menu

Bruford - One of a Kind (1979)

mijn stem
4,13 (60)
60 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Jazz / Rock
Label: EG

  1. Hell's Bells (3:33)
  2. One of a Kind - Part One (2:20)
  3. One of a Kind - Part Two (4:03)
  4. Travels with Myself - and Someone Else (6:13)
  5. Fainting in Coils (6:33)
  6. Five G (4:46)
  7. The Abingdon Chasp (4:54)
  8. Forever Until Sunday (5:51)
  9. The Sahara of Snow - Part One (5:18)
  10. The Sahara of Snow - Part Two (3:26)
  11. Manacles [Live 1979] * (7:25)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 46:57 (54:22)
zoeken in:
avatar van titan57nl
4,5
Geweldig sfeervol album......5 punten! Voor mij het beste solowerk van Bill Bruford.

Luister ook naar naar het album UK van de band UK.

avatar van Itkratsje
5,0
Zo'n geniaal album en toch zo weinig stemmen..

avatar van ChrisX
4,5
Met afstand m'n favoriete Bruford solo-album. Fantastische jazzrock gespeeld door topmuzikanten die als materiaal sterke composities onder handen nemen. Wat mij betreft ook misschien wel het beste rock-album waarop gitarist Allan Holdsworth is te horen (hoewel, hij speelt ook nog een beetje viool op dit album)

Joy
feels good to me



(ook met holdsworth)

5,0
Dit is inderdaad een weergaloos album.
Toen ik het voor het eerst hoorde zat ik echt vast in mijn stoel.
Het intro van Hell's Bells en het magistrale baswerk op FiveG.
Een standaardwerk binnen de jazz en symforock.

Ozric Spacefolk
Tweede Bruford plaat.

Bruford kan je zien als een band, genoemd naar Bill Bruford. Vandaar dat de platen, gemaakt onder de noemer Bruford niet aanvoelen als soloplaten.

Bezetting is: Bruford/Holdsworth/Stewart/Berlin.

De viool wordt overigens door Edwin Jobson (mede U.K.-lid) verzorgd.

Voor de liefhebbers, is er overigens ook een Rock goes to College-dvd, in deze bezetting, uit deze tijd.

avatar van ChrisX
4,5
Ozric Spacefolk schreef:
Voor de liefhebbers, is er overigens ook een Rock goes to College-dvd, in deze bezetting, uit deze tijd.


Klopt en is van redelijke kwaliteit... wel weer leuk dat daar Annette Peacock ook nog op 2 nummers mee mag doen .... dat blijft wel een intrigerende zangeres ....

5,0
Indrukwekkend, van het begin tot het eind. Soms zelfs (bijna) niet te volgen, zoals op het eind van Fainting Coils.

5,0
Geniaal , intens, briljant, virtuoos, onnavolgbaar... ach blablabla, gewoon luisteren en absorberen!

Ozric Spacefolk
Nu nog 7 van dit soort stemmen, en het is de beste plaat ooit! (op Musicmeter althans)

5,0
Mijn kennismaking met BRUFORD was deze cd, al kon ik de drummer Bill Bruford al van Yes en Genesis. Deze top jazzrock formatie duurde maar even, want daarna trad Alan Holdsworth, voor Eddyu van Halen DE MEEST TECHNISCHE gitarist die er bestaat, uit de groep.
Elk nummer van deze plaat is top(!)

vanson
Gisteren voor het eerst beluisterd, en het moet allemaal even een plaatsje krijgen. Ben niet meteen overdonderd, maar wel geinteresseerd om verder te luisteren.

5,0
dj@
Sterk album van deze 'drummer op eenzame hoogte'. Een prachtige opmaat voor wat Bruford twee jaar later bij het 'vernieuwde' King Crimson zou doen.
Ik zet de plaat niet elke week op, maar elke beluistering is weer een feest!

avatar van ChrisX
4,5
dj@ schreef:
Sterk album van deze 'drummer op eenzame hoogte'. Een prachtige opmaat voor wat Bruford twee jaar later bij het 'vernieuwde' King Crimson zou doen.


Muzikaal hoor ik anders helemaal niet de connectie met dat album. Nog veel gekker, alles wat Bruford op dit album laat horen, wat uitdrukkelijk verboden door dhr. Fripp op Discipline. Vandaar ook dat je op dat album bijv. nagenoeg geen bekkens hoort bijvoorbeeld.

5,0
dj@ schreef:
Sterk album van deze 'drummer op eenzame hoogte'. Een prachtige opmaat voor wat Bruford twee jaar later bij het 'vernieuwde' King Crimson zou doen.Ik zet de plaat niet elke week op, maar elke beluistering is weer een feest!



