worden, ze zullen ongetwijfeld teruggrijpen op het bekende geluid voor een nieuwe trilogie. Wel is de kans groot dat de soundscapes een groter deel van de muziek zullen worden.

Maargoed ik wacht nog steeds op een vervolg op ADHD, de metal achtige stijl beviel mij erg goed en dat zou ik ze nog wel eens willen horen doen.

Eye of the Soundscape mag gezien worden als een buitenbeentje. Het is feitelijk geen rockalbum. Maar een ambientplaat met progressieve invloeden. Het zit allemaal héél knap in elkaar. Maar wat de plaat wat tegenzit is gewoon het genre. De koers die ze hier varen staat bijna haaks op wat ze eerder uitbrachten. Ik zeg wel bijna, omdat er toch wat raakvlakken zijn, zoals legian al eerder aangaf. Dit album zal voor sommige liefhebbers niet op veel enthousiasme kunnen rekenen. Maar ik vind het een heel geslaagd album ook al moet je er zin in hebben.

Instrumentale dubbelaar van deze polen, die hier doen waar ze niet zo goed in zijn. De veelal erg lang uitgesponnen tracks, vol subtiele electronica, kabbelen maar een beetje door, zonder echt interessant te worden. Slecht is het dan ook weer niet, daar zijn de songs te sfeervol en gewoonweg te goed voor, maar het is een hele opgave dit aandachtig te blijven volgen. Voor op de achtergrond kan het album geen kwaad, maar ik hoop niet dat dit een blijvende koerswijziging voor de band betekent. Pak die gitaren maar weer op, is dan ook mijn advies.

Een ongelofelijk fijne plaat van de heren. De Night Session heeft mij toen volledig omvergeblazen. De stijl kan ik dan ook goed waarderen en voegt een fijne afwisseling in de collectie. Het album zelf is dan wel weer een echte verzamelaar, terwijl ik toch op meer nieuwe muziek had gehoopt. De 4 nieuwe nummers zijn dan wel elk weer van prima kwaliteit en een genot om te horen. De toevoeging van de twee remixes is dan wel weer leuk, de oudere albums komen hier eigenlijk nog nauwelijks voorbij (met zoveel goede albums wordt het kiezen steeds lastiger), dus dit trekt wel om de oude albums weer eens te draaien.

Wat moet ik er nog meer over zeggen. Het is een ongelofelijk fijne plaat, een heerlijk sfeervol album en een geweldig afscheid. Niet de standaard stijl zoals je misschien verwacht, maar zeker niet zo 'nieuw' als sommige doen voorkomen.

Opnieuw een geweldige plaat van de heren, die doet smaken naar meer.
4.5*

Het ligt volledig aan mij dat ik geheel - of grotendeels - instrumentale platen zelden of nooit interessant vind. Een enkele soundscape of instrumentaaltje, daarentegen, kan best heel mooi zijn. Op het laatste album van Lunatic Soul bijvoorbeeld storen de soundscapes nauwelijks of zijn deze juist aangenaam en contrasteren ze op bepaalde momenten heel fraai met de zangpartijen. Echter, een heel album vol geluidslandschappen en instrumentale nummers is voor mij een beetje teveel van het goede. Ik ben een echte liedjesmens. De volledig instrumentele platen - bij klassieke muziek is dit gek genoeg andersom - komen bij mij zelfs bijna de kast niet meer uit. Hoe goed of hoe mooi deze platen ook zijn. Er ontbreekt dan namelijk 'iets' en dat 'iets' is nu precies datgene wat van deze Riverside frontman Mariuz Duda het meest aantrekkelijke voor mij is en dat is de zang. Op dit nieuwe (verzamel)album wordt er dus niet of nauwelijks gezongen of het moeten de angelchoir-achtige klanken zijn, waar de zang meer als instrument wordt gebruikt. Op een plaat als deze heb ik dus geen echte klik met de artiest en zijn muziek.

Een afscheid van Piotr Grudziński en een mooi eerbetoon aan deze veel te jong gestorven gitaartopper zal het ongetwijfeld zijn, maar deze Riverside sla ik vooralsnog liever over, al vind ik het titelnummer best heel mooi klinken.

Mocht je in slaap zijn gevallen na deze mooie plaat, dan heb ik hier een steviger 'tussendoortje' van dezelfde Duda, maar dan met ander co.

Tenslotte ook niet de minsten!

Meller Golyzniak Duda

Toch een halfje erbij! Dit omdat ik net tijdens het fotosjoppen - en met deze plaat op de achtergrond - merkte dat ik voor mijn gevoel plus minus een halve meter boven mijn bureau aan het zweven was. Dan ben je blij met een draadloze muis...

Gisteren de 2xlp + cd versie aangekocht.
De tracklist van de lp komt niet overeen met de cd.
De tracklist die hier op mume staat komt dus ook niet overeen met de lp maar wel met de cd.

Over de plaat zelf kan ik nog niet veel zeggen, tenzij dat het me wel intrigeert.

Oh wat kan ik genieten van deze plaat vol soundscapes.
Het eerste nummer eindigt in een schoonheid die voor mij nog maar zelden is geëvenaard.

Ik kan begrijpen dat sommigen deze plaat niet kunnen uitzitten omdat er mss te weinig spanning in de nummers zit, toch kan ikzelf de schoonheid wel waarderen.

4,5* is dan ook volledig verdiend voor mij

In zijn soort is dit gewoon een heel fijne release. De diverse tracks zijn mooi samengesteld uit melodie, vage geluiden en concrete beats. In dit ambient achtige genre beweeg ik me nauwelijks, omdat het me gewoonlijk te zweverig is. Hier is de balans dermate mooi afgemeten dat ik erop betrapte dit regelmatig weer op te zetten. Bij voorbaat had ik dat zeker niet verwacht en zo heb ik er weer een mooie Riverside release bij. Het is er eentje die niet typisch Riverside is, maar nauwelijks zwakke plekken kent.