The Mission, voortgevloeid uit The Sisters of Mercy.
Wayne Hussey de ''keyman''.
Een album in de lijn van First and Last and Always.
Niet wetende wat ik me moet inbeelden bij dit album,
ga ik maar weer terug naar het bespreken van de muziek.
Scherp begonnen met
Wasteland.
Gelijk het beste nummer.
Een openingszin die de toon zet:
I Still Believe In God, But God No Longer Believes In Me.
Postpunk van hoog niveau.
Mooie klanken en lijnen.
Het zit heerlijk in elkaar.
Een geweldige opener.
Bridges Burning heeft een Indiaas sfeertje.
Dat komt natuurlijk door de gitaren.
Gelukkig is de rest wel voledig in de postpunk sfeer.
Mooi nummer met mooie harmoniën.
Het album zet de sterke lijn door in
Garden of Delight (Hereafter).
Een strijkersorkest zet de sfeer neer.
Sterk en smachtend gezongen.
Een nummer wat mij zeer aan Marc Almond doet denken.
Rustige toenadering van The Mission.
Subtiel.
Stay With Me is weer wat sneller dan zijn voorganger.
De drums klinken uitstekend, de golvende gitaren vullen het mooi aan.
De bas borduurt rustig verder. Als de muren van een groot huis.
Een op het oog en oor klinkende lovesong,
misleidend door de albumtitel.
Die doet vermoeden zoals Deric Raven al zei:
dat er nogal wat morfine is gebruikt..
Er volgt een mystiek gitaar intro,
glijdend in een nieuw gitaar stuk.
Ietwat glad, opvallend voor een album als dit.
Blood Brother,
een lied over bloedbroeders, die doe alles voor elkaar.
Alles om elkaar te helpen.
De beste vriendschap, ze houden van elkaar.
Opgevult door de uistekende muziek.
Fijn gezongen, hierdoor erg aanstekelijk.
Het valt mij op dat er nogal wat folk in de muziek zit.
Vooral in de gitaarlijnen valt het op.
Het klinkt wel uniek,
nog geen hoogtepunt maar wel een begin.
Een erg mooi begin.
Let Sleeping Dogs Die,
een ietwat luguber nummer.
Niks anders verwacht met zo'n titel natuurlijk.
Ik houd wel van dat soort songteksten.
Een prima nummer.
In
Sacrilege zit meer venijn,
meer power en agressie.
Tot nog een kalmte, eerder koelheid.
Het 2de hoogtepunt na de sterke opener.
Steekt goed in elkaar.
Goede gitaarlijnen, goed gedrumt en lekkere baspartijen.
De zang is nog wel het best.
Erg mooi!
Overgaande op
Dance On Glass,
een nummer van hetzelfde niveau als zijn voorganger.
Een mooi en rustig intro.
De folkachtige gitaren en de rolende drums klinken heerlijk.
Erg melodieus en een goede sfeer.
I'll Kiss Your Lips That Seals Your Face..
Niet eens knappe teksten ofzo maar wel knap gezongen.
Het blijft hangen.
Het volgende nummer is enorm catchy.
Ligt lekker in het gehoor.
Ik heb het over
...And the Dance Goes On.
Zangpartijen die weer goed blijven hangen.
Erg swingend gespeeld op de gitaren.
De bassist doet zijn werk.
Solide en vast.
Severina is mooi,
niet meer en niet minder.
Severina is een naam om mooi uit te spreken.
Daar hebben ze al een streepje voor..
Het akoestische gitaargeluid is magistraal en maakt er een mooi geheel van.
De folkinslag gaat prima op in het wave geluid.
Mooie teksten, daar begint het nummer al mee.
De folk begeleiding is weer erg mooi.
Een nummer wat me soms ietwat aan The Smiths doet denken.
Love Me to Death..
Ook hier is de zang het klassepunt.
Geweldig, niet eens zozeer de stem maar vooral de manier.
Echt top!
Dan een afsluiting van een goed album,
verzorgd door
Island In a Stream.
Een folknummer, vrij minimaal.
Erg traditioneel maar mooi met de sfeer.
Een goede afsluiter,
een klein beetje bombast.
Een ideale combinatie van wave en folk.
Een aanrader..
4* En een bedankje aan DjFrankie voor het aanraden van deze plaat in het:
Ga Dat Album Eens Reviewen-Topic,
een leuke ontdekking