Sorry, maar totaal onvergelijkbare muziek. BRUFORD is jazzrock/fusion en dat was de King Crimson waarin Bill Bruford speelde totaal niet

avatar van pmac
4,0
fijne jazzrock plaat met uitstekende muzikanten.Het speelplezier spat er vanaf. Bruford speelt swingender dan in zijn Yes periode.

Ozric Spacefolk
Door de samenwerking met Jobson en Holdsworth heeft het wel een ietsie pietsie weg van wat Bruford bij UK deed, al is het baswerk van Berlin natuurlijk veel soepelder dan dat logge gedoe van Wetton.

avatar van pmac
4,0
Ik vind UK minder interessant dan deze van Bruford. UK leunt erg op de symfonisch powerrock in de stijl van ELP maar dan vloeiender en gepolijster. Bij deze lp van Bruford is de stijl veel jazzier en vrijer. John Wetton zou door zijn geknepen stem ook afbreuk doen aan dit soort muziek. Maar de vergelijking ligt voor de hand. De lp's zijn een jaar na elkaar gemaakt. UK vind ik wat nu wat gedateert klinken en deze lp kan eigenlijk altijd .

Ozric Spacefolk
Als je een paar meer van die instrumentale passage van Bruford/Holdsworth van UK met dit vergelijkt, hoor je het een beetje.

Ik denk in elk geval dat de twee lekker samenwerkten bij UK, anders hadden ze niet nadien nog twee platen samen gemaakt.

avatar van ChrisX
4,5
pmac schreef:
Ik vind UK minder interessant dan deze van Bruford. UK leunt erg op de symfonisch powerrock in de stijl van ELP maar dan vloeiender en gepolijster. Bij deze lp van Bruford is de stijl veel jazzier en vrijer. John Wetton zou door zijn geknepen stem ook afbreuk doen aan dit soort muziek. Maar de vergelijking ligt voor de hand. De lp's zijn een jaar na elkaar gemaakt. UK vind ik wat nu wat gedateert klinken en deze lp kan eigenlijk altijd .


De manier zoals je UK beschrijft past perfect bij de tweede UK plaat maar zeker niet bij de eerste. Die plaat heeft veel meer jazzrock invloeden door o.a. het spel van Bruford en Holdsworth en dat was ook helemaal de originele opzet. Leuk detail: een aantal nummers van One Of Kind waren eigenlijk bedoeld voor een eventueel tweede album van de eerste UK bezetting en zijn zelfs live gespeeld zoals delen van Sahara Of Snow en Forever Until Sunday.

avatar van pmac
4,0
Dat klopt inderdaad wel. Ik zeg ook niet dat ik de eerste UK niet goed vind hoor. Hem hem destijds behoorlijk veel gedraaid (vooral kant 2) maar nummers als Alaska en Time to kill hebben typische ELP akkoorden en keyboardriffjes. Deze van Bruford gaat meer kanten op en het virtuoze jazzy basspel van Berlin voegt ook iets extra's toe.

5,0
Ik vind deze ook de beste van de drie uitgebrachte BRUFORD albums

Misterfool
Het is me net iets te veel muzikantenmuziek: een verdomd interessante vingeroefening in het maken van Jazz-fusion. Bruford en Holdsworth bewijzen daarentegen nogmaals een ijzersterk duo te zijn. Wat ik hier met name mis, is het stukje pit en songwriterschap die Wetton en Jobson bij de debuutplaat van U.K, waar One of kind toch niet zelden aan doet denken, toevoegden. Een ruime 3.5*

5,0
Natuurlijk niks teveel gepiel Misterfool
Een TOP(*!) bezetting met een meesterlijke drummer en een meesterlijke gitarist. Met een zanger die zijn sporen allang verdiend heeft. Heerlijk muziek zeker voor die tijd waarin fusion en jazzrocjk veel meer in de picture waren. Net zaosl Brand X blijf ik Bruford een topgroep vinden die topmuziek produceerde

Misterfool
Och, ik vind het absoluut mooie muziek hoor. Anders zou ik geen 3.5* geven. Ik wordt echter, vergeleken met sommige Jazz-fusion die ik gehoord heb, niet zo om ver geblazen. Het is niet zo kleurvol als de muziek van zeg maar een Return to forever, een soft machine of een Miles Davis. De muzikanten zijn uitstekend op elkaar ingespeeld, maar weten daarbuiten maar weinig magie te creëren. Ergo: muzikantenmuziek.: de virtuositeit van de spelers is de main attraction. Leuk, maar niet zo speciaal als het gemiddelde doet vermoeden.

avatar van heartofsoul
4,0
bol.com | One Of A Kind -Cd+Dvd-, Bill Bruford | CD (album) | Muziek

Heeft iemand deze remix al beluisterd? Heb het vinyl-album in de kast staan, maar vroeg me af of het een waardevolle aanvulling zou zijn.

