menu

Pendragon - The World (1991)

mijn stem
3,57 (78)
78 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Griffin

  1. Back in the Spotlight (7:39)
  2. The Voyager (12:15)
  3. Shane (4:25)
  4. Prayer (5:21)
  5. Queen of Hearts (21:46)
  6. And We'll Go Hunting Deer (7:14)
  7. Sister Bluebird * (7:48)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 58:40 (1:06:28)
zoeken in:
3,0
Dit album is gewoon zo ontzettend mooi. Ik heb Pendragon nog niet zo lang geleden ontdekt en hoorde eerst het album Kowtow van hun. Dat is een sterk album en ik was wel aardig onder de indruk. Maar pas toen ik dit album hoorde was ik totaal overdonderd en helemaal verkocht. Wat een emotie, wat een schitterende mysterieuze klanken. Het eerste nummer valt nog mee, maar de volle 12 minuten van The Voyager is ademloos luisteren en kippenvel voor mij. Dan de mooie wat kortere nummers Shane en Prayer waarvan vooral Prayer erg mooi is. En dan is daar Queen of Hearts, een prachtstuk van ruim 20 minuten en net als bij The Voyager kan ik daarbij alleen maar ademloos luisteren en genieten. And We'll Go Hunting Deer maakt het geheel mooi af, maar valt eigenlijk in het niets bij al het vorige.

Dit album is een must-have voor elke zichzelf respecterende (neo)prog fan en voor liefhebbers van Marillion / Pink Floyd

avatar van bonothecat
4,0
Inderdaad prachtig album the world. Alleen er is 1 album van pendragon nog briljanter en dat is The Window of Life.

avatar van Jester
3,5
Als er één album van Pendragon meer aandacht verdient is het The Jewel, het debuutalbum. Allemaal nog wat minder gepolijst en af dan bijvoorbeeld dit album, maar meer passie en gevoel.

3,0
Niet mee eens, The Jewel is zeker mooi.. maar dit is toch wel de Pendragon-klassieker. En ik ben niet de enige die dit vind. Alles wat Pendragon hierna heeft gemaakt leek hierop (behalve Believe dan).

avatar van Jester
3,5
Dat jij niet de enige bent die dat vindt zegt mij niet zoveel, hoor. En het feit dat alles wat Pendragon gemaakt heeft hier op lijkt al evenmin.

Maar even serieus, ik zal dit album binnenkort weer eens beluisteren, en kijken of mijn waardering verhoogd dient te worden.

3,0
Nee ik weet dat dat niet zoveel hoeft te zeggen, maar ik wou het toch even kwijt

Maar ook ik even serieus, ik zal ook binnenkort weer eens The Jewel opzetten.

avatar van Jester
3,5
En zo blijven we elkaar lekker bezig houden, en dat is ook wat waard.

avatar van Casartelli
3,0
Casartelli (moderator)
obsessed schreef:

Niet mee eens, The Jewel is zeker mooi.. maar dit is toch wel de Pendragon-klassieker. En ik ben niet de enige die dit vind. Alles wat Pendragon hierna heeft gemaakt leek hierop (behalve Believe dan).

Hélemaal mee eens. Toevallig ken ik The window of life met afstand het langst, vandaar dat die bij mij de hoogste waardering krijgt. Voor deze: 2½*

avatar van Jester
3,5
Nou, ik heb de daad bij het woord gevoegd, en het album nog eens beluisterd, en voor mij springen er twee nummers uit: The Voyager, maar dan met name het tweede gedeelte, en Queen of Hearts, maar daar hadden ze net iets eerder moeten stoppen, want The Last Waltz doet een beetje afbreuk aan het eerste gedeelte (ze hebben trouwens erg goed naar Misplaced Childhood geluisterd toen ze The Last Waltz schreven). Voor het overige vind ik het allemaal een beetje te makkelijk, inspiratieloos om een écht topalbum op te leveren. Maar goed, ik maak er 3,5 van.

avatar van ChrisX
Ik moet zeggen dat ik de hoge status van The World binnen het progwereldje ook niet zo heel erg snap. Productioneel is het niet sterk en dat durf ik ook wel te stellen van een groot deel van de nummers op dit album. De opvolgers hier van, The Window Of Life, The Masquerade Overture en Not Of This World, zijn allemaal albums die gebaseerd zijn op wat met bracht op The World maar dan toch wel een stukje beter wat mij betreft.

avatar van Torch
4,5
Met dit album heeft Pendragon zijn sound gedefinieerd, om daar vervolgens heel lang maar weinig van af te wijken.

