The Brandos - Nowhere Zone (1998)

Dit was eigenlijk een restjesalbum. Het zegt dus wel wat over de kwalificaties van een band als zelfs de kliekjes vier sterren waard zijn. Ik hoop dat dat niet verkeerd wordt verstaan want het (donkere) album is wel degelijk een sfeertechnische eenheid zonder zwakke plekken.

Mooi idd.
Het tweede nummer doet men geen enkele moeite om de invloed van CCR weg te steken..
Het lijkt echt alsof Foggerty er een zijproject op nahield ;-

vinejozegt:Iinderdaad steekt voorman Dave Kincaid zijn voorliefde voor Fogerty/CCR niet onder stoelen of banken. Deze cover is ook behoorlijk natuurgetrouw en dus eigenlijk ook niet minder dan het origineel - of hij daarmee noodzakelijk is is een ander verhaal. Op het debuut stond ook al een nummer van Fogerty (Walking on the water) en die vond ik meer toevoegen, in de sfeer van het album en onthulde een minder bekende parel van Fogerty. Kincaid - een geweldige gitarist overigens - heeft een vergelijkbare rauwe stem die zich goed voor blues en rock leent. Wat ook overeen komt is een zekere tijdloosheid, men probeert niet in een tijdgeest, trend of een hokje te passen. CCR stond al wat haaks op de hippierage met toch meer 'geaarde', solide en doorvoelde rock. The Brandos zijn soms hard maar weer niet punky en tevens pasten ze niet in de grungetrend. Dat heeft ze ook wel opgespeeld; tijdloos zijn maar ook nergens bij horen en daardoor buiten de boot vallen. Verder is The Brandos ook (regelmatig) meer folky en/of lyrischer dan Fogerty/CCR. ik vind ze kwalitatief van dezelfde 'league' maar ze hebben dat qua aandacht en waardering helaas niet zo mogen ondervinden.