Elvis Costello - als hij niet bestond, moesten ze hem uitvinden
Nu heb ik
Brutal Youth ietwat stiefvaderlijk behandeld doorheen de jaren - uiterst stompzinnig van mij.
Deze cd neemt een vliegende start met het uiterst venijnige
Pony Street - een snapshot van een familie die een soort emotionele sneeuwstorm (reminiscenties richting de film
The Ice Storm zijn vol-le-dig op uw conto te schrijven
): moeder herkent zichzelf in sexueel ontluikende dochter - paniek in het huis! En vader bekijkt het allemaal apatisch in zijn canapé, terwijl moeder
Das Kapital nog maar eens navlooit! Ambiance in het huis
Het nummer
Kinder Murder - zorgde destijds voor nogal wat wenkbouwgefrons in Duitsland - ze meenden er een ode aan kindermoorden in te herkennen. Vroeger speelde ik tijdens mijn vakanties in het Schwarzwaldwoud een spelletje met mijn meegereisde vriendjes:
"diegene die het eerst een lachende Duitser kan aanduiden - wint twee Milky Ways!" De Milky Ways zijn nooit gewonnen door iemand ...
This Is Hell waar de zin
they play My Favourite Things again and again, it's by Julie Andrew, not by John Coltrane - de titel speekt inderdaad boekdelen
U vroeg naar andere prijsnummers?
You Tripped at Every Step - een gemuteerd doo-wop nummer, over de schoonheid van steeds opnieuw en opnieuw mislukken
20 % Amenesia waar de zin This Is All Your Glorious Country Thinks of Your Life. STRIP JACK NAKED WITH A STANLEY KNIFE genoeg zegt over de verbetenheid van dit nummer. Het lijkt wel opgenomen met een verbouwde grasmachine i.p.v. een gitaar.
Nog ééntje:
London's Brilliant Parade - een uiterst filmisch nummertje over een soort kermisparade - je ziet het echt voor je ogen terwijl Costello het nummer zingt. Klasse, mensen