Degelijke progplaat, kent nauwelijks zwakke momenten.
Aanrader.

4,5 ster

avatar van DikkeDarm
4,5
ook deze net als the window of life hou je van dit genre gewoon kopen (of downen) 4,5 point for me....meesterlijke stukken van het het genre kippenvel!

avatar van sander.h
4,0
Wat mij betreft een symfo-klassieker.
Nick Barrett klinkt op deze cd gelukkig nergens echt vals, iets wat mij op latere cd's nog wel eens stoorde. The Voyager, Shane en Queen of Hearts zijn topnummers. In tegenstelling tot andere luisteraars vind ik het einde van Queen of Hearts (The Last Waltz) eigenlijk wel een mooie afsluiter van deze epic. Verder briljant gitaar en toetsenwerk. Nog wel een half puntje aftrek vanwege het zeurderige And We'll Go Hunting Deer, daar ontbreekt iedere vorm van spanningsboog wat mij betreft. Maar als geheel: top.

bikkel
Een vrij aardige plaat. Maar voor mij geen klassieker.
Pendragon maakt sfeervolle symforock met knap gitaarspel van leider Nick Barret.
Als vocalist boeit hij mij veel minder. Er zit te weinig diepte in zijn stem, om een heel album te blijven boeien.
Daarbij is de groep verre van origineel,dit is niet vervelend, maar
qua structuur blijft de band toch een beetje in het zelfde hangen.
Er is goed naar Camel en Pink Floyd geluisterd, en dit zijn duidelijk
grote inspiratie bronnen.
Het is het voor mij allemaal net niet.

3,0
Sfeervolle plaat. Muzikaal vind ik het niet bijzonder veel voorstellen. De gitaarsolo op de voyager vind ik wel erg mooi en goed opgebouwd. Maar de nummers die daarna volgen klinken wel een beetje kinderachtig als je het mij vraagt. Vooral dat nep-pianootje aan het begin van Queen of hearts.

avatar van willemdeux
Jammer dat queen of hearts geen geheel is maar uit 3 losse gedeeltes bestaat net zoals op cd "pure" dat comatose uit 3 losse gedeeltes bestaat. De rest compl;imenten aan pendragon

avatar van itbites
4,0
Voor mij de eerste kennismaking met Pendragon, en destijds ingeslagen als een bom. Met name door het gitaarwerk van Nick Barrett en de sfeervolle dingen die op dit album gebeuren, met name de magische overgang in The Voyager. Daarnaast is Queen of Hearts natuurlijk een epic al vind ik het blije The Last Waltz dan weer wat minder, net als het saaie "And We'll Go Hunting Deer". Van Shane krijg ik keer op keer kippenvel, en wel bij "Oh and Shane, the friends we make old seem somehow to drift away".
Productioneel inderdaad geen topper, maar het heeft voor mij zijn charme. Voor mij hoeft Nick's stem namelijk ook niet zo 'in your face' gemixt te worden en dat is toch ook één van de pluspunten van deze CD.... op het door mij hierna aangeschafte Kowtow bewees hij namelijk ook behoorlijk vals te kunnen zingen.

4 sterren waarvan er eentje voor de nostalgie is. Ik realiseer me dat als ik ergens anders was begonnen wat Pendragon betreft, dit heel anders had kunnen uitpakken.

avatar van Bluebird
3,0
Deze plaat (3e Pendragon aanschaf) heb ik lang niet meer gedraaid en de keren dat ik um draaide deed ie me een beetje saai en langdradig aan en is eigenlijk mijn minst gedraaide Pendragon. Niet bijster spannend en instrumentale echte hoogstandjes, het sleept zich wat voort. Desalwelteplus klinkt het sfeervol, soms wat te herkenbaar, en bij vlagen best lekker (Voyager, Queen Of Hearts) dus toch een voldoende.

avatar van ðe waan
3,5
Jester schreef:
(ze hebben trouwens erg goed naar Misplaced Childhood geluisterd toen ze The Last Waltz schreven).


