De waarderingen zijn bij dit album opmerkelijk lager dan bij de andere albums, met uitzondering van Imrama. Komt het omdat de snelheid er beduidend meer aanwezig is en dat het dan ten koste van de sfeer gaat? het is voor mij de reden om het derde album de voorlopige voorkeur te geven, maar het kwaliteitsverschil is minimaal. Storm Before Calm is wederom een fantastisch album dat de kenmerkende energie heeft die Primordial tentoonstelt. Op vocaal gebied vind ik het misschien wel iets minder, maar ik geniet met volle teugen van snelle songs als The Heretic's Age en Fallen To Ruin.
Primordial zoekt minder de afwisseling op, maar krijgt het moeiteloos voor elkaar om de luisteraar te kluisteren aan songs van acht minuten. Hosting The Sidhe zoekt uiteindelijk meer de sfeer op. Alle albums tot nu toe klinken op en top als Primordial. De doorsnee black metal is allang verdwenen en hoewel het geluid heel eigen is, klinkt de band op iedere plaat weer anders. Het is ongelooflijk eigenlijk dat Primordial nooit echt groot lijkt te worden. Wederom genoten dus van alle typische elementen, zoals de galopperende drums, de prachtige, wanhopige zang en het ijzige gitaarwerk. Met name die laatste twee maken Primordial zo uniek. Klasse!
Tussenstand:
1. Spirit The Earth Aflame
2. Storm Before Calm
3. A Journey's End
4. Imrama