Clipse - Hell Hath No Fury (2006)

Mr. Me Too is heel vet, maar er staan nog wel betere nummers op vind ik. De beats zijn gewoon hard, The Neptunes op hun best. ik vond dit na Eigen Wereld het gruwlijkste album van 2006.

Dit album vind ik echt heerlijk. De beats zijn helemaal af, het klinkt allemaal erg gelikt en lekker. Mezelf vond de beats soms iets te veel maar voor mij is het ruim drie kwartier 1 groot feest.
MC's zijn gewoon prima, met drie kwartier stoer doen is in principe niks mis zolang de muziek er niet onder lijd.

4*

Die beat van Mama, I'm So Sorry is echt té gruwelijk, die gaat mooi even op repeat hier. Keihard vanzelfsprekend.

Vind het toch 1 van de betere hiphop-albums van de laatste jaren.

Grappig verloop van de reacties hier, van "what the fuck was XXL thinking?" tot "heerlijk album, superdope beats!"

Ik ben het met dat laatste eens. De beats van dit album zijn simpel maar oh zo origineel. Tegelijkertijd is het een erg coherent album, wat een heerlijk gangstasfeertje oproept.
Tuurlijk, de teksten zijn niet altijd hoogstaand maar ik vind die cokerap van Malice en Pusha perfect bij de beats passen en ze komen soms met die witty lines, klinkt allemaal heel vet!

Album heeft heel veel replay value, draai em nog steeds na twee jaar. Veel doper dan Lord Willin wat mij betreft.
Uitschieters zijn Chinese New Year, Nightmares en Mama I'm So Sorry. Oh, en Trill blijf ik ook opzetten.

4.5 sterren.

Ik ga deze verhogen. Ik heb deze de afgelopen jaren (weet niet hoelang hij precies uit is) toch om de zoveel tijd gedraaid en het is eigenlijk gewoon gruwelijk album. Staan voor mij echt een paar classics op. 4.5*

Een van de beste Hiphopalbums van de afgelopen 5 jaar! The Neptunes on point, dat was al even geleden in 2006.

Beats vet, rappers erg matig.
3* (ik houd het kort )

Dit soort hiphop kan ik altijd wel goed waarderen. De producties zijn fijn, vernieuwend, energievol (vaak met een lekkere drumset)... ik zeg: Clipse past hier perfect overheen! De MC's vind ik in tegenstelling tot sommigen anderen hier, zeer goed. Het monotone geluid van de twee rappers vind ik erg dope klinken, het straalt enorm veel macht uit.

Ik ben het ermee eens dat het monotone geluid dope klinkt, het is echt een kenmerk van ze...maar verder kwa flow en teksten vind ik ze niet geweldig.

dit is gewoon een leuk concept album over coke ((fictie).

Nightmares is fantastisch

Neptunes komen hier heel hard met de beats!

En het duo Malice en Pusha T komt altijd goed met hun coke-rap. Ook al gaat het 90% over hetzelfde onderwerp, hebben ze monotone stemmen, en een flow die niet veel veranderd. Ze blijven boeien! Heerlijke lyrics en punchlines.

Gewoon een dikke 4,5* waard. En komt op #10 in mijn toplijstje.

Chinese New Year, Keys Open Doors, Mama I'm So Sorry en What It Do

Ja zo terugkijkend een cd die terecht wel de lof kreeg. Beats en rappers passen gewoon goed bij elkaar. En ze weten een lekkere sfeer te zetten en de nummers knallen gewoon uit je boxen. Verder niet diepzinnig ofzo. Clipse en Neptunes zijn goed in wat ze graag doen 4 ster

ik zit er soms zelfs over te denken deze 5 sterren te geven
luister het album nog steeds geregeld en het verveelt me nooit
het is het beste clipse album en de sfeer die er wordt neergezet is uniek en meeslepend

ik denk er nog even over na

Dat deze slechts een 3,55 heeft.
Is 1 van mijn favo albums allertijden.

