Leuk en apart album van deze vertegenwoordiger van inmiddels alweer de vierde generatie ofzo van Detroit.
Omar heeft een behoorlijk curieuze productiestijl waarbij lo-fi Fast Tracker-ritmes worden gecombineerd of afgewisseld met soulvolle diepe house, compleet met pianolijnen.
Soms wordt de boel (expres?) slecht afgemixt en lopen ritmes helemaal stuk, wat af en toe een leuk en 'authentiek' effect heeft maar ook wel eens irriteert.
Al met al knappe plaat, titelnummer is wel het hoogtepunt denk ik.