menu

Styx - The Best of Times (1997)

Alternatieve titel: The Best Of

mijn stem
3,39 (19)
19 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: A&M

  1. The Best of Times (4:18)
  2. Babe (4:26)
  3. Boat on the River (3:12)
  4. Mr. Roboto (5:30)
  5. Show Me the Way (4:36)
  6. Renegade (4:14)
  7. Borrowed Time (4:58)
  8. Blue Collar Man (Long Nights) (4:07)
  9. A.D. 1928 (1:07)
  10. Rockin' the Paradise (3:37)
  11. Sing for the Day (4:58)
  12. Too Much Time on My Hands (4:33)
  13. Don't Let It End (4:56)
  14. Lady '95 (3:06)
  15. Little Suzie (4:49)
  16. It Takes Love (3:25)
totale tijdsduur: 1:05:52
zoeken in:
avatar van Gert P
3,5
Heb de dubbel cd GOLD nu van ze en daar staan echt de beste nummers van ze op, in totaal 35 met zelf nooit eerder uitgebrachte lange uitvoeringen van oa Man in the wilderness ca. 8 minuten lang.

Sing for the way moet natuurlijk zijn Sing for the day!!

avatar van vigil
3,5
Dan moet je even en correctie sturen....


Aaii Mr. Roboto een grote hit in de USA. Ik blijf dat toch een apart nummer vinden. Aan de ene kant wel leuk maar aan de andere kant wel zo verschikkelijk fout.

bikkel
Ah Styx, typisch Amerikaanse melodieuze rock formatie met Aor en
symfo invloeden.
Technisch zeer goede muzikanten en voor de afwisseling meerdere zangers en componisten in de groep.
Dit is een aardige verzamelaar met de bekendste hits, al zijn dat er in Nederland niet veel geweest.
We herinneren ons Babe als een top 10 hit. Sing For The Day en
Boat On The River deden het een stuk minder hier.
Tegenwoordig tourt Styx nog lustig rond, maar zijn alleen
Tommy Shaw en de andere gitarist James Young van de originele
groep overgebleven.
Tikkeltje gladde sound, maar 't zit goed inelkaar.

avatar van deric raven
Boat On The River begint erg mooi, maar veranderd vervolgens in een BZN achtig nummer.
Alsof Jan Keizer begeleidt wordt door REM.

avatar van Casartelli
Casartelli (moderator)
Hm een Styx-verzamelaar zonder Come Sail Away?

Pieter Paal
deric raven schreef:
Boat On The River begint erg mooi, maar veranderd vervolgens in een BZN achtig nummer.
Alsof Jan Keizer begeleidt wordt door REM.


HaHaHa! alsof Jan Smit door de Golden Earring begeleid wordt, HaHaHa!

Father McKenzie
Al die AOR-bands (wààr slààt die term op, welke onverlaat heeft die idiote term AOR begot uitgevonden, Adult Oriented Rock, àlle rock is toch Adult Oriented, tenzij ze Gwen Stefani, K3, Rhianna of Tokyo Restaurant heten ??????) doen me weinig of niets; Hier en daar een leuk nummertje dat eruit weet te springen.
Styx behoort dus ook niet echt tot bands waar ik veel tijd aan verknoei, maar als best-of is dit nog wel aanvaardbaar; Staan paar leuke deunen op, Borrowed Time, The Best of Times of het onvermijdbare Babe, en ik heb méér dan mijn portie Styx met dit album.
Maar elk zijne Meug, sprak Brospot en hij vrat de pap van zijne kleine op!

Euh.... zo te zien een typisch 3.5-album, iedereen schijnt dit zo ongeveer dezelfde score mee te geven, typisch!

avatar van Gert P
3,5
Als verzamelaar zou je toch beter gold kunnen kopen een dubbel cd met 35 mooie nummers.

avatar van Gert P
3,5
Als verzamelaar zou je toch beter gold kunnen kopen een dubbel cd met 35 mooie nummers.

avatar van musician
4,0
Meestal begint een cd met veel herrie, om te eindigen met een ballad. Hier is de afweging gemaakt om met twee mierzoete classics te beginnen. Misschien vanuit de gedachtengang "dan hebben we dat alvast maar gehad" maar je kunt er beginnende liefhebbers wel de stuipen mee op het lijf jagen, uiteraard.

Want de derde track Boat on the river is ook al niet het sterkste uit het oeuvre van gitarist/zanger Tommy Shaw. Maar ben je daar dan eenmaal doorheen, wordt het geleidelijk beter, al volgt al weer snel de Dennis DeYoung draak Show me the way. Dit is qua selectie dan ook niet Styx op z'n allerbest, tenzij je juist houdt van die mierzoete ballads.

Meestal wordt die softere rock op een Styx album "afgestraft" door één of twee lik op stuk rockers van James Young. Maar om het geheel blijkbaar niet te ontsieren mocht er op deze verzamelaar helemaal niets van zijn hand staan. Hoewel hij mij toch geen man lijkt die dit soort zaken over zijn kant laat gaan. Wat wel waar is, is dat hij geen (bekende) Styx-hits heeft geschreven.

Casartelli ontwaarde al de afwezigheid van Come Sail Away, ik vind het ontbreken van Fooling yourself minstens zo'n grote zonde.

Waarom dan toch nog gekocht, vooral als je al een verzamelaar hebt van Styx en alle reguliere studioalbums? Dat komt vanwege de digitale remasters die er van de nummers zijn gemaakt. Ik moet alles van Styx na de Wooden Nickel periode nog digitaal geremasterd aanschaffen, als dat al mogelijk is (kan er niet snel iets van vinden). En ik wilde dat toch wel eens horen, een geremasterde Renegade.

Daarnaast staan er drie interessante nieuwe nummers op, die Styx in de originele bezetting heeft opgenomen rond 1995. Een opnieuw opgenomen versie van Lady, oorspronkelijk uit 1972 had niet per se gehoeven maar doet het oude nummer verder geen onrecht.

Tommy Shaw, in 1995 voor het eerst na twaalf jaar weer bij Styx, had in 1990 en 1992 albums gemaakt met de Damn Yankees (inclusief Ted Nugent) en toont met Little Suzie toch behoorlijk te hebben bijgeleerd sinds Boat on the river. Het geeft aan, welke kant hij op wil met Styx en dat gaat veel meer de kant op van de Damn Yankees en z'n stevige solocarriere dan dat van de oude Styx.

Dennis DeYoung produceert een uiterst pover nieuw nummer met It takes love maar het is niet minder interessant. Het toont de kloof tussen Shaw en DeYoung die, ondanks nog het gezamenlijk uitgebrachte Styx-album Brave New World (1999) eigenlijk onoverbrugbaar is geworden.

Ook DeYoung klinkt nauwelijks nog als een schim van zichzelf bij de oude Styx maar blijkt eigenlijk vooral last te hebben van een writersblock, een creatieve inzinking met faalangst inzake stevigere symfonische nummers. In de praktijk leiden nieuwe nummers tot een soort zeer waterige versies van wat ooit als Babe is bedacht.

Het ontslag van oprichter DeYoung bij Styx is om die reden achteraf wel begrijpelijk, ondanks kenmerkend orgel en vocalen. Het zou tot One hundred years from Now (2007) duren voor hij weer zijn oude Styx niveau had bereikt. De Styx site heeft alles wat ook maar verwijst naar DeYoung, inclusief zijn naam, vakkundig gewist, als ware hij een in ongenade gevallen oude communistische leider. Het komt in de beste families voor.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:31 uur

geplaatst: vandaag om 12:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.