Tja, de heren zijn niet bepaald bang hun invloeden wel erg duidelijk naar voren te brengen om niet te zeggen: kopiëren.

Te Last Waltz vertoont inderdaad wel erg veel gelijkenis met White Feather. Zoals Shane wel erg nadrukkelijk naar Pink Floyd knipoogt.

MindRuler
Opgevist uit een afprijsbak maar ben er niet bepaald kapot van.
Zeker niet slecht maar ik werd niet omvergeblazen door een "Waw"-gevoel.

avatar van sander.h
4,0
Zet Shane nog maar eens op MindRuler, en let eens op die heerlijke gitaarpartijen. Voor mij is dat Waaaaw!

MindRuler
Ik ga deze zowiezo nog een kans geven, sander. Vandaar dat ik hem nog geen punten heb gegeven.

avatar van Brunniepoo
4,0
Hmm, ik vind Shane juist weer een vervelend zeiknummer (met name door de tekst), net als Prayer overigens. Toevallig speelde de band vorige maand beide nummers, had wat mij betreft niet gehoeven, misschien wel het minste wat ze speelden.
Het album is een aardig begin van hun sound, maar eigenlijk alleen The Voyager kan zich wat mij betreft meten met de nummers van The Window of Life en The Masquerade Overture. Back in the Spotlight is een goede opener, zowel van dit album als voor concerten, And we'll go hunting deer vind ik in tegenstelling tot sommige anderen wel mooi, al vind ik de akoestische versie van A Rush of Adrenaline mooier. Queen of Hearts mist een beetje de samenhang die nodig is voor een epic, maar ook hier vind ik de meedeiner The Last Waltz erg geslaagd, blijft eindeloos in je hoofd hangen

avatar van uffing
4,0
Shane ben ik ook niet zo weg van, maar The Voyager is formidabel.

avatar van sander.h
4,0
uffing schreef:
Shane ben ik ook niet zo weg van, maar The Voyager is formidabel.


The Voyager is inderdaad ook top, met die kippenvel-overgang in het midden!

avatar van Jumpjet
3,5
MindRuler schreef:
Opgevist uit een afprijsbak maar ben er niet bepaald kapot van.
Zeker niet slecht maar ik werd niet omvergeblazen door een "Waw"-gevoel.


The World is de eerste van drie albums (de andere zijn The Window of Life en The Masquerade Overture) die ik erg veel op elkaar vind lijken. En eerlijk gezged vind ik The World de minste van de drie. De produktie van deze plaat klinkt nogal koeltjes, misschien ligt het daaraan.
Na track 5 kan de stopknop ingedrukt. We'll go hunting deer is een zeiknummer van jewelste.

Ik behoor overigens tot het kamp dat Shane een erg goed nummer vind. Is trouwens één van die Pendragon songs die ik erg naar Pink Floyd vind neigen (niks mis mee)

avatar van Brunniepoo
4,0
[quote]Jumpjet schreef:


The World is de eerste van drie albums (de andere zijn The Window of Life en The Masquerade Overture) die ik erg veel op elkaar vind lijken. quote]

Nou mag volgens mij Not of this world ook best in de rijtje. Althans, qua stijl. Qua niveau zit die er wat mij betreft toch een flink stuk onder.

avatar van Brunniepoo
4,0
Sister Bluebird hadden ze overigens van mij ook wel weg mogen laten, vind het een verschrikkelijk saai nummer.

avatar van Bluebird
3,0
Mijn zuster kan ook enorm zeiken.

avatar van Prog66
3,5
Een teken van leven van een band die hier een album aflevert waarop ze heel erg op zoek zijn naar hun eigen identiteit.

Maar zoals we anno 2020 weten is het in de loop der jaren met het ontwikkelen van een eigen geluid gelukkig helemaal goed gekomen.

Niet bijster origineel, maar al met al best aangenaam om zo af en toe eens af te spelen.

avatar van vielip
3,5
Ja hoor, prima plaat! niet origineel? Maakt mij nooit zoveel uit. Als het maar lekker klinkt. En dat doet deze voor het overgrote deel wat mij betreft.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:15 uur

geplaatst: vandaag om 09:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.