Dit album blijft tijdloos voor mij, heerlijke plaat.

vette shit, veel te lage score

Keys Open Doors Die verse van Pusha daar is echt monsterlijk

Geweldig album.

Al een tijdje één van mijn favoriete albums. Geweldig geproduceerd door The Neptunes in hun top tijd, en ik vind de stemmen van Malice en King Push er perfect bij passen. Je krijgt op elke track wat te horen over hun "coke-verleden" wat ik erg kan waarderen. Ik heb wel het idee dat je hier echt van moet houden om het te waarderen, maar dat is geen probleem voor mij. Top album!

4.5 sterren!

Stem toch maar verhoogd naar 5 sterren. Dit album luister ik nu al jaren en het gaat nooit vervelen; misschien toch wel rap-album waar ik het allermeeste van kan genieten; de wordplay, punchlines en de hele sfeer op dit album is echt geweldig. Lord Willin en Till The Casket Drops komen hierbij niet eens in de buurt. Keys Open Doors, Momma I'm So Sorry en Hello New World zijn mijn favorieten. Ik zie dit album zeker weten als een moderne klassieker.

Jezus Christus, wat een beats. Creatief, spannend, gelaagd, cool. Pusha T is mijn favoriete MC ever. Malice kan er ook wat van. Magnifiek!

''i philosophize about glocks and keys/
Niggas call me young black Socrates.''

Dit is echt een van die hiphopalbums die ik steeds meer kan weerderen. Dit noem ik gewoon een grootse hiphopclassic. Ik ben blij dat dit album ook op deze site door de jaren heen meer is gewaardeerd.

Het hele coke/drugsdealer wordt flink geromantiseerd weliswaar, maar er zit heel veel kracht in hoe het gebracht worden door de heren rappers. Qua chemistry moest ik hierbij denken aan de heren van Mobb Deep op The Infamous. De beats zijn van The Neptunes en zijn ook fantastisch en gevarieerd. Keys Open Door klinkt op een of andere manier best duister en ook die beat van Trill is heerlijk gevaarlijk. Ze zijn echt in topvorm. En zelfs over de gastartiesten kan ik niks negatiefs kwijt.

Ik weet wel: dit album staat voor mij moeiteloos naast andere gangsta rap platen als die uit de jaren 90 bijvoorbeeld. Heel eigen geluid dit.

Haha

Kun je hier even wat meer uitgebreid toelichting bij geven? Als het album je niet bevalt tot daar aan toe, maar met dit soort berichten is niemand echt gediend, nietwaar?

Overigens heeft dit album hier een opvallend lage rating als je het vergelijkt met de lof die het elders krijgt, waaronder een 89/100 van Metacritic en de volle 5 sterren op AllMusic. Dit wordt toch vaak aanzien als een klassieker in het genre, wat hier niet echt wordt weerspiegeld in de score.

O, my darling don't cry....

Oh oh. We zitten met een heuse vent.

hahaha pas op anders neemt hij de maat...

Damn, wat is Wamp Wamp een fijne track zeg, vooral die beat; heerlijk.

Heb sowieso geslapen op dit album, ga dat even flink goedmaken binnenkort.

De broertjes Thornton, Pusha T en No Malice, gingen met een jonge Pharrell Williams achter de productie-knoppen toch wel een verrassende samenwerking aan. Gangster-rap wordt toch wel in een relatief toegankelijk en catchy jasje gestoken. Nooit zo’n grote Pusha-T fan geweest, dus ik ging het album in met gematigde verwachtingen, maar blijkt een dijk van een plaat te zijn. Op meerdere aspecten vind ik dit een zeer consistente plaat. De productie is interessant, de beats gaan hard maar worden nooit té en de dynamiek tussen de twee broers is verfrissend. Er staan een aantal ware blikvangers op dit album (Momma I’m So Sorry, Mr. Me Too, Ride Around shining en Nightmares zijn favorieten), maar elk individueel nummer heeft wel iets unieks. Krachtpatser van een album hoor.