Heerlijk bluesplaatje. "Tje" want hij duurt niet bijzonder lang. Toch wel heerlijk om in meegenomen te worden. In het begin van mijn blues-periode heb ik altijd even moeten wennen aan Hooker omdat ie altijd het hele nummer in één akkoord blijft hangen. Toch heeft dat ook juist iets hypnotiserends, zoals Ronald al aangaf.
Dit is één van de weinige platen die ik ken waarvan ik, mits gedraaid op het juiste moment, de "blues" bijna letterlijk onder m'n huid voel. Zo puur, zo echt voelt deze plaat aan. De begeleiding doet nergens uit de hoogte, is eigenlijk zo kaal mogelijk. Drums en bass. Ik hoor nog wel een zacht backing-gitaartje links, en op het nummer "Money" komt nog een verdwaalde saxofoon voorbij, maar daarmee houdt het wel op. Productietechnisch is deze plaat, zeker gezien het geboortejaar, wel in orde. Enige muggenzifterij van mijn kant zou zijn dat Hooker iets te ver van de microfoon af zit. Maar in de opstelling zoals op deze plaat is dat wel vaker het geval.
Ik ken John eigenlijk alleen van deze plaat, en van zijn tijd bij het Chess label, waar hij ook zeker vermakelijke kost heeft uitgebracht. Ik vrees dat ik de Hooker-horizon toch maar eens verder ga verkennen, nu ik deze plaat na een aantal jaren weer heb opgelegd. Gewoon via de iPod classic