Ha, ook ik ben hier gekomen via het boek met 1001 albums die je moet luisteren
. Dit album was ik van mijn lang zal ze leven nooit tegengekomen. Het is close harmony en dan dat country-geriedel eronder. Echt veel mis je er niet aan, maar stiekem vind ik het wel jolig klinken. Alleen jammer dat het veel van hetzelfde is. Sommige liedjes hebben telkens hetzelfde patroon. Muzikale armoede noem ik dat, als je niet eens een nummer kunt opdelen in een coupletje en een refreintje. Ik kan er dus niet urenlang van genieten, maar voor even is het wel okee.
Speciale aandacht overigens voor Knoxville Girl! In dit nummer wordt zonder blikken en blozen gezongen hoe een meisje zomaar met een stok wordt dood geslagen en in het water gedumpt wordt. Erg bizar allemaal en je verwacht dat soort teksten ook niet van zulke godvrezende muzikanten. Uiteindelijk las ik later dat de ene broer (Ira) van dit duo toch minder vroom was en verschillende huwelijken en de nodige drank verslond.