Mssr Renard
Ik schaar de drie Bruford-platen zelf altijd onde de Canterbury-platen. Eigenlijk ook omdat Stewart, Bruford en Holdsworth alledrie afzonderlijk (en vooral Stewart) zoveel te maken hebben met die scene. Gezamenlijk speelden ze bij Soft Machine, Caravan, Gong, Ian Carr, National Health, Hatfield and the North.

Ik zie bovendien Bruford als een band en niet als een trio soloplaten.

Dat gezegd hebbende, zijn de eerste twee platen echt uitzinnig goed. De derde plaat een stuk minder, maar toen was het alweer voorbij. Bruford had zijn baantje bij King Crimson toen alweer terug.

Deze plaat is verder ook zo heerlijk. Het kent geen zwakke songs. Over de hele linie gewoonweg fenomenaal!

4,0
Ozrik Spacefolk, 1 september 2010: Voor de liefhebbers, is er overigens ook een Rock goes to College-dvd, in deze bezetting, uit deze tijd. [/quote]

In 2020 heeft Winterfold records dit concert uitgegeven op DVD en CD. De opnames zijn gemaakt door de BBC en meestal hebben dergelijke opnames een goede geluidskwaliteit maar helaas is dat hier niet het geval. Vooral de stem van Annette Peacock staat nogal slecht in de mix en ook de rest van de sound is niet optimaal.
Maar het zijn wel de enige audiovisuele opnamen die er van deze band zijn dus het is uniek materiaal. Erg leuk om ze live bezig te zien. Vooral de interactie tussen Peacock en Holdsworth is opmerkelijk.
Het was destijds natuurlijk een nogal bijzondere dame en ze gaf daarmee aan dit verder mannelijke gezelschap net wat extra 'Schwung'.

4,0
Ik moet het hierbovenstaande bericht iets nuanceren.
De geluidskwaliteit is niet consistent, dus soms klinkt het goed maar soms ook niet, dan is bijv. Holdsworth's gitaar slechts zwak hoorbaar, op andere momenten staat hij wel goed in de mix.
Over het geheel genomen is het overall eigenlijk wel een acceptabele geluidskwaliteit voor een live optreden.
Voor Bruford fans is deze unieke Rock goes to College 2020 heruitgave zeer zeker de moeite waard.

Mssr Renard
Halve punt er af, dan toch. Ik ben toch iers minder gasn houden van het gitaarspel van Holdsworth, denk ik. Verder nog steeds wel een echt vette fusionplaat met ern fantastisch bas- en drumgeluid. Heerlijk toetsenwerk bovendien.

Mssr Renard
Toch de halve punt er weer bij. Soms heb ik gewoon even een tijdje een gezonde weerstand ten aanzien van electrische gitaren. Maar dan als ik weer wat meer platen die gitaargericht achter elkaar heb gehoord, kan ik het wel weer hebben. In die context is Holdsworth voor mij wel één van de betere gitaristen en hij speelt ook genuanceerd genoeg om aangenaam te blijven. Het razendsnel spelen van noten kan ook best gaaf zijn. Niet iets voor de vroege ochtend of late avond, maar zo midden op de dag, is het best te doen. Overigens ramt de rest van de band de sound ook aardig vol. De basnoten volgen elkaar ook in rap tempo op en Burford weet ook aardig wat volle fills te spelen. Dus de muziek is ansich al erg druk. Dat ik een halve punt aftrok voor het drukke gitaarspel van Holdsworth was in die zin niet terecht. Dan had ik de plaat niet moeten opzetten, denk ik dan.

Mssr Renard
Nog even wat extra informatie over enkele songs die hierop staan. 'The Sahara of Snow' en 'Forever Until Sunday' waren bedoeld voor een tweede U.K.-album, waar Holdworth an Bruford in 1978 deel van uitmaakten. De songs zijn ook in die periode live gespeeld met de band. Bruford besloot ze mee te nemen naar zijn eigen band en ze opnieuw op te nemen. Daarom staat er bij de writing-credits ook dat Jobson meeschreef aan 'The Sahara of Snow'. Jobson speelt zelf een vioolsolo (uncredited) op 'Forever Until Sunday'. Maar de echte kenner van Bruford en U.K. had dat waarschijnlijk allang geraden. Dat dit soort zaken voor het internet eigenlijk best heimelijk waren, draagt bij aan de mystiek die lp's vroeger hadden. Je kon dan zelf gaan speculeren en raden hoe één en ander zat. Nu is alles meteen opgezocht en hoef je niet meer na te denken en dingen uit te zoeken. Ik blijf dat wel jammer vinden.

Overigens heb ik bovenstaande informatie ook van wikipedia, maar ik vermoedde wel altijd dat het Jobson was die meespeelde op 'Forever Until Sunday'.

Gast
geplaatst: vandaag om 04:28 uur

geplaatst: vandaag om 04:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.