menu

Van Morrison - The Healing Game (1997)

mijn stem
3,77 (64)
64 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Polydor

  1. Rough God Goes Riding (6:18)
  2. Fire in the Belly (6:34)
  3. This Weight (4:37)
  4. Waiting Game (5:56)
  5. Piper at the Gates of Dawn (3:53)
  6. Burning Ground (5:37)
  7. It Once Was My Life (5:10)
  8. Sometimes We Cry (5:14)
  9. If You Love Me (5:01)
  10. The Healing Game (5:16)
  11. Look What the Good People Done * (5:42)
  12. At the End of the Day * (4:30)
  13. The Healing Game * (4:28)
  14. Full Force Gale '96 * (3:34)
  15. St. Dominic's Preview * (6:44)
  16. The Healing Game * (7:41)
  17. Fire in the Belly * (5:24)
  18. Didn't He Ramble * (6:11)
  19. The Healing Game * (5:15)
  20. Sometimes We Cry * (8:22)
  21. Mule Skinner Blues * (4:32)
  22. A Kiss to Build a Dream On * (4:29)
  23. Don't Look Back (With van Morrison) * (6:42)
  24. The Healing Game (With van Morrison) * (5:09)
  25. Boppin' the Blues * (3:58)
  26. Matchbox * (4:07)
  27. Sittin' on Top of the World * (3:18)
  28. My Angel * (6:08)
  29. All by Myself * (3:27)
  30. Mule Skinner Blues * (4:34)
  31. Rough God Goes Riding * (5:40)
  32. Foreign Window * (3:53)
  33. Tore Down a la Rimbaud * (3:18)
  34. Vanlose Stairway / Trans-Euro Train * (4:55)
  35. Fool for You * (3:17)
  36. Sometimes We Cry * (5:30)
  37. It Was Once My Life * (5:02)
  38. I'm Not Feeling It Anymore * (7:24)
  39. This Weight * (4:20)
  40. Who Can I Turn To (When Nobody Needs Me) * (4:04)
  41. Fire in the Belly * (5:59)
  42. Tupelo Honey / Why Must I Explain * (6:49)
  43. The Healing Game * (5:50)
  44. See Me Through / Soldier of Fortune / Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin)* / Burning Ground * (13:32)
toon 34 bonustracks
totale tijdsduur: 53:36 (3:57:24)
zoeken in:
3,5
Geen bijzonder album, maar Sometimes We Cry, een duet met Tom Jones, mag er zeker zijn!

Allmusic
Heb je het album wel geluisterd? Er staat namelijk geen duet op met Tom Jones (die versie kun je terugvinden op Tom Jones' Reload).

Wat mij betreft het beste Van Morrison-album uit de 90'er jaren!

avatar van citizen
4,5
Tja, en toen bleef het drie jaren stil op MuMe...
Twee berichten bij Van Morrison? Dat geeft aan dat de muziekliefhebber aan deze voorbij is gegaan. Het is de vraag of dat terecht is.
Op de hoes afgaan is niet verstandig bij The Healing Game. Die zonnebril en die zwartwit-foto's maken hem nog chagrijniger dan gewoonlijk. Hier lijkt het alsof er een zakkenvullertje is gemaakt. Dat je dan denkt: Hij had na No Guru ('84) moeten stoppen, net als de Stones dat al na 1978 hadden moeten doen.
Maar na beluistering constateer ik dat het om één van zijn beteren gaat. Een gloedvol soulgeluid met een jazzy inslag - Van relaxed! Het komt qua gevoel dus zelfs in de buurt van Moondance...
Maar ook het gevoel dat hij meent wat hij zingt komt goed over, in bijvoorbeeld de titelsong - en had The Piper At The Gates Of Dawn ook niet op Veedon Fleece kunnen staan?
Ja, en toch is het geen herhalingsoefening. Morrison relativeert zichzelf behoorlijk in It Once Was My Life - zelfspot is een zeldzaamheid binnen het oeuvre. En de band die hier meedoet? Die is absoluut top! Dan klonken bepaalde meesterwerken uit de jaren zeventig qua speelgemak wel minder, zoals op Saint Dominic's Preview. En dat terwijl The Healing Game zich wat de lyriek betreft zich goed met dat album kan meten. Kortom een prachtplaat!

avatar van spinout
3,5
Ik vind het wel een herhalingsoefening, maar dat maakt bij Ivan niet zoveel uit. Het klinkt heel vertrouwd en herkenbaar, maar daardoor ook uiterst genietbaar. Maar wat ook inhoudt, dat ik met in het bezit zijn van slechts enkele Van Morrison albums eigenlijk wel klaar ben. Gelukkig is er Spotify, zodat ik ze toch lekker kan beluisteren.

avatar van Marco dB
4,0
Door mij ook vergeten jaren negentig plaat van Van the Man. Nu ik hem eens goed terughoor is dit toch wel een topper in het latere oeuvre van hem. Qua instrumentatie, vocaal en sfeer is het hier wel voor 80% raak.

avatar van Deranged
Rough God Goes Riding wellicht het donkerste nummer dat Van ooit opnam.

Daar waar deze bokkige meneer in zijn spirituele passages doorgaans toch eerder het lichtzinnige belicht.

Deze keer bepaald niet:

Daar waar licht kan bestaan zal men ook de donkerte moeten begaan.

Een zwaarmoedige profetie als het ware.

Omtrent een ruwe God die rauw gaat.

Nadat jij je weer eens misdragen had.

Net een tandje te ver over het randje deze keer, dan ga je dat krijgen.

Soms lanceer je jezelf er rechtstreeks in, geloof het of niet het gebeurt.

Mocht het gebeuren:

Let dan vooral ook op de erg mooie sax solo.

Van onze eigen Candy Dulfer misschien wel, weet ik even niet.

Die wederom aangeeft dat dit hier beslist geen geintje betreft.

2,5
Tis een fraai album echter zo als iemand eerder beweerde dat het neigt naar moondance dit werk heeft in de verste verte niets te maken met een album als Moondance.
Trouwens mooie bijdragen van een nog jeugdige mw C.Dulfer

avatar van Tonio
4,0
Als fan van Van beschouw ik de periode 1993-2006 als een mindere periode. Ik merk dat ik die albums meestal links laat liggen. Daarom ben ik nu bezig om deze albums weer eens opnieuw een kans te geven.

En over de gehele linie blijkt het niveau nu eigenlijk best wel mee te vallen. En dat geldt zeker voor The Healing Game, dat ik destijds zelfs maar met twee en een halve ster heb gewaardeerd. Ik weet niet wat mij bezielde, want ik deed het album geen recht.

Het gehele niveau is namelijk meer dan behoorlijk en er staan zelfs een paar erg fraaie nummers op.

avatar van Tonio
4,0
Sinds ik het laatste jaar de albums uit Van's (algemeen aangenomen) mindere periode 1993-2006 ben gaan draaien is mijn mening drastisch veranderd. Niet dat ik albums, zoals dit The Healing Game, even goed vind als zijn meesterwerken uit de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig.

Nee, dat niet. Maar ik merk wél dat ik het laatste jaar veel vaker zijn 'mindere' albums draai dan zijn algemeen erkende klassiekers. Vreemd, want over het algemeen werkt dat bij juist andersom en grijp ik meestal terug naar de klassiekers van een band/artiest.

Wat dit album betreft: er staat toch wel een fors aantal erg fraaie songs op!

Jongens wat jullie ook mogen zeggen Van Morrisson blijft toch een fantastische muzikant en een meester in zijn stijl. reality check Candy Dulfer een fantastische muzikant maar speelt helaas niet op deze plaat wel Leo Green op Sax ook helemaal niet slecht

avatar van Twinpeaks
4,5
Gewoon weer een kwalitatieve sterke plaat van onze gezellige dikkerd. Hij heeft het allemaal al weleens beter gedaan , maar de constante kwaliteit is toch ook wel van belang. Wederom ijzersterk ingespeeld en met een heerlijke nonchalance gezongen door Morrison. Prijsbeesten zijn hier Rough God Goes Riding met die prachtige sax en Waiting Game . Weet iemand of die expanded edition de moeite waard is ? Voor deze ruim ik wederom 4 sterren in. Van heeft me nog niet teleurgesteld.

avatar van Twinpeaks
4,5
Ondertussen de expanded aangeschaft en ik ben er wel blij mee. De sessions opnames zijn leuk een keer te horen en de collaborations doen wart overbodig aan ,daar die ook al op een aparte cd zijn verschenen. Maar evengoed geinig om erbij te hebben. De live plaat van Montreux 1997 laat Morrison horen die prima bij stem is , met een soepele subtiele band , die hier en daar het gas open gooit en de ouwe meester naar grote hoogten stuwt. Die blazers zitten er heel strak op en ook de ritme sectie ligt een stevig fundament. Ik verhoog met een halve ster .

avatar van Rainmachine
4,0
Ook ik heb dit album laten liggen toen het uitkwam en dat is toch wel wat een misser van mijn kant. Zeker nu ik zie (en hoor) dat Brian Kennedy hier ook weer de backing vocals doet. Opvolger Back On Top heb ik destijds wel gekocht en daar was ik toch wel behoorlijk weg van, ook mede door de inbreng van Brian Kennedy. De zang combi van Morrison en Kennedy is bijzonder fraai. Muzikaal is dit ook weer dik in orde en weer helemaal des Morrisons. De man staat gewoon garant voor kwaliteit en gaat compleet zijn eigen gang, een eigenschap die ik zeer kan waarderen.

avatar van Tonio
4,0
Ben het volkomen eens met Rainmachine. Album weer eens beluisterd. En ja, hoor: nog altijd heel fijn om te horen. Een onderschat album van Van The Man.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:39 uur

geplaatst: vandaag om 10:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.