menu

Doctor Butcher - Doctor Butcher (1994)

mijn stem
4,22 (34)
34 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: GUN

  1. The Altar (5:41)
  2. Don't Talk to Me (3:03)
  3. Season of the Witch (6:19)
  4. Reach Out and Torment Someone (2:27)
  5. Juice (1:43)
  6. The Chair (6:14)
  7. Innocent Victim (5:20)
  8. The Picture's Wild (4:45)
  9. Lost in the Dark (4:53)
  10. I Hate, You Hate... We All Hate (4:34)
  11. All for One, None for All (4:41)
  12. Inspector Highway * (8:13)
  13. Freaks [Demo] * (4:49)
  14. Born of the Board [Demo] * (7:32)
  15. Help! Police? [Demo] * (6:33)
  16. Bridges [Demo] * (5:30)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 49:40 (1:22:17)
zoeken in:
avatar van vielip
3,5
milesdavisjr schreef:
Born of the Board- een van de later uitgebrachte bonustracks- is ook niet te versmaden.


Hm dat nummer ken ik nog niet...

avatar van milesdavisjr
4,0
Een plaat die in 94' totaal niet in het toenmalige muzikale landschap paste. Het was quasi boze harcore, pret punk en neo-Grunge bandjes wat de klok sloeg. Oliva stak een middelvinger op, nodigde maatje Caffery van Savatage uit en wilde ouderwets knallen. Dat is gelukt, alsof Jon beu van alle orkestrale toevoegingen van de laatste jaren met Savatage, even terug wilde naar zijn roots. De composities zijn stuk voor stuk sterk, haast venijnig soms zoals Don't Talk to Me en I Hate, You Hate of stemmig zoals Lost in the Dark. Beste nummers zijn het felle Don't Talk to Me, All for One en de lekkere groove van The Picture's Wild. Vreemd genoeg had deze plaat prima als opvolger kunnen fungeren van Sirens en/of The Dungeons are Calling van Savatage. Nu is het toch een beetje een voetnoot gebleken in de discografie van Oliva en dat is toch zonde. Het is een van de sterkste albums die Oliva niet onder de naam 'Savatage' heeft gemaakt.

avatar van steve harris
4,5
Zeer bruut "Savatage" Album, Chriss Oliva word hier gemist maar John kan het gemis aan zijn broer hier wel in kwijt, dit had eigenlijk na Sirens moeten komen....van het begin tot het eind super album, Chriss Caffery speelt hier ook de sterren van de hemel maar het is niet Chriss Oliva.

5,0
Dit album had gewoon uitgebracht mogen worden onder de naam "SAVATAGE". Wat een top product!

avatar van Matthijs78
5,0
Dit album behoort tot 'de soundtrack' van mijn tienerjaren. Ik kan me herinneren dat toen dit album uitkwam ik hier helemaal idolaat van was. Veel muziek die ik luisterde in mijn tienerjaren vind ik tegenwoordig maar mwah... Dit album zet ik met regelmaat nog met heel veel plezier op!

avatar van milesdavisjr
4,0
De mokerslagen in Don't Talk to Me in samenhang met de venijnige riffs en de maniakale zang van Oliva maken dat ik altijd kont wil schoppen. Echter wordt dat op mijn werk niet zo op prijs gesteld...

avatar van Mssr Renard
4,5
Beetje een domme vraag: is die beginlick op The Altar nu op een basgitaar gespeeld? En dan waarschijnlijk door Chris Caffery.

Typisch voor die tijd, staan er vier mannen afgebeeld in het cd-boekje (de liveband denk ik dan):
Chris: gitaar, Jon: zang, John Osborn: drums en Brian Gregory: basgitaar.

Nu doet Brian op de hele plaat niet mee (zelfs niet op de bonustracks) en zijn alle baspartijen ingespeeld door Jon en Chris. Maar dat weten we alleen maar dankzij het internet (Wikipedia en Metal-archives).
Maar goed, die beginlick van The Altar dus. Er is vast een youtube-film ergens waar iemand het naspeelt.

avatar van Edwynn
4,0
Ik denk toch dat het een gitaar is. En dat denk ik omdat het intro voorkomt op enkele tabs die ik ervan gevonden heb.

Verreweg het gaafste nummer van de plaat ook.

avatar van Mssr Renard
4,5
Edwynn schreef:
Ik denk toch dat het een gitaar is. En dat denk ik omdat het intro voorkomt op enkele tabs die ik ervan gevonden heb.

Verreweg het gaafste nummer van de plaat ook.


Dus ik neem aan dat er nu een filmpje is te vinden waarop je dat intro tapt.

avatar van Edwynn
4,0
Dat ik wel eens een ikea-handleiding heb gelezen, wil niet zeggen dat ik ook kan klussen.

avatar van milesdavisjr
4,0
The Altar is natuurlijk een moddervette opener, afwisselend, de bij vlagen ijzige vocalen van Jon en de energie die er vanaf druipt. Hetzelfde kan gezegd worden van het smerige Don't Talk To Me. Niet de meest veelzijdige track van de schijf, maar god wat laat dit nummer de adrenaline door mijn aderen stromen, niet te kort.
Zo kon een gezonde portie metal klinken anno 1994; heavy, fris, beukend en variatie alom.
Voor zover ik heb na kunnen gaan is deze plaat nooit uitgebracht in de VS maar in Europa en Japan bleek hier wel een markt voor te zijn, hoewel het album nooit een commercieel succes is geworden.
Het is jammer dat Oliva er voor kiest om in 2 nummers zijn vocalen te laten vervormen in de mix. Dit trucje was nogal trendgevoelig in de jaren 90, ik heb dat nooit begrepen, het voegt in mijn ogen zelden iets toe.
De overige tracks mogen er zijn, waarbij The Chair en The Picture's Wild mij positief opvallen.
Tegen het einde is de rek wel een beetje uit, maar dat mag de pret niet drukken.
In 1999 kwam er nog een uitgave met enkele demo's op de markt. Een aardig plaatje met geweldige titels, een matige productie en ook niet zo sterk als het songmateriaal van het gelijknamige debuutalbum.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:14 uur

geplaatst: vandaag om 10:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.