The Mission - Gods Own Medicine (1986)

Nadat Wayne Hussey uit Sisters of mercy was gestapt begon hij deze band. Het klinkt als een wat toegankelijkere versie van zijn oude broodheer, vermengt met de folky kant van Led Zeppelin. Hoewel ze nog een aantal aardige platen zouden maken werd het niveau van dit debuut nooit meer gehaald. 4*

Uit de Sisters gestapt? Buitengesmeten zeker

Gods Own Medicine is een verdienstelijk debuut, al vind ik het net een ietsje teveel "First And Last And Always Part II"

Maar nummers als Wasteland, Stay With Me, Severina zijn natuurlijk wel top!

Die heb ik helemaal aan gort gedraaid. Die LP is naar de maan. Ik zal maar eens op jacht gaan naar een nieuw exemplaar.

Ik heb deze destijds ook tig 1000 x gedraaid. Gelukkig had ik al een cd speler dus het plaatje heeft t overleefd. Nu wel jeugd sentiment maar toch....prima prima op te zetten nog.

Overigens dacht ik dat deze cd hun tweede was en niet hun debuut maar ga er geen dure fles wijn op zetten. C-moon aan zet voor overtuigend bewijs.

edit: ik doelde op The First Chapter. Een verzameling van singles uit het pre- Medicine tijdperk maar als cd wel na Medicine uitgegeven.

VanDeGriend, je hebt gelijk en geen gelijk

Ik heb die "The First Chapter" ook, maar heb die eigenlijk niet echt "meegeteld", als we hem wel meetellen is ie inderdaad hun debuut

Op die "First Chapter" staat overigens een - naar mijn smaak - tenenkrommende versie van "Like A Hurricane" van Dinosaur Sr. aka Neil Young..

"I Still Believe In God, But God No Longer Believes In Me".
Wat een openingszin, geweldig!!

Nou als God een DJ zou zijn, dan zou hij zeker in een band als The Mission geloven. Wasteland is een van de mooiste sprookjesachtige song ooit. Ik weet nog wel dat ik de clip voor het eerst zag. Veel indruk op me gemaakt, dit moest ik hebben; hoe dan ook.

Severina is ook van topkwaliteit; net als Stay With Me. Hier was ook een erg aparte clip bij; iets in de sfeer van The Phantom Of The Opera. Helaas nooit meer terug gezien.

Net iets minder dan Children. Maar het beste nummer staat wel hier op. Wasteland.

Solide eerste officiele album van de Mission. Dit album was ook gelijk mijn eerste kennismaking met de band, en ik ben ze altijd blijven volgen tot nu toe. Goede, sfeervolle gothic rock uit de 80's, met die typische gitaarsound en de geweldige stem van Wayne Hussey.

Tot nu!

Wasteland! wat een prachtig nummer!

Total met je eens. Prachtige nummer!

Clips toegevoegd

Naast Wasteland is Dance on Glass ook een favoriet van mij.

4*!

Ondanks dat het een beetje poppy en soft is voor mij kan hier goed naar luisteren. De sfeer is namelijk heerlijk melancholisch. Dance On Glass is daar een prachtig voorbeeld van. Verder is Sacrilege erg lekker en het openingsnummer doet het ook goed. De zang is het sterkste punt en verder dus de sfeer in de liedjes. Ik heb ze één keer live gezien, maar toen werd ik niet zo overdonderd als gehoopt, mede door de aanwezigheid van een drumcomputer, maar deze CD hoor ik graag (evenals Grains Of Sand). 3.5

Ik hoor deze cd ook graag: good old Mission, good old 80's.......

Ik kan me prima vinden in je relaas. De openingszin alleen al verdient een bonuspunt. De rest van de plaat is ook prima te pruimen, al zal de vergelijking met Children altijd in het nadeel van God's Own Medicine uitvallen. 4 punten!

Sagriledge is mijn topper op dit beste Mission album!!
Children is een goede 2 net als first chapter.
Hmmm ben gelijk terug in mijn jeugd!!

"I Still Believe In God, But God No Longer Believes In Me".

De boodschap van The Mission.
Het geloof in The Sisters Of Mercy is er nog steeds.
Onenigheid over het materiaal liet Wayne Hussey deze band verlaten.
Andrew Eldritch kwam met het mislukte The Sisterhood.
Dit werd wel een geslaagd project.
Vervolg op First And Last And Always.
Toch is dit niet helemaal hun eerste album.
The First Chapter verscheen dan wel een jaar later, maar bevatte probeerseltjes voor hun versie van The Sisterhood.
Al was Eldritch hun net een strategische stap voor.
Schaakmat werd vervolgens niet gezet.

"I Still Believe In The Sisters Of Mercy, But The Sisters Of Mercy No Longer Believes In Me".

Met Wasteland was het vertrouwen gelijk weer terug.
Deze sprookjesachtige variant van postpunk maakte veel volgelingen.
Kille keyboardtonen werden verruild door golvende gitaarmuren.
Liefde was het vernieuwende toverwoord.
Al blijkt dat dit niet de verwijzing was van de titel God’s Own Medicine.
Blijkbaar is het een flinke consumptie aan drugs geweest.
Morfine wordt ook wel God’s Own Medicine genoemd.

Het nivo van de sterke opener wordt niet meer gehaald.
Maar om gelijk in het prille begin al een klassieker op naam te zetten, daar maak ik een diepe buiging voor.
Al komen Stay With Me en Severina aardig in de buurt.
Garden Of Delight is het nummer dat meegenomen werd uit de First Chapter sessie.
Mooi muzikaal omlijst door een orkest.
In zijn totaliteit echter wel minder dan opvolger Children.

The Mission, voortgevloeid uit The Sisters of Mercy.
Wayne Hussey de ''keyman''.
Een album in de lijn van First and Last and Always.
Niet wetende wat ik me moet inbeelden bij dit album,
ga ik maar weer terug naar het bespreken van de muziek.

Scherp begonnen met Wasteland.
Gelijk het beste nummer.
Een openingszin die de toon zet:
I Still Believe In God, But God No Longer Believes In Me.
Postpunk van hoog niveau.
Mooie klanken en lijnen.
Het zit heerlijk in elkaar.
Een geweldige opener.

Bridges Burning heeft een Indiaas sfeertje.
Dat komt natuurlijk door de gitaren.
Gelukkig is de rest wel voledig in de postpunk sfeer.
Mooi nummer met mooie harmoniën.

Het album zet de sterke lijn door in Garden of Delight (Hereafter).
Een strijkersorkest zet de sfeer neer.
Sterk en smachtend gezongen.
Een nummer wat mij zeer aan Marc Almond doet denken.
Rustige toenadering van The Mission.
Subtiel.

Stay With Me is weer wat sneller dan zijn voorganger.
De drums klinken uitstekend, de golvende gitaren vullen het mooi aan.
De bas borduurt rustig verder. Als de muren van een groot huis.
Een op het oog en oor klinkende lovesong,
misleidend door de albumtitel.
Die doet vermoeden zoals Deric Raven al zei:
dat er nogal wat morfine is gebruikt..

Er volgt een mystiek gitaar intro,
glijdend in een nieuw gitaar stuk.
Ietwat glad, opvallend voor een album als dit.
Blood Brother,
een lied over bloedbroeders, die doe alles voor elkaar.
Alles om elkaar te helpen.
De beste vriendschap, ze houden van elkaar.
Opgevult door de uistekende muziek.
Fijn gezongen, hierdoor erg aanstekelijk.

Het valt mij op dat er nogal wat folk in de muziek zit.
Vooral in de gitaarlijnen valt het op.
Het klinkt wel uniek,
nog geen hoogtepunt maar wel een begin.
Een erg mooi begin.
Let Sleeping Dogs Die,
een ietwat luguber nummer.
Niks anders verwacht met zo'n titel natuurlijk.
Ik houd wel van dat soort songteksten.
Een prima nummer.

In Sacrilege zit meer venijn,
meer power en agressie.
Tot nog een kalmte, eerder koelheid.
Het 2de hoogtepunt na de sterke opener.
Steekt goed in elkaar.
Goede gitaarlijnen, goed gedrumt en lekkere baspartijen.
De zang is nog wel het best.
Erg mooi!

Overgaande op Dance On Glass,
een nummer van hetzelfde niveau als zijn voorganger.
Een mooi en rustig intro.
De folkachtige gitaren en de rolende drums klinken heerlijk.
Erg melodieus en een goede sfeer.
I'll Kiss Your Lips That Seals Your Face..
Niet eens knappe teksten ofzo maar wel knap gezongen.
Het blijft hangen.

Het volgende nummer is enorm catchy.
Ligt lekker in het gehoor.
Ik heb het over ...And the Dance Goes On.
Zangpartijen die weer goed blijven hangen.
Erg swingend gespeeld op de gitaren.
De bassist doet zijn werk.
Solide en vast.

Severina is mooi,
niet meer en niet minder.
Severina is een naam om mooi uit te spreken.
Daar hebben ze al een streepje voor..
Het akoestische gitaargeluid is magistraal en maakt er een mooi geheel van.
De folkinslag gaat prima op in het wave geluid.

Mooie teksten, daar begint het nummer al mee.
De folk begeleiding is weer erg mooi.
Een nummer wat me soms ietwat aan The Smiths doet denken.
Love Me to Death..
Ook hier is de zang het klassepunt.
Geweldig, niet eens zozeer de stem maar vooral de manier.
Echt top!

Dan een afsluiting van een goed album,
verzorgd door Island In a Stream.
Een folknummer, vrij minimaal.
Erg traditioneel maar mooi met de sfeer.
Een goede afsluiter,
een klein beetje bombast.
Een ideale combinatie van wave en folk.
Een aanrader..

4* En een bedankje aan DjFrankie voor het aanraden van deze plaat in het:
Ga Dat Album Eens Reviewen-Topic,
een leuke ontdekking

Blood Brother wijkt inderdaad iets af van de rest.
Staat dan ook niet op de originele album release.

Let Sleeping Dogs Die is qua titel simpelweg te herleiden tot de uitdrukking "Slapende honden wakker maken".

Nog steeds een mooi nummer alleen niet echt in de lijn van het album nee.