Opener
This is a Song laat gelijk al horen dat The Magic Numbers terug zijn en eigenlijk nauwelijks weggeweest. Het is een up-tempo nummer dat lekker wegrockt op de manier zoals we het van ze gewend zijn.
You Never Had It heeft een iets rauwer randje, let wel: iets, want het blijft wederom een echte pop-rock song zoals The Magic Numbers die goed kunnen schrijven.
De gitaren geven het een gruizig randje.
Take a Chance is ook up-tempo pop/rock. Het lijkt er op of de dames en heren de vaart er in willen houden. Helemaal niet erg, want het levert een prima nummer op.
Carl's Song heeft een vrolijke, zonnige uitstraling die me een beetje aan Belle & Sebastian doet denken en bevat een leuke tempo-wisselingen. Het dreint iets minder door, zoals sommige nummers op de voorganger wel eens deden.
Boy is wederom zo'n Belle & Sebastian-achtig nummer waar de vrolijkheid vanaf spat.
Het ziet er naar uit dat de Magic Numbers hebben gekozen voor een koerswijziging in de vorm van meer up-tempo vrolijkheid t.o.v. het debuut.
Op
Undecided nemen ze gas terug en krijgen we prachtige samenzang te horen. Maar dit is dan wel zo'n nummer die net als sommige op het vorige album een beetje weg dreigt te vallen. Een beetje een grijze muis dus. Maar wel een mooie grijze muis dan
Slow Down (The Way It Goes) is ook een rustig nummer. Het valt op door het mooie gitaarspel wat er doorheen verweven is.
Bij
Most of the Time begin ik een deja-vu gevoel te krijgen. Een uitstekend nummer, maar ik heb er nu al meer gehoord. M.a.w. het begint een beetje eentonig te worden en ik verlies mijn aandacht een beetje.
Take Me Or Leave Me is een lieflijk nummer waar strijkers een grote rol krijgen. Het mag dan wel weer een rustig nummer zijn, maar door de andere aanpak ben ik wel weer bij de les na voorgaande nummers.
Helaas verslapt de aandacht weer een beetje bij
Let Somebody In. Ik kan in herhaling gaan vallen, maar het is een prima song, alleen valt het me niet meer zo op. Het begint (oei nu komt het) een beetje saai te worden.
Maar gelukkig begint
Running Out weer wat sneller. Na de inkak-momenten fijn te horen.
Maar helaas, het was van korte duur want
All I See is weer een tergend langzaam nummer die me verder weinig doet.
Gelukkig maken ze het goed met
Goodnight wat ik een ijzersterk nummer vind. Mooi in alle eenvoud.
T.o.v. het debuut maakt de band weinig progressie. Op zich niet zo heel erg, want ze zijn erg goed in het maken van mooie liedjes. Alleen begin ik me af te vragen of één album in mijn collectie dan niet genoeg is.
Toch is er die twijfel, want het mag hier en daar dan meer van hetzelfde zijn (met soms, en helaas dus te weinig, een 'nieuwe' aanpak), het blijft allemaal wel verdomde